Archief

Nicole Teunissen (1987) schrijft in veel genres. Ze won prijzen bij Met andere zinnen, Kunstbende, Writenow en CC De Kern en publiceerde in Passionate Magazine, Lava, Krakatau, Meander en Tirade. Ze heeft een eigen blog, trad op allerlei plekken op en was te horen bij Opium op Radio 1. Ze vertelt Meander over memorabele optredens en over de meest bijzondere prijs die ze won.

Nicole Teunissen Ik zal nog eens ergens een punt achter zetten Ik kwam niet meer buiten. Omdat alles troebel was, waren komma’s kikkervisjes en het ging al meer over sloten dan over wat ik besloten had. Iemand die niet wist dat ik op een flat woonde, deed mij een boek over vijvers cadeau. Er stond in hoe je een natuurlijke omgeving kon scheppen. In het drassige gebied tussen beschermd en bedreigd voelde dat natuurlijk heel anders. Aan de hand van bepaalde bronnen bepaalde ik dat niet gescheiden, niet alleen voor land en water steeds de beste optie was, zodat je ten slotte opnieuw kon beginnen

In Soms moet het werkelijk stil zijn… (de eerste regel van een van Ed Leeflangs mooie gedichten uit Op Pennewips plek) verzamelden Theo Magito en Henk Sissing 245 onderwijsgedichten vanaf 1591, het verschijningsjaar van 'Regel der Duytsche schoolmeesters' van D. A. Valcooch.

De van oorsprong Hindostaans-Surinaamse dichter Raj Mohan schreef met tihá / troost zijn tweede bundel. Het sterkst is hij nog steeds in zijn liedteksten, waarin authentiek een eigen stem klinkt.

In Rouge Noir van Kees Godefrooij vormen de prozagedichten de hoogtepunten. Voor een volgende bundel vraagt Joop Leibbrand wel om meer onbetamelijkheid en zondigheid, om hetere vuren!

In 'Brak de waterdrager' verwerkt Lies Van Gasse een persoonlijk verlies tot poëzie. Volgens de tekst op de achterkant tot aangrijpende poëzie, maar dat lukt niet overal. Op een enkel treffend moment na, is het taalgebruik in deze bundel wat geforceerd afstandelijk.

Peter Mangel Schots werd geboren in Lier op 30 oktober 1972. Hij groeide op in Heist-op-den-Berg en liep school in Hulshout, waar zijn ouders lesgaven. Zijn middelbaar onderwijs volgde hij in Lier en nadien trok hij naar Leuven waar hij eerst aan de K.U.Leuven ging studeren en waar hij zich nadien ook vestigde. Literatuur en schrijven namen al die tijd een belangrijke plaats in zijn leven in.

Eind mei 2011 presenteerde Anneke Haasnoot (Den Haag.1953) de gedichtenbundel Binnen mijn zinnen bij de Witte Uitgeverij te Leiden. In 2002 verscheen het allegorische prozaverhaal De golf van snik en samen met Manja Herstel schreef ze diverse artikelen voor Het Beeldende Kunstjournaal. Meander mag uit de nieuw verschenen bundel de gedichten 'Ramsbeck', 'Geduld' en 'Etty' publiceren. Uit het gedicht Geduld komt de titel van de bundel.

Anneke Haasnoot RAMSBECK Zo liefelijk als het stadje was Zo toegetakeld de poëet Van wie niet een de naam nog weet Van wie niet een de verzen las Versvoeten vol versplinterd glas Spoorden het dier aan dat hij reed De schrijftaal die hij openreet Vormde een incompleet karkas Het vakwerk dat het stadje sierde Kenmerkte hem nu niet bepaald Tot hij een kleine kerk bezocht Waarin een stilte open kierde Die maakte dat een man, verdwaald, Niet meer tegen zijn tranen vocht Alles, door hem al aangehaald Bleek in reliëf te zijn vertaald

Peter Mangel Schots My Funny Valentine Waaruit onvermijdelijk de dingen zich ontvouwen: de plooien van het tafelkleed, de stoel aandachtig achteruitgeschoven waarop een jurk zich drapeert, haar glazen muiltjes die de uren vangen. Onder haar handpalmen stolt water tot bestek. Lakeien fladderen af en aan terwijl de keuze ons geboden is uit spijzen: kogelvis, sint-jacobsvruchten in parfait d’amour, artisjokharten op een huwelijksbed met krieltjes en merengue toe, een armagnac met vreemd boeket. En weer in de beslotenheid: haar Griekse silhouet, haar daden onveranderlijk, het spel dat zij met zorg in scène zet. Om middernacht legt zij de werkelijkheid af, bouwt uit ademto

De acht driedelige reeksen zijn een feest om te lezen. Het is krachtige poëzie, rijk van taal, gevarieerd van inhoud, soms glashelder en soms raadselachtig, op een gedoseerde manier persoonlijk, altijd intrigerend. En er spreekt een bepaald zelfvertrouwen uit, dat maakt dat Leusink ook dúrft te schrijven, de ruimte neemt - veel gedichten zijn bladvullend. Joop Leibbrand over Tot alles goed strak staat, de vierde bundel van Jane Leusink

Joris Lenstra bespreekt 'Het monster' van Piet Paaltjes (1835-1894). Het gedicht behandelt de twee meest bekende levensfasen van de dichter: zijn zorgeloze studententijd en zijn positie als dominee.

