Archief

Anneke Wasscher (1946) debuteert in oktober met de bundel Atlas van de tijd bij uitgeverij Kontrast. Hoe denkt ze over haar eerdere uitspraken in Meander en hoe gaat het met haar?

Barney Agerbeek (Surabaya 1948) kwam in 1952 met zijn ouders naar Nederland. In 2013 debuteerde hij met de verhalenbundel Schaduw van schijn, in 2014 gevolgd door de roman Njai Inem . De dichtbundel em>Rood en wit met blauw die in 2015 verscheen werd enthousiast ontvangen. Uitgeverij In de Knipscheer bracht in juli 2017 zijn nieuwste bundel uit: Een warme oostenwind.

Herbert Mouwen over ‘Mammie’ van Ronelda S. Kamfer: ‘Er zijn dichters die gedichten schrijven vanuit hun herinneringen zonder dat ze die verzen verfraaien met metaforen, rijm- en metrumvormen en allerlei stijlfiguren. De werkelijkheid die zij in hun poëzie publiceren, is op zich al bijzonder of schokkend genoeg. Hun gedichten behoeven geen aankleding of decoratie, ze confronteren de lezer direct met hun eigen persoonlijke historische realiteit. ‘Mammie’ van de Zuid-Afrikaanse dichteres Ronelda S. Kamfer is zo’n dichtbundel.’ Vertaald door Alfred Schaffer.

Martin Beversluis (Vlaardingen, 1972) is slamdichter. Hij was tot 27 augustus jongstleden ook Stadsdichter van Tilburg. In het najaar van 2017 verschijnt een selectie uit stadsgedichten van hem bij uitgeverij Blikvorm.

‘Dagen van Van Putten’ (deel 2) van Kees Engelhart is heel goed afzonderlijk te lezen. Hans Puper: “Ik associeer [het totale werk] natuurlijk in eerste instantie met 'Het Bureau' van Voskuil, niet alleen door de beoogde omvang, maar ook door de inhoud: hij raakt de kern van een leven. Toevallig herlas ik een brievenboek van Reve. Aan Josine Meyer schreef hij: ‘Wat men vaak mist ( … ), is het bizarre, het persoonlijke, het schijnbaar onbelangrijke maar in werkelijkheid wezenlijke’. Bij Engelhart zou hij op zijn wenken zijn bediend.”

Eric van Loo over de nieuwe bundel van Jan Kleefstra: “Ik zie ‘Een mistval om het rumoer’ (…) als een reeks losse impressies van een ‘ik’ die troost zoekt in het lege landschap. (…) Daarom moet deze recensie ook kort blijven. Al te veel duiding zou dit kleinood van Kleefstra onrecht aandoen. Alsof zijn woorden pas kunnen spreken wanneer zij worden uitgelegd.”

Koos Hagen was docent Frans in Amsterdam, schrijft verhalen en vooral gedichten, was stadsdichter van Amstelveen (2010-2013) en werkt graag samen met muzikanten en andere dichters. De bron van zijn werk is gelegen in onophoudelijke verbazing over het minuscule, het grootse en het oneindig gevarieerde menselijk gedrag. Hij is niet vies van engagement, wel van cynisme.

Na een zomerpauze van twee maanden pakken we de draad van de Klassiekers weer op met een bespreking van het beroemde slotgedicht uit De ziekte van jij. Bij de onthulling van een gedenksteen voor Joost Zwagerman juni jl. bij de Bibliotheek in Alkmaar werd dit gedicht door Maria Vlaar, die tevens zijn biografie gaat schrijven, voorgelezen. Redacteur Eric van Loo buigt zich over dit gedicht van de jonge Zwagerman.

Peter J. R. Vermaat over het debuut ‘Mijn grote schuld’ van Laurens Ham: ‘Mij bekruipt het gevoel dat Ham – indachtig Marsman’s ‘baldadig aforisme’ van graan des levens dat wordt omgestookt tot jenever der poëzie – wat te diep in het glaasje Polet heeft gekeken. ( … ) In plaats van een poëtica van de dichter zelf zie ik voornamelijk schatplichtigheid aan voorgangers. Dat is jammer, want op een enkele plaats meen ik de stem van de dichter wel degelijk te horen.’

