Archief

Dat Hans Verhagen kan goochelen met woorden, blijkt uit zijn bundel Zwarte gaten. Toch mist Ivan Sacharov iets.

De IJslandse schrijfster Gerður Kristný was vorig jaar te gast in onze rubriek Wereldpoëzie. Dit jaar werd ze uitgenodigd voor Poetry International in Rotterdam. Sander de Vaan sprak met haar over haar poëtische ervaringen onder zeeniveau.

In november 2008 verschijnt bij uitgeverij Wilde Aardbeien de bloemlezing Windvlinders. Poëzie van de Faerøer, de eerste Nederlandstalige anthologie op dit gebied. Het boek bevat werk van acht Faerøerse dichters, van wie sommigen nooit eerder vertaald werden. Samensteller Roald van Elswijk had een 'ongezouten' mailgesprek met dichter Jóanes Nielsen (*1953) over literatuur, politiek en visgronden.

EERSTE LIEFDE met hem wil ik spelen dacht ik maar ik deed het niet zat stil en wist dat er iets kapot moest dat al mijn meisjesboeken me hadden voorgelogen dat ik prinsen zou beminnen met butsen en builen die dag was ik zo oud als ik jong was mijn in zichzelf verzonken prins ontging het

'Poëzie is een te breed begrip om hier een helder antwoord op te geven. Het lezen en schrijven van gedichten zie ik als een middel om de vinger te houden aan de pols van de tijd', vertelt Edith de Gilde. 'Tegelijk is het een middel om het tijdloze, universeel menselijke te ontdekken en vorm te geven.'

Als je aan Ingeborg Klarenberg (°1988, Gräfelfing) vraagt zichzelf voor te stellen, begint ze zo: ‘De kleine dwergvleermuis vangt insecten achter het raam dat het licht binnenhoudt, terwijl ik kijk naar de straat en de auto's die op elkaar botsen en de mannen die schreeuwen als schorre schapen, de stemmen van vrouwen die niet verder dragen dan de boomtoppen waarin 's ochtends apen roepen dat dit de laatste dag is.’

Karin Doornik bespreekt 'Omdat wij zijn' van Gabriël Smit. De dichter leidt ons een metafysische wereld binnen. Het gedicht gaat over schepping, het begin van een creatie, het begin van dit gedicht, maar ook de vraag naar het begin van alles en het verlangen naar zingeving van het bestaan. 

Dichter ben je niet uit vrije keuze, zo laat Peter Verhelst zien. Na het verschijnen van diens bundel Verhemelte in 1996 besloot de dichter te stoppen met dichten. Hierna verschenen echter nog drie nieuwe bundels. De laatste, Nieuwe Sterrenbeelden, bevat ook weer zeer complexe poëzie, vindt Bouke Vlierhuis.

Wat Joop Leibbrand betreft is het debuut van Pieter Grootendorst, De stad was prachtig, een prettige verrassing: een aangename, laconieke toonzetting, vol met de ongerijmdheden van een dwarse logica.

'Ik vind dat Octavio Paz een prachtige omschrijving van poëzie heeft gegeven: De poëzie herschept de mens en laat hem zijn werkelijk bestaan op zich nemen dat niet het dilemma vormt: leven of dood, maar een totaliteit: leven en dood, in één witgloeiend moment', citeert Hans Dekkers.

We kennen Joris Lenstra bij Meander vooral als degene die theoretiseert over poëzie in de reeks 'Lees maar er staat niet wat er staat', en die het werk van andere dichters recenseert. ' Ik vind het jammer als mensen beweren dat alleen de poëzie zelf belangrijk is, en dat deze zaken maar randvoorwaarden zijn. Hierin wordt juist de manier bepaald waarop gedichten gelezen worden. Gebeurt dit goed, dan draagt het bij aan het gedicht. Ik vergelijk het graag met de criticus van Oscar Wilde. Die schept zelf geen kunst maar weet van de kunst om zich heen opnieuw kunst te maken: ‘O, als ik mijn Chinese porselein toch eens waard zou zijn!’.'

Op 11 oktober verschijnt bij Uitgeverij de Weideblik de nieuwe bundel van Chrétien Breukers: Tongebreek & Niemendal. Meander sprak met de auteur over de Grote onderwerpen die hij in dit boek aansnijdt.

Thom Schrijer werkte jarenlang in het bedrijfsleven, tot een ernstig auto-ongeluk zijn leven van de ene op de andere dag veranderde. Hij zocht andere manieren om zinvol bezig te zijn en even impulsief als gedecideerd schreef hij zich in voor een workshop poëzie.

De Brits-Pakistaanse Moniza Alvi wijdt zich al jaren aan de dichtkunst. Haar gedichten werden onder meer genomineerd voor de T.S. Eliot Prize en in 2003 verzorgde vertaler Kees Klok een fraaie Nederlandse bloemlezing. Sander de Vaan had een mailgesprek met deze boeiende dichteres.

Inge Kielen: 'Mijn gedichten vertellen je niets over de zin van het leven, maar over de interpunctie. Details, druppeltjes, kanttekeningen. Hoe de wereld er in grote lijnen uit ziet, weet iedereen. Maar ik laat graag zaken zien waar mensen anders aan voorbijgaan, of als vanzelfsprekend beschouwen.'

Wilma van den Akker bespreekt 'Vogels en vissen' van Guillaume van der Graft: "Een gedicht dat blijft hangen in mijn geheugen wordt door mij persoonlijk als een klassieker beschouwd. Het heeft de tand des tijds doorstaan. Later heb ik hieraan andere criteria toegevoegd, zoals het kunnen oproepen van een sfeer, zonder deze heel nadrukkelijk te benoemen, en een zekere gelaagdheid." In deze bespreking zal blijken dat 'Vogels en vissen' ruimschoots aan deze criteria voldoet.