Archief

Douwe Wilts is geraakt door het debuut ‘Het nodige breken’ van Sara Eelen. Hij vindt het een volstrekt unieke bundel: ‘’Er zijn al vele dichters geweest die, met meer of minder succes, een poging deden iets zinnigs te zeggen over het verschijnsel tijd. Eelen heeft daaraan een nieuwe dimensie toegevoegd. Het is de tijd die kan helen, het is de tijd die kan breken, het is de tijd die kan buigen; en dat alles tegelijk. Met ‘Het nodige breken’ mag Eelen zich de Einstein der dichters noemen.’’ Een longread.

Een serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? En toch gaan we het iedereen vragen. Het drieënzeventigste antwoord komt van Katelijne Brouwer.

Tom Veys vindt dat Anne Louïse van den Dool met haar debuut ‘Wij zijn uitgeweken’ een belofte afgeeft. De eerste afdeling noemt hij zelfs: subliem. ‘Er is het groeien, het terugblikken en de pijn die daarmee gepaard gaat, maar ook het ontdekken, het opnieuw ontdekken waarbij gedachten poëzie vinden. Blijven en weggaan, aantrekken en afstoten, in ruime zin eros en thanatos, zijn de rode draden in deze bundel.’

Op de tweede Meander Live leest Iduna Paalman haar nieuwe bundel ‘Bewijs van bewaring’ voor. In zijn geheel, want daarmee doe je een zorgvuldig samengestelde bundel recht. De column van Hans Puper.

Een dichter die zich vooral bezighoudt met digitale beeldvorming is Koen Vlerick. Net zoals veel kunstenaars is hij tweeledig in zijn creativiteit. Zijn beelden bevatten woorden in een tegenwoordige tijd, geven zijn liefde voor het leven weer maar ook zijn verzet tegen het lelijke en gruwelijke in de wereld. Denkt u in beelden of in woorden?

‘Met wat geluk’ is alweer de twaalfde bundel van Ingmar Heytze. Hettie Marzak aan het woord: ‘Heytze heeft in deze bundel opnieuw laten zien dat hij de dichter van het kleine geluk bij uitstek is. Nooit zo gelukkig dat het ongeloofwaardig wordt, nooit zonder kanttekeningen die het enigszins afzwakken. Geluk bestaat alleen bij de gratie van het ongeluk, zegt de dichter. Het maakt zijn poëzie des te interessanter.’

Ter wereld komen met een gedicht van Guido Gezelle, dan kan het niet anders dan dat poëzie je stem wordt. De poëzie van Iduna Paalman is rijk en geschakeerd, de geschiedenis wordt er doorheen gevlochten. Het is onze taak is, zegt ze, dat herinneren goed en zorgvuldig te doen. Ook, júist de dingen die we niet zelf hebben meegemaakt.

Van dichter, liedschrijver en zanger Rikkert Zuiderveld is een nieuwe bundel verschenen. Zijn sonnetten zitten gebeiteld in elkaar, zijn afwisselend serieus en luchtig maar klinken altijd, hoe kan het ook anders, muzikaal. Een recensie van Inge Boulonois.

Een serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? En toch gaan we het iedereen vragen. Het tweeënzeventigste antwoord komt van Koen Vlerick.

'Het Liegend Konijn', onder de redactie van Jozef Deleu, bestaat twintig jaar. Twee keer per jaar brengt het tijdschrift een gevarieerd beeld van de actuele poëzie. In deze feesteditie komt gevestigd talent aan bod en uiteraard debuterende dichters. Tom Veys vindt dat er met deze selectie puik werk is geleverd en dat het tijdschrift zich blijft onderscheiden.

In onze nieuwe serie 'Waarom deze regels? (3)' haalt Hans Franse de jong gestorven dichter Jacques Perk aan. Moet je jong sterven om een poëtisch vernieuwer te zijn? In deze column noemt hij vele namen. Misschien waren ze in de loop van hun dichterlijke ontwikkeling niet verder gekomen of misschien hadden ze geen woord meer op papier gezet.

