Archief

Antoinette Sisto (1963) werkt bij Meander mee aan de rubrieken Dichters en Wereldpoëzie. Ze studeerde Italiaanse taal- en letterkunde en volgde een studie voor vertaler Italiaans aan de Hogeschool van Utrecht. Enige tijd geleden verscheen bij uitgeverij Oorsprong haar bundel 'Iemand moet altijd gemist worden'.

Anneke Wasscher (Aalsmeer, 1946) begon in 2008 met het schrijven van verhalen en poëzie. Met proza werd ze tweemaal genomineerd voor de Piet Paaltjensprijs. In 2012 won ze de tweede prijs bij Literair Zeist met een verhaal. In 2013 won ze met poëzie de eerste prijs bij Stichting Ongehoord en bij de Hillegomse gedichtenwedstrijd. In 2014 volgde de Citerprijs met een gedicht bij een kunstwerk. Haar werk is gepubliceerd in ongeveer veertig verzamelbundels; in 2014 o.a. in 'Blauwdruk' en 'Reizigersgeheimen', allebei van uitgeverij Kontrast. Ook publiceerde ze in literaire tijdschriften, o.a. in 'Schoon Schip'.

Voor Zand op een zeebed verzamelde Lies Van Gasse een aantal van haar graphic poems en verbond ze door de episode 'De Sirenen' uit te breiden met nieuwe fragmenten en die over het boek te verspreiden. Grilligheid ten top, in ieder opzicht. Als je echter het grondplan van de bundel eenmaal ziet, wordt duidelijk hoe alles zich van elkaar onderscheidt of op elkaar aansluit. En verder moet je niet proberen al te rationeel te lezen, maar je laten onderdompelen in beeld en taal van een bijzondere, eigenzinnige wereld met mythische trekjes.

Het vuil van de schoonheid van Erik Bindervoet zou 'onweerstaanbaar grappig' zijn. Wie niet over eenzelfde gevoel voor 'humor' beschikt, ziet er eerder een steeds herhaalde flauwe poging in anderen belachelijk te maken.

Toon Tellegens nieuwe bundel De werkelijkheid kenmerkt zich door filosofische en theologische grondtonen. Ze verlenen aan zijn gedichten een bezwerende inhoud. De gehele bundel bieden ze structuur.
Tellegen zoekt in zijn poëzie een weg door een wereld vol tegenstrijdigheden naar een utopie die aan zijn scheppingskracht blijft ontsnappen. De werkelijkheid blijkt alleen maar aan zichzelf te werken, en legt daarbij een grote onverschilligheid voor ons mensen aan de dag. Ons rest enkel de onmogelijke mogelijkheid om te proberen de werkelijkheid naar onze hand te zetten.

Astrid Haerens (1989) steekt momenteel veel energie in de voorbereiding van haar multimediale expositie ‘Schaamteloos Schoon’, over schoonheid bij de Burundese vrouw. Zij woonde een jaar in Bujumbura, de hoofdstad van Burundi en keerde later terug om onderzoek te doen voor dit project. Ook is zij een enthousiaste theaterdocente en theatermaker. Zij trekt door België met een kindervoorstelling. Daarnaast weet ze altijd nog tijd vrij te maken voor haar eerste liefde: schrijven. De Gids en Hard//Hoofd publiceerden werk van haar. Het Liegend konijn volgt in april van 2015.

Astrid Haerens 08:00 Deze ochtend: de wolken neuriën naast de toon een licht gezoem trekt door de lucht de tram buigt meewarig met de straten mee. Wij gaan ervoor! roepen pendelaars in koor ze marcheren door de gangen van de stad Wij gaan ervoor! scanderen de kinderen ze overstijgen de bel en gillen de tram rijdt er eentje omver maar ze zijn toch met genoeg sust een vrouw. Een hond staat in een hoek te janken maar ook bij haar is het haar eigen schuld. Deze ochtend schrijf ik de krant opnieuw met inkt en vloeipapier. Het nieuwe nieuws gaat als volgt: Het huis staat nog altijd recht tegenover ons brandde het ook gisteren niet een kat liep slaperig voorbij een auto de

Ton van ’t Hof gaf zijn tiende bundel Dingen sluiten nooit helemaal goed aan uit bij zijn eigen uitgeverij Stanza, waar lezers exemplaren van de bundel on demand kunnen laten drukken of online bestellen. Het zegt iets over het dichterschap van Van ‘t Hof, die zich afzet tegen de canon van de grote uitgeverijen, die volgens hem ook de longlist van de VSB prijs domineren.
Al is 'flarf' over zijn hoogtepunt heen, computerpoëzie blijft Van 't Hof boeien. Daarnaast bevat de bundel ook ‘gewone’ poëzie als een middel tot zelfonderzoek.

