Archief

Gedichten van Rik Sprenkels, Willem Tjebbe Oostenbrink en Mirjam van Teeseling.

Romain John van de Maele schreef een beschouwing – in dit geval een betere typering dan ‘recensie’ - over ‘Die Vleugels II’ van Leo Vroman. Hoewel de bundel al in 2015 verscheen, hebben we het stuk toch geplaatst: ‘Die Vleugels II’ geeft aanleiding tot een boeiende bespiegeling over het wezen van poëzie. Van de Maele: Als ‘lezer moet je beseffen dat een schilder en een dichter de spelregels bepalen […]. Wie schrijft, bepaalt altijd de taalspelregels, en er zal dus nooit staan wat er staat, en dat geldt ook voor het werk van Leo Vroman.’

In juli verschenen ‘Alle gedichten’ van Hans Verhagen. Opvallend is dat tegenstellingen de kern vormen van zijn werk en, zeer waarschijnlijk, ook van zijn leven. Die tegendelen zijn altijd gelijktijdig aanwezig, nevengeschikt. Over Verhagens poëzie is al veel geschreven en daarom heeft Hans Puper ervoor gekozen zijn gehele werk te karakteriseren aan de hand van één gedicht.

De tweetalige bloemlezing 'Belgium Bordelio', in 2015 voortgekomen uit de samenwerking tussen het Vlaamse Poëziecentrum en het Waalse Maison de la Poésie, was zo’n succes dat er een vervolg is gekomen. Dat was een niet geringe uitdaging, vindt Ivan Sacharov, want ‘België [is] het land waar het beleg en het brood maar niet aan elkaar willen wennen’. Maar het resultaat mag er zijn: 'Belgium Bordelio 2' is een ‘bundel, die zo barst van de vitaliteit, dat er een stevige kaft omheen moest worden gedaan’.

‘Ooghoek’ is een gezamenlijke bundel van Lies Van Gasse en Charlotte Van den Broeck. Het is de literaire neerslag van een project in het Vlaamse Beernem, een dorp vlakbij Brugge. Aan de bomen van de Kooldreef – ‘woord-dreef, beeld-dreef en klank-dreef’- hangen 17 gedichten die je gadeslaan of toespreken vanuit hun kastjes. Dankzij ‘Ooghoek’ kunnen we hier op afstand aan deelnemen. Een bezoek aan Beernem kan natuurlijk ook: het project duurt tot 8 oktober. (Eric van Loo)

Gedichten van Alex Gentjens, Tonnie Meewis en Inge Boulonois

‘Dit is de beste aller tijden’ is een bloemlezing uit eigen werk van Hans Plomp. Hans Franse is er blij mee, los van het feit dat Plomp een ‘dichtend backbencher’ is. Volgens hem gaat het om ‘een zeer leesbare bundel met goed te begrijpen poëzie van een duidelijk romantisch karakter’. Hij heeft enkele bezwaren. Een daarvan: ‘Ik zou Hans Plomp graag chronologisch hebben gelezen, omdat zijn wereld ook de mijne was.’

Gedichten van Hermen Hoek, Mark de Kok en Saskia Wolda.

Herbert Mouwen over de nieuwe bundel van Mila Fertek, ‘Latere Overtuigingen & Inzichten’: ‘De gedichten zijn ogenschijnlijk eenvoudig en toegankelijk. Dat valt echter tegen wanneer je de gedichten wil interpreteren, op zoek gaat naar betekenissen. De dichter laat veel open, bijvoorbeeld door het gebruik van verwijzende woorden die hij niet invult en ik als lezer ook niet ingevuld krijg. Het gevoel dat daarbij ontstaat, bevalt me niet. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat de dichter mij impliciet zegt dat het mijn probleem is en niet het zijne.’

Ernst Jan Peters bezocht poëziefestival Het Tuinfeest in Deventer en maakte er mooie foto's.

Ernst Jan Peters: ''Van woorden gemaakt’ is een bloemlezing uit het oeuvre van Gerrit Kouwenaar, op uiterst persoonlijke wijze samengesteld door zijn vriendin Anna Enquist. Het is te beschouwen als een aanvulling op de biografische schets ‘Een tuin in de winter’. De bijzondere indeling in thema's geven een voorzichtige inkijk in de menselijke kant van de dichter die in zijn werk juist zo zijn best deed om de gordijnen dicht te houden. Enquist: 'De mooiste, de sterkste gedichten zijn die waarin onder de karige, uitgebeende oppervlakte van zijn taal het vuur van het weggewerkte gevoel zindert.''

‘Een tuin in de winter’ is een beschrijving van 22 jaar vriendschap tussen dichter Gerrit Kouwenaar en dichter en psychoanalyticus Anna Enquist, vanuit het perspectief van de laatste. In vijf delen doorloopt zij de laatste seizoenen van de dichter die zijn emoties verstopte in zijn gedichten. De opmaat naar een biografie en een opwarmer voor het lezen van de poëzie van Kouwenaar. (Een recensie door Ernst Jan Peters)

Joop Scholten: Nu ik ouder word en steeds meer leef met flarden van herinneringen, probeer ik des te hardnekkiger woorden te vinden die de dingen in hun verband houden, al is het maar voor vijf minuten, of voor zolang een gedicht duurt. Daarna komt er altijd weer een volgend gedicht.

Johan Reijmerink: “Bezonnen en hartstochtelijk tegelijk zijn de typeringen die je te binnen schieten, als je de poëzie van Mark Van Tongele leest in zijn nieuwste bundel ‘De loeiende tier’. Wat een vitaliteit en taalkracht! Wat een taalfeest! Van Tongele is nog altijd een dichter die ten onrechte tamelijk onbekend is in Nederland.”

Levity Peters: ‘Soms stemt het mij enigszins somber te ervaren hoe vluchtig de interesse blijkt te zijn voor niet hedendaagse poëzie die ertoe doet, die de tijd niet heeft weggezuiverd. (…) De gemiddelde poëzielezer (die niet zelden ook zelf dichter is!) houdt zich meestal slechts bezig met de hype van het ogenblik. Dus toen ik de bundel 'Gedichten' van Jorgos Seferis onder ogen kreeg, was mijn eerste gedachte: Gerechtigheid!’

Gedichten van Hella Brugts, Ezra Hakze en Truus Roeygens.

Jeroen van Kan, een van de presentatoren van ‘VPRO Boeken’, schreef tot nu toe onder het pseudoniem Westley Albstmeyer. Zijn nieuwe bundel, ‘de wereld onleesbaar’, is de eerste onder zijn eigen naam. Hij bestaat uit drie delen, die, hoewel verschillend van karakter, een sterke samenhang vertonen. Blijft zijn wereld onleesbaar? (Herbert Mouwen)

Eric van Loo schreef een recensie over ‘de tuimelaar’, de zevende bundel van Harry M.P. van de Vijfeijke. Hij laat zijn oordeel volgen door dat van Victor Vroomkoning, wat tot een opmerkelijk resultaat leidde: beide zienswijzen hebben een reliëf gekregen.

Bart FM Droog constateerde dat gedichten die zijn gemaakt naar aanleiding van het ‘Eenzame Uitvaart’- project vaak aangrijpend zijn, hoewel ze in zeer korte tijd zijn geschreven. De dood doet kennelijk iets met hen. Zou dat met gedichten over moord ook zo zijn? Met de van hem bekende snelheid gaf hij dichters de gelegenheid zo’n moordgedicht te schrijven. Het resultaat, de bundel ‘Moordballaden’, mag er zijn. (Hans Puper)

Gedichten van Ernie Bossmann, Elly Stolwijk en Erik Lucassen.

Peter J.R. Vermaat is onder de indruk van de bundel ‘As, Vuur’ van Hester Knibbe: ‘[…] taal speelt in deze bundel de hoofdrol, met als verdienstelijke tegenspelers de dingen die geweest zijn, verbonden, verwantschappen en ontmoetingen van vroeger. Het is de as die de lezer kan doen denken aan een vuur, ooit, waarbij hij zich in de gedichten alleen kan warmen aan de nagloeiende sintels.’

Annette Akkerman (Maarssen, 1962) is chemicus, schrijft pas sinds 2015 gedichten, haiku’s en korte verhalen en won toch al enkele prijzen.

Wendela de Vos heeft een theaterachtergrond en dat zie je terug in haar debuut ‘Waar leg ik mijn hart’. Eric van Loo: ‘De verschillende gedichten zijn als losse scènes in een toneelstuk, het is aan de lezer om hier een verhaallijn doorheen te weven. ( … ) De lezer wordt uitgenodigd de verschillende fragmenten verder in te vullen, en misschien zelfs te verbinden met eigen ervaringen. Want hoewel 'Waar leg ik mijn hart' is ingekleurd met historische details, is het bovenal een tijdloos verhaal waarin universele menselijke vragen en verlangens de hoofdrol spelen.’

Romain John van de Maele over ‘Wat het raadsel achterlaat’ van Guy Commerman: ‘Op een ogenblik dat de wetenschap het essentiële en existentiële spreken overschreeuwt, durft Commerman het aan om over een raadsel te spreken. Dat veronderstelt moed en levenswijsheid, want onderzoekers houden ons het ontraadselen van het allerlaatste raadsel voor’. Maar wie ‘het raadsel ontraadselbaar acht, sluit onbezonnen de weg naar betekenis af.’