Archief

In Zacht gezicht aan zacht gezicht. De mooiste gedichten over vrouwenvriendschappen heeft het grootste deel van de gedichten de lesbische liefde als onderwerp . Een subtitel als 'de mooiste gedichten over liefde tussen vrouwen' zou daarom beter zijn geweest. Los daarvan: de bundel nodigt uit tot nadenken over de grenzen tussen vriendschap en liefde en over het grijze gebied daartussen.

Wibo Kosters publiceerde gedichten in onder meer Op Ruwe Planken, LxBxH, De Brakke Hond en Krakatau. Kosters maakte indruk tijdens de finale van het NK Poetry Slam 2010, waar hij de tweede ronde haalde. Hij trad ook op tijdens de Parade (2009 en 2010) en bij de slamnight van de Nacht van de Poëzie. Naar eigen zeggen heeft hij een haat-liefdeverhouding met poëzie. ‘Ik vind veel poëzie maanziek gezever,’ schreef hij ons. Hij kent een handvol dichters die hem echt raken. Waarom hij dan toch poëzie schrijft? Juist om die reden: ‘Uiteindelijk probeer ik te schrijven wat ik niet ergens lees, dat gat voor mezelf te vullen.’ Dat doet Kosters met de i

In Territorium van de van oorsprong Koerdische dichter Baban is melancholie direct gekoppeld aan het centrale thema in deze bundel: het zoeken naar een plek. Dat is soms een geografische plek, soms een hart, een nest of een gedicht.

In Zo werkt poëzie! bespreekt Lambert Wierenga in zestig 'leesoefeningen' evenzovele moderne Nederlandse gedichten, waarbij hij zich concentreert op techniek en thematiek. Elf beschouwingen verschenen eerder in de reeks Meander Klassiekers.

Het wachten bezingen van Margreet Schouwenaar is een bundel die voor een belangrijk deel handelt over 'verlies' en de onmogelijkheid dat adequaat te verwoorden. Als Schouwenaar persoonlijk schrijft, is zij op haar best. Een geslaagde bundel van een dichteres die wéét wat ze doet.

F. Stariks Een steek diep. Schetsen van verloren levens is de opvolger van het zes jaar geleden verschenen De eenzame uitvaart. Hoe dichters eenzame doden op hun laatste tocht vergezellen. Aan de formule is niets veranderd, verslagen en gedichten blijven treffen.

Het cd-boek Totaal Loss is het tweede deel in de muziek-poëzietrilogie van componist en multimediadesigner Louis Gauthier. Eerder maakte hij met Gerrit Komrij Dansen op spijkers en voor dit deel werkte Gauthier samen met Jules Deelder. Het resultaat mag er zijn.

De verloofde van meester, de nieuwe bundel van Kees Engelhart, lijkt een woud van woorden om in te verdwalen. Dat vooruitzicht kan positief zijn: prikkelende associaties, een soort woorddronkenschap, nieuwe inzichten die uit elkaar voortkomen. Gebeurt dat ook?

In Dagen met Moeder van Nol Krentsch valt direct het spel met de typografie op. Het verspringen van tekstblokjes en het aanwenden van verschillende corpsen lijkt niet zonder betekenis.

Na Vroege sneeuw, de in 2003 verschenen keuze uit de poëzie vanaf zijn debuut in 1971, publiceerde Frank Koenegracht geen bundels meer. Nu is er met Lekker dood in eigen land eindelijk weer nieuw werk en gelukkig is de dichter Koenegracht dezelfde gebleven. Hij laveert nog altijd tussen surrealisme en absurdisme en is daarbij op een eigenaardige manier komisch. Een genot, deze bundel.

In deze laatste klassieker van Lambert Wierenga voor Meander analyseert hij 'Je truitjes en je witte en rode' van Herman de Coninck: "Hier is een ‘lenige’ dichter aan het woord. Hij construeert en regisseert een toneelmatige fictie waarin hij bovendien zelf optreedt als personage: alle sprekende rollen speelt hij met verve. Tegelijk zet hij alle middelen in om z’n beoogde lezer ervan te overtuigen dat het – ook – om werkelijkheid gaat!"