Willem Jan Otten laat ons in Gerichte gedichten dicht bij zijn persoonlijk leven komen. Echtgenoot, kind, moeder en vader figureren in deze nieuwe gedichten, maar bovenal de ‘u’, God de Vader, gepersonifieerd in zijn Zoon. Het zoeken en gevonden worden speelt voortdurend een rol, op de wijze zoals de dichter zijn woorden vindt. Otten is een ernstig en bewogen dichter. Zijn nieuwste bundel is een aanrader voor de lezer die spiritualiteit en religie in eigentijdse poëzie verenigd wil zien.

In Blauw als ijs laat André van der Veeke zich zien als een dichter die kiest voor een realistische, anekdotische aanpak. Hij toont zich een scherp waarnemer, heel precies formulerend, maar met juist zoveel distantie dat de lezer ruimte krijgt de beelden zelf in te vullen. Van der Veeke heeft oog voor wat de werkelijkheid ongrijpbaar maakt.

Ofschoon de uitgever op het achterplat van Elma van Harens Likmevestje meldt dat deze bundel bij uitstek geschikt is voor lezers van alle leeftijden, is het volgens Harry Vaandrager duidelijk dat deze 'versjes' alleen voor jeugdige lezers bestemd zijn.

De rubriek 'De dichter' besteedt aandacht aan dichters die minstens twee bundels hebben gepubliceerd bij een literaire uitgever. Voor de eerste keer een Meandermedewerker in deze rubriek. Sylvie Marie (Tielt, 1984) werkt al meer dan vijf jaar bij Meander. Dat ze het al zo lang volhoudt is te danken aan de grote plaats die poëzie in haar leven in neemt. Ze staat regelmatig op het podium, is naast haar werk voor Meander ook redacteur bij Deus ex Machina en sinds eind 2009 huisdichteres van het blad Humo. In 2009 verscheen haar bundel Zonder uit en deze week werd haar tweede bundel, Toen je me ten huwelijk vroeg, gepresenteerd.

Martijn Boele Brodsky Kom, we bespreken Brodsky, bij jou thuis of bij mij We drinken wijn wijl wij zijn verzen zacht citeren De gemorste druppels, die sierlijk de salontafel fêteren Laten we liggen gelijk klaprozen in een bloemenwei Kom, we bespreken Brodsky, bij jou thuis of bij mij Ik zal je op olijven of een kaasplankje trakteren Als je niets in huis hebt, consumeren we de maatschappij Kom, we bespreken Brodsky, bij jou thuis of bij mij Houd je niet van Brodsky soms, is Prigov meer je man? De grote Russen niet? De Fransen? De oude Grieken? Wil je Koesjner horen, Achmatova of Mandelstam? Kom, we gaan, want bij het dauwdaaglijks krieken Val ik bij jou of jij bij mij s

Hertha Müller

dikke maan snijdt hier ’s nachts citroen ofschoon
ik er niet meer woon zwarte gang in mijn oor taxi
naar gekalkte deur kijk eens door het sleutelgat
hangt de lamp er nog vertel me dat

Loren Brouwers Kade bij een stad Een dag aan de heuvel van een straat. We kussen stenen, eten brood en ijsjes, wringen onze nagels in de kiezels tot ze bruin zijn zoals wij van de zon. We kijken naar het wijde van een rivier , wachten met volle maag en vieze handen. Zo lachend alsof alles vanzelf is zo kruipt de dag langs onze voeten uit de stad. ‘s Avonds gaan we zwemmen, dan sluit de rivier zich een jas om je armen, als een man met koele schouders wordt er dan van je gehouden. En ook door de brug, de avond, het zand, mijn benen om de jouwe, we wachten op de nacht.

De Duitstalige, in Roemenië geboren Hertha Müller, trad in 2009 toe tot het selecte gezelschap van Nobel-nobelen. In de jaren zeventig van de vorige eeuw kreeg ze tijdens haar werk als vertaalster in een machinefabriek het dringende verzoek om voor de gevreesde geheime dienst Securitate van dictator Ceaucescu te gaan werken. Ze weigerde en verscheurde het aan haar verstrekte aanmeldingsformulier demonstratief. Die weigering leverde haar doodsbedreigingen op van haar ‘recruter’, maar dat deerde Müller niet. Later zou ze haar beslissing als volgt verklaren: “Als ik hun voorstel had geaccepteerd, had ik niet meer met mijzelf kunnen leven.”

Loren Brouwers (1991) is in Den Bosch geboren en woont sinds kort in Nijmegen. Ze heeft een sterk groeiende passie voor poëzie, is nieuwsgierig, houdt van ontdekken en van verwonderen. Met haar gedichten won ze een aantal (kleine) wedstrijden en staat ze in DoeMaarDichtMaar 2010, Klein Deventer Winterboek, Eindhovens Dagblad, Woordenstroom en Brabant literair. Onlangs won ze de voorronde van Write Now! Den Bosch. Het liefste leest ze gedichten van Rutger Kopland.

Martijn Boele is, behalve dichter, ook schrijver van toneelstukken, voorzitter van de Gelderse Schrijverskring en redacteur van A Tempo, een maandelijks literair tijdschrift voor de muziek- en/of schaakliefhebber. In 2011 debuteerde hij met zijn dichtbundel Schaduwfiguren bij Uitgeverij Kontrast.