Bladeren door Meander

Malon Bakker is een multitalent. Ze stuurde ons haar bundel 'Wat te doen dan doen alsof', die ze in eigen beheer uitgaf en ook door haar prachtig geïllustreerd is. Maurice Broere hoopt dat een gerenommeerde uitgeverij haar talent op waarde weet te schatten en haar een groter publiek kan bieden: 'Zij komt over als iemand die overloopt van talent en creativiteit.'

Poëzie van Hans Lodeizen blijft ontroeren, zie alleen al de kop boven deze column. In het besef kort te leven vond Lodeizen zijn vorm in een tastbare taal door een vrije associatie van woorden. Gedragen door een lichte melancholie beschreef hij met verrassende beeldinvallen zijn wereld, mooi maar vermoeid en bijna niet de echte. Pieter Sierdsma over werk en leven van Lodeizen.

Geen sprookje, geen zevenmijlslaarzen, wel een prinsenkind en een verloren koninkrijk. Dichter Elise Vos is nergens sentimenteel, bijna praktisch stelt ze ‘toen gooide ik nog geen dingen weg’. Dat we allemaal als de moeder mogen zijn die ‘verlaat de doorploegde akkers / om ze te verruilen voor een open zee’. Laat ons elke kamer in ons huis verwarmen.

Marc Bruynseraede bespreekt 'over het werkelijkheidsgehalte van de werkelijk', de