De Argentijn Jorge Luís Borges (Buenos Aires, 1899-1986) is waarschijnlijk de bekendste Nobelprijsverliezer. Hoewel het Nobelcomité nooit uitsluitsel heeft gegeven, heeft het er alle schijn van dat Borges de prijs om politieke redenen is misgelopen. Borges, de man van de ingenieuze korte verhalen, de doorwrochte gedichten en de scherpzinnige essays, de man ook die talloze andere schrijvers en dichters diepgaand inspireerde, had geen hoge pet op van de linkse wereldverbeteraars die in de jaren zestig en zeventig in Argentinië actief waren, en al helemaal niet van de Montoneros, de radicale guerrillabeweging die in die tijd met bommen en vuurwapens de ‘reactionaire’ vijand bestreed.

Jorge Luís Borges Buenos Aires En nu is deze stad een plattegrond waarop mijn feilen en vernedering staan, bij die deur zag ik de zon vaak ondergaan, daar het beeld waar ik vergeefs te wachten stond. Hier vind je wat ons allemaal verbindt en dat ook mij door het ongewis verleden en het wisselend heden is verschaft; hier smeden mijn passen hun onpeilbaar labyrint. Hier wacht de askleurige avondschemering de door de ochtend toegezegde vrucht; hier glijdt mijn schaduw met een licht gerucht de al even ijdele laatste schaduw in. Niet liefde, angst verbindt ons met elkaar; misschien houd ik daarom zoveel van haar. Uit: El otro, el mismo (1964)

Uitgeverij In de Knipscheer blijft een onvermoeibare pleitbezorger van de Caribische literatuur en dat levert regelmatig mooie uitgaven op. Kate Moss in Mahaai van dichter Hans Vaders en kunstenaar Herman van Bergen is er zo een. De bundel stort je midden in de andere wereld die Curaçao is en verloochent de Nederlandse wortels niet. Het levert een boeiende synthese op.

Jeanine Hoedemakers beproeft met Pauwenveren en judaspenning een nieuw tussengenre, iets tussen de zelfstandige haiku en senryu en het autonome vrije vers in. Iets wat ze in het overgrote deel van de bundel succesvol doet.

Myrte Leffring Val Een koorddanser was zij, op brede planken, ijzeren stangen de lianen in een oerwoud zonder kerken Avond aan avond zocht zij het gevaar in oversteken zonder kijken droeg zij haar tas soms aan de straatkant aan een schouder keek eens de dood recht in de ogen in de etalage van een grossier in zerken Vaak hoopte zij op groots en anders of anders dood en dat niemand het zou merken

Myrte Leffring (1973) is gezien haar opleiding en haar huidige professie gegrepen door uiteenlopende facetten van taal: ze studeerde vertaalwetenschap en is tegenwoordig actief als dichter en redacteur. Daarnaast geeft zij poëzieworkshops en treedt zij op in een eigen literair en muzikaal programma. Meander sprak met haar.

In Scheren zonder spiegel zouden verborgen waarheden tussen de regels te vinden zijn. Dat lijkt een loze belofte. Het blijft bij wat dubbelzinnigheden. Een enkele regel roept een glimlach op.

Taalonderzoeker Hugo Brandt Corstius stelde onder de titel Rijmlijm een bloemlezing samen met opmerkelijke voorbeelden van eindrijm, van ‘regelparen waar direct onder elkaar twee rijmende woorden staan’. Hij koos uit zijn eigen bibliotheek, uit ‘alle Nederlandse poëzie die ik bezit’.

Een duobundel kan al snel wat artificieels hebben, zeker als de auteurs niet in alle opzichten gelijkwaardig zijn. Voor het bij De Harmonie uitgekomen In omgekeerde richting van Bernlef en Tentije geldt dat ze elkaar in alle opzichten versterken. De bundel verscheen eerder dit jaar in een bibliofiele editie bij de Atalanta Pers.

Fred de Haas verzorgde voor In de Knipscheer twee uitgaven met Antilliaanse poëzie: Hé Patu / Waggeleend van Elis Juliana en Wie ik ben / Ta ken mi ta van de schrijversgroep Simia Literario. Een kans je literaire grenzen te verleggen!

De Zuid-Afrikaanse dichters Marlise Joubert schreef met Splintervlerk haar zevende dichtbundel en meer dan ooit ging ze uit van persoonlijke ervaringen, in dit geval van ziekte en herstel. De bundel bevat verder o.a. liefdesgedichten en gedichten waarin zij ingaat op wat haar land maakt tot een 'hartzeerland'.