Hans Puper: ‘Een tijdje terug zag ik tot mijn verrassing Johannes staan op een druk perron in Arnhem. Ik had hem al 25 jaar niet gezien. Hij was kaal geworden en had geen snor meer, maar verder was hij weinig veranderd. Hij herkende me niet; ik moest hem vertellen dat we heel goede collega’s zijn geweest. Hij bleek nog dezelfde vriendelijke tobber als toen.’
Zoals in zoveel gedichten van Chr. J. van Geel speelt de natuur een grote rol in het hier besproken ‘Lichtval’. Geen eenvoudig gedicht. Van Geel kan vaak kort van stof zijn, hoewel hij zijn taal hier minder heeft ingedikt. René Leverink blaast de regels nieuw leven in.
Peter J.R. Vermaat over ‘Microkosmos’ van Willy Spillebeen: “Aan het eind van dit jaar wordt Spillebeen 87 jaar en over de hele bundel heen hangt de sfeer van het terugdenken, het enigszins droevig bezingen van wat was en niet meer terugkomt. Zo beschouwd is zijn huidige leven mogelijk een ‘microkosmos’ vergeleken met wat het eens was, of wat hij in zijn jeugd meende dat het zou moeten worden.”
Het werk van Femke Vindevogel is een reflectie van haar leven en interesses van het moment. Als het leven verandert, zal haar werk mee evolueren. Ze uit zich in muziek, tekenen en schrijven en heeft dat allemaal nodig om zich compleet te voelen, rusteloos wordt ze als ze niet schrijven kan. Talent drijft altijd boven, kijk maar naar haar!
Ivo van Strijtem stelde de bloemlezing ‘Terug naar toen we begonnen. Pieter Bruegel de Oude in 40 nieuwe gedichten’ samen. “Rond tien meesterwerken van Bruegel groeperen zich telkens vier gedichten’ schrijft hij in zijn ‘Woord vooraf’’. Romain John van de Maele is niet onder de indruk: ‘[Het] is een zeer heterogene bundel, die vaak overtuigende gedichten bevat […] die helaas helemaal niet passen in de terugblik op het werk van Bruegel. De caleidoscopische benadering is niet echt geslaagd.’