Laurens Ham (1985) is literatuurwetenschapper en essayist. Hij werkt aan de Universiteit Utrecht als docent Moderne Nederlandse Letterkunde. Onlangs verscheen zijn debuutbundel Mijn Grote Schuld bij Uitgeverij Wereldbibliotheek.

Dit voorjaar organiseerde Jeugd en Poëzie poëziewedstrijd SOET, voor jongeren van 6 tot en met 30 jaar. Een onderdeel van de prijs was publicatie in Meander van de drie hoogstgeplaatste gedichten in de leeftijdcategorieën 15 t/m 17 en 18+.

Ernst Jan Peters: ‘Nachtefteling' van Martijn Benders is een talig avontuur in het donkere pretpark van associaties. De wachttijden in deze bijzondere Efteling zijn overzichtelijk en de attracties vragen er om nóg een keer mee te gaan en je mee te laten slingeren. Nergens ontstaat de neiging om de bundel in de mond van Holle Bolle Gijs te mikken. En dan zegt de dichter zelf dat het slechts een nietszeggende voorbode is op het echte werk. Laat het echte werk dan maar komen!’

Paul Roelofsen over ‘Zonder is het licht niet zacht genoeg’ van Sven Cooremans: ‘[…] een bundel met pareltjes, mindere gedichten en te ambitieuze verzen die ik respectievelijk met bewondering, fronsend en hoofdschuddend heb gelezen. Het leek het leven zelf wel.’

In POËZIE KORT recensies over ‘Engelenspoor’ van Jan M. Meier, ‘Nieuwkijken’ van de tweekoppige Dichter des Achterhoeks – waarom niet gewoon ‘van de Achterhoek’? - en het debuut ‘Op de rand van mijn gedachten’ van Lianne Maring. (Lennert Ras & Hans Puper)

Gert Vanlerberghe schreef romans en een theaterstuk. Hij staat vaak op podia, zoals begin volgend jaar in de halve finale van het NK poetry slam.

In 2005 verscheen de debuutbundel van Pom Wolff (1953): Je bent erg mens. Sindsdien verschenen er nog twee bundels. Zijn poëziesite is wereldberoemd in Nederland en Vlaanderen.

Martin M. Aart de Jong belandde na een langdurige middelbare schooltijd in Leiden waar hij uiteindelijk postdoctoraal sjeesde en een hobbelige loopbaan volgde die hem in Nepal bracht, het land dat hij als tweede thuisland ging beschouwen. Begin 2018 verschijnt er een dichtbundel van hem.

Gedichten van Jos van Daanen, José Raaijmakers en Niels Raaijmakers.

Laura Demelza Bosma over de dubbelbundel van Lieke Marsman: "In 'Man met hoed' zijn de eerste twee bundels van Lieke Marsman bijeengebracht: ‘Wat ik mijzelf graag voorhoud’ en ‘De eerste letter’. Deze worden bovendien aangevuld met vroeg en minder vroeg werk, en met enkele vertalingen. ( … ) Het kan geen toeval zijn dat Lieke en like maar één letter van elkaar verschillen." In haar recensie vraagt zij zich af waarom zij en vele anderen aan haar lippen hangen.

Herbert Mouwen over de nieuwe bundel van Abdelkader Benali: ‘De dichtbundel ‘Wax Hollandais’ van Abdelkader Benali is een waardige opvolger van ‘Panacee’ uit 2006. Het is een uitdagende, gevarieerde bundel geworden. Gedichten over Nederlandse steden, over Marokko, over het huishouden en vaderschap, over culturele diversiteit en over het schrijven zelf. Kenmerkend voor zijn poëzie is de vitale toon en de speelsheid in het merendeel van zijn gedichten.’