Archief

Alex van Warmerdam is schilder, dichter, film- en theatermaker, lees ik op de achterflap van zijn tweede bundel Ik heb de wereld geschapen. De term homo universalis schiet me even te binnen. Wie zoveel tegelijk doet heeft wel erg veel talent. En dan zo’n pretentieuze bundeltitel. Goed, men moet natuurlijk altijd wat vooroordelen overwinnen, maar een beetje argwaan lijkt me bij deze poëzie wel op zijn plaats. Dringt zich bij het lezen van de gedichten een andere mening op?

Ria Zifkamp Soms, wanneer ik eerder lig dan jij, leg ik een hand op borst of dij, hervindt mijn greep een licht-verwonderd zoeken langs de lijnen. Als kind al koesterde ik zo mijzelf. Verbaasd dat dit - dit denken en dit bloed - voorgoed eens zou verdwijnen.

Ria Zifkamp (1950) legt al jaren het leven vast in beeld en taal en onderhield tien jaar lang een briefwisseling met de dichter Hans Warren(1921-2001). Er verschenen destijds gedichten van haar op Meulenhoffs poëziekalender waarvan Hans Warren de samensteller was. Ze publiceerde de correspondentie met Hans Warren in twee versies: Geloof mij steeds en het beknoptere Van huis tot huis. Van haar verscheen eveneens de dichtbundel Al jarenlang dezelfde man.

Een jaar na Het boek nul komt Philippe Cailliau (1954) met Niets verloren, alweer zijn tiende bundel.
Ook de nieuwe bundel bevat weer een aantal verzen waarin de dichter reflecteert op ziekte en zeer, maar bij uitbreiding nu ook op ouderdom en dood. De meeste staan in de derde en laatste afdeling van de bundel, omineus 'Zes gewatteerde planken' getiteld.

Freda Kamphuis (Titel, GVDKU) is een heldere, onderzoekende geest en een schatgraver in de taal. Zij laat je haar ontdekkingen zien, waarbij zij zelf een stap opzij doet. Zo lijkt het werk op zichzelf te staan, wondertjes die niemand eerder heeft ontdekt. Het is anarchistische poëzie die telkens weer haar eigen regels bepaalt, maar zonder zich nadrukkelijk af te zetten tegen de bestaande; integendeel: ze speelt ermee.Haar poëzie komt nog het dichtst in de buurt van het oude werk van K.Schippers.

De bundel Voor alles van Joost Zwagerman bestaat uit twee afdelingen van respectievelijk elf en zestien gedichten: ‘Inwaarts’ en ‘Voor en na het meesterwerk’. Ze zijn volstrekt tegengesteld: in het eerste gedeelte overheerst angst, in het tweede levenslust. Het eerste deel maakt indruk, het tweede deel doet wat gekunsteld aan, alsof een vakman een prestigieus project tot een goed einde heeft gebracht.

Robert Israel (1949) Hij slaapt het hoofd op balkenroom geleund hapt naar langsvliegende beelden honden ook die blaffen én bijten geen droom die hem vreemder dan zijn eigen lekkende verhaal Hij waakt gespitst op de meest iele golf die zachtjes door het donker drijft bereid een bestaan te bevechten waarvan hij nauwelijks weet had en wat hij wist is vergeten Hij wacht op de landing van het licht op wat smelt als de adem hervat zonder de longen te schuren warmte die ergens een bron heeft Hij sluit de ogen

De ene 'Nocturne' is de andere niet. Dat is volgens Wopke van der Lei het probleem met Ab Visser: “een vakman die het ambacht sterk wisselend van kwaliteit ten uitvoering bracht.”

Wouter van Heiningen Zoet Alles ruikt naar chocola de pepermunt is voor na achten die mevrouw van nummer 112 steekt een stukje puur tussen haar kunsttanden, haar lippen donkerbruin zelfs de donshaartjes op haar bovenlip kleven zoetgeurend aan elkaar als ware het een gel die een breekbaar gezicht bij elkaar houdt Ze likt de lippen, de mondhoeken krullen, alles smaakt naar chocola.

Wouter van Heiningen (1963) is directeur van de bibliotheek van Maassluis | Midden-Delfland en sinds 2010 secretaris van de Stichting Ongehoord! Hij publiceerde gedichten in Krakatau en Poëzie op pootjes en won diverse poëzieprijzen, waaronder de themagedichten wedstrijd van de SLAU in 2009 en die van het Fonds voor Cultuurparticipatie in 2012. Van zijn hand zijn inmiddels vier dichtbundels verschenen Zichtbaar Alleen (2008), Je hebt me gemaakt met je kus (2010), Zoals de wind in maart graven beroert (2012) en Winterpijn dat begin dit jaar als e-book uitkwam bij zijn eigen uitgeverij MUG books.