Antoinette Sisto gaf haar derde bundel met Ik vlucht alleen nog in mijn hoofd een intrigerende titel mee, want hij balanceert tussen twee opties. De 'iemand' van wie sprake is zou één specifieke persoon kunnen zijn, en het ligt voor de hand daarin bijvoorbeeld een verloren geliefde te zien tegenover wie een soort herinneringsverplichting bestaat. Vergeten is ondenkbaar. Maar bij uitbreiding wordt ook gezegd dat je gemist moet worden om iemand te kunnen zijn - pas wie als mens door anderen wordt gemist, weet zich waarlijk mens.

Fred Tak onderneemt in De kamer van Plato een wanhopige speurtocht naar een betrouwbare, veilige werkelijkheid, maar stuit alleen maar op wat dat niet is. De wensput waar kinderen Kwezel in schreeuwen geeft slechts Ezel terug. Natuurlijk zijn er ook het licht en de lust die ons voor even kunnen troosten; je kunt jezelf even verdoven met de werkelijkheid van een gedicht: maar ook dat helpt niet. Je kunt niet ontsnappen aan een leven waarin je feitelijk onmachtig bent. We zijn allemaal gevangen in de illusie van onze werkelijkheid.

Eind deze maand verschijnt Medeweten, de nieuwe dichtbundel van de Zuidafrikaanse Antjie Krog (1952). Het is een monumentaal werk geworden, waarin Krog in navolging van Paul Celan tracht een schuldige moedertaal te zuiveren en nieuw leven in te blazen. Volgens Sander de Vaan is zij daar wonderwel in geslaagd. Hij spr@k met haar aan de vooravond van haar bezoek aan Nederland.

Bots is de intrigerende titel van de volumineuze debuutbundel van Dinie Sophie Fintelman. Uit veel gedichten blijkt een ambivalente houding ten opzichte van het leven en vooral de kwetsbaarheid van Fintelman. Betekenis aan het leven geven, omdat het erom vraagt. Dat probeert Fintelman met haar poëzie.

Wat bezielt een dichter in de eenentwintigste eeuw om zich te laten inspireren door de Eerste Wereldoorlog? Zijn het de parallellen tussen toen en nu? Het eeuwige verdorven streven naar zuiverheid? Wat bezielde Etienne Colman om zich in Loopgraf aan een cyclus van 52 gedichten over De Grote Oorlog te wagen? Het aantal verwijst naar het aantal maanden dat de oorlog duurde. Voor elke maand dus een gedicht.

Parade van gebeenten bevat indringende gedichten en reportages van Joseph Roth over de Eerste Wereldoorlog. Scherp en kritisch, bijwijlen kwaad en cynisch. Als geheel vormen ze een aanklacht tegen de menselijke moraal. Heerlijke lectuur!

Saskia Stehouwer LUCHT op een dag word je een eiland waar de zee aan knaagt de bomen laten hun bladeren vallen de dieren trekken zich terug in hun holen ook al ben jij de bomen en de dieren een dichte mist trekt op je kunt jezelf niet zien herinnert je nog contouren een enkele berg de vogels scheren door de zonsondergang bedelven de zee onder hun getetter voorbij de woorden waait een wind die je zal opnemen

Saskia Stehouwer (1972) studeerde Nederlands en Engels aan de Universiteit van Amsterdam. Na haar studie werkte ze jarenlang als redacteur en projectleider voor Savusa, het Zuid-Afrika instituut van de Vrije Universiteit. Vorig jaar oktober verscheen bij uitgeverij Marmer haar verrassende poëziedebuut 'Wachtkamers'. Antoinette Sisto had het genoegen Saskia te mogen interviewen, op een koude zonnige januari ochtend bij haar thuis.

Wie ter eerste oriëntering Antoon Van den Braembussche's Het uur van de wolf doorbladert, zal in de eerste plaats de uitvoering van de bundel opvallen: veel volledig witte (18 x) en zwarte bladzijden (6 x) en daartussen paginavullende foto's (13 x) van een geheel naakte vrouw die allerlei vaak geforceerd ogende - geenszins erotische - posities inneemt. Alsof de gedichten op de tweede plaats komen. Een sterk lichamelijke bundel, waarin dans, beweging en verstilling centraal staan.

YoungPoets is een initiatief van het Letterkundig Centrum Limburg voor jongeren van 14 tot 25 jaar. Het Centrum organiseerde een literaire wedstrijd voor jongeren - thema 'traditie' - waarvoor gedichten en (ultra)korte verhalen konden worden ingezonden. Een aantal Meandermedewerkers (Antoinette Sisto, Yves Joris en Sander de Vaan) deed mee aan de jurering. De 22-jarige Loes van Hove won de eerste prijs met het gedicht 'Zuurtjes'.