Rogier de Jong bespreekt 'Aan de mast' - een gedicht uit de bundel Schapen nu! (2001) van Erik Menkveld (1959 - 2014) dat ons terugvoert naar Odysseus en de Sirenen. Verleidt hun gezang ook jou vandaag?

In ‘Fijnstof’, het debuut van Trudy Dijkshoorn, treft Maurice Broere gedichten aan die prettig in het gehoor liggen: ‘Naast de thematiek van eenzaamheid, gebroken liefdes, openbaar vervoer, zien we het Groningse land voorbij komen in mooie observaties. De verzen hebben een mooie klankkleur door het ingehouden gebruik van rijm. Kortom, een interessant debuut van een dichter van wie we meer moois kunnen verwachten.’

Peter van der Vlis heeft het stokje overgenomen van Wim Meyles. Peter werd eind oktober door Stichting Taalpodium Emmen tot winnaar uitgeroepen van het NK Light Verse. Een jaar lang mag hij deze titel voeren. Hij is liefhebber van de woordspelige puntigheid van Kees Stip en het double dutch van John O’Mill. Inge Boulonois sprak met hem.

‘STUDIO HAIKU’ van Lotte Dodion is een leerboek voor het schrijven van haiku. Op vlotte toon enthousiasmeert Dodion de lezer om aan de slag te gaan. Kenner van haiku, Jeanine Hoedemakers, ziet dat er voldoende gereedschap geboden wordt om te beginnen met schrijven, toch uit zij ook kritiek. Waarom wordt deze kwetsbare kunstvorm in het boek steevast gedegradeerd naar een gezellig tussendoortje? ‘Het gevaar schuilt er bij dit soort kwalificaties in dat de haiku naar het niveau van de hobbyschrijver wordt gedegradeerd.’ Een longread.

Een serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? En toch gaan we het iedereen vragen. Het eenenzeventigste antwoord komt van Hans F. Marijnissen.

Een longread van Herbert Mouwen over de biografie van Theo van Doesburg, ‘Ik sta helemaal alleen’, door Sjoerd van Faassen en Hans Renders. Een gedetailleerd werk, maar vlot geschreven en toegankelijk. Ook is ‘deze biografie één grote opsomming van weerstand bieden, ruzie maken en meedogenloze kritiek hebben op alles en iedereen.’ Als dichter blijft Van Doesburg een merkwaardige figuur, waar volgens Mouwen meer aandacht aan geschonken had kunnen worden in deze biografie. De typering ‘seismograaf van de avant-garde’ is ten slotte terecht, aldus Mouwen.

‘Net als aardgas kan ook poëzie aardbevingen veroorzaken, maar gelukkig alleen literaire.’ Rogier de Jong in het eerste deel van zijn drieluik over dichters uit Zeeland. Water en land zijn een ‘archetypisch’ thema in de Zeeuwse poëzie. Daarbij gaat het, net als in veel andere literatuur, over worstelen en boven komen. En dan is er nog het befaamde ‘Zeeuwse licht’…

Ook recensent Marc Bruynseraede hield zich bezig met de Antwerpse kwestie rond het stadsdichterschap. ‘De dichters mogen dan schrijven wat ze willen – dààr is de Schepen formeel over – als ze maar aan de leiband lopen. De burgers die dachten dat de dichters VRIJ waren te schrijven wat ze wilden, die hebben het verkeerd begrepen.’

Eindelijk is er weer een spiksplinternieuwe grote verzamelbundel van Kees Stip uitgekomen: 'Puntgaaf'. Ivo de Wijs, bijgestaan door Jaap Bakker, heeft een selectie gemaakt uit het omvangrijke oeuvre van deze illustere puntdichter. 'Puntgaaf' bevat nooit eerder gepubliceerde gedichten. Een longread van onze specialist op het gebied van Light verse: Inge Boulonois.

Hans Puper interviewde Mathijs Sanders, hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde, onder andere over het huidige universitaire poëzieonderwijs en -onderzoek en zijn werkwijze als recensent.