In 2004 verscheen bij uitgeverij P Met jou open ik oude nachten. De mooiste wijngedichten uit de wereldliteratuur, op dronk gebracht door René Smeets. Gelukkig voor de uitgever voelt niet iedereen bij zo'n titel eenzelfde huiver als ik dat doe; het boek werd een succes, en dus brengt P, zij het nogal laat, en in een co-productie met In de Knipscheer, een opvolger: Schuim van mijn dagen, schenk me gedachten. De lekkerste biergedichten uit de wereldliteratuur getapt door René Smeets in beeld gebracht door Philippe Debeerst. Opnieuw een heerlijk bladerboek.

Emma Crebolder is een gever. Een dichteres die ervaringen deelt, en die, wat zij aan rijkdom en schoonheid uit het leven peurt voor haar lezers neerlegt: kijk maar wat je ermee doet. Wat zij geeft heeft zij voor ons onderzocht. Taalonderzoek klinkt zo koel, zo technisch, dat je haar werk ermee tekort doet; wellicht kun je het beter taal-expedities noemen. Ze ontdekte onvermoede elementen, en wat zij ontdekte leidde tot dusdanig rijke constructies, dat je vergeet dat taal aan de basis ligt. Op basis van het voorvoegsel 'ver' doet zij in verzoenen allerlei levensgebieden aan.

Bovengronds van Ineke Holzhaus heeft een breed scala aan onderwerpen waarin de dichter op levendige wijze beschrijft wat zij zorgvuldig en met liefde waarneemt. Het is een veelzijdige bundel waarin veel valt te genieten.

Uitgeverij Liverse brengt met Nieuwe zinnen van Alina Sedee een heel mooi boekje op de markt: hard cover, verzorgd binnenwerk, een bijgevoegde cd waaraan drie topmuzikanten hebben meegewerkt en een inhoud die velen zal aanspreken. Een slimme boekhandelaar houdt deze bundel weg van de stapeltjes Zwagerman, Theunynck, Boskma en Nolens. Naast de kassa, als cadeautip, altijd prijs.

Bij leven publiceerde Michaël Zeeman (1958-2009) twee dichtbundels. In 1991 was Beeldenstorm zijn met de C. Buddingh'-prijs bekroonde debuut (jury Miriam Van hee, Bert Schierbeek, Hans Tentije) en in 1995 volgde Verhoudingen, bij elkaar 77 gedichten. Voor de 'Verzamelde gedichten' Nog houdt het schip zich recht wist tekstbezorger Maarten Doorman, die ook tekende voor de mooie inleiding, uit de ongebundelde en nagelaten gedichten nog een kleine veertig gedichten bijeen te brengen.

David Troch, stadsdichter van Gent, koos zes dichters in en rondom Gent uit: Miriam Van hee, Roel Richelieu Van Londersele, Sylvie Marie, Dorien De Vylder, Arno Van Vlierberghe en Tom Van de Voorde.

David Troch is stadsdichter van Gent en koos zes dichters uit Gent uit voor een speciale aflevering van Meander.

David Troch gent en ik op schoolreis leerde ik u kennen als tuig dat allemans armen en benen uit wou rekken. terstond stopte ik met groeien. zo perplex was ik. maar ook ik speelde de verbeelding van het kind kwijt en keerde koen en onverschrokken naar u terug. ik deelde dorst en honger, botste aan een schoolpoort tegen een geweldige liefde op. zo wist u mij te strikken. toch durf ik niet te stellen dat ik mijn laatste woorden lukraak bij u neerleg. ik ben vaak van u weg.

Miriam Van hee boottocht wat ook het doel van de reis wel mag wezen, zeker is dat wij de duistere helft tegemoet gaan, eilanden scheren voorbij zon is nog waar wij haar zien, op andere schepen, op zichtbare afstand, op de golven fonkelen onkenbare sterren van water achter glas varen wij, in een droom, waar niemand ons raken kan van op het land, wij klieven het water in twee, wij twijfelen niet, het is een andere klank, wij stellen ons voor hoe de vogels ontwaken, hoe in de ene na de andere boom hun gezang aanzwelt, van land en water en van verlangen zijn wij gemaakt

Een alleraardigst initiatief van Kees Godefrooij verdient aandacht: poëzie voor bijna niets. Beneden de kostprijs van de bundels wil hij, zoals hij schrijft, ‘poëzie onder de mensheid verspreiden’ en hij doet dat via de door hem in het leven geroepen uitgeverij Spleen.

Al lijkt in Een feest van jewelste de poëzie van Arthur Lava naar de lezer toe geschreven, dat is maar schijn. Lava doet mij denken aan een goochelaar. Zo staat hij ook op de rug van de bundel, de armen naar ons open, als na het verrichten van een verbluffende act. Maar ook met iets van onzekerheid, verlegenheid bijna, in zijn ogen. Zoals een goochelaar de aandacht van het publiek afleidt van zijn werkelijke handelingen, zo krijg ik de indruk dat Lava ons met al die in gebiedende wijs gestelde verzen afleidt van wat er werkelijk in hem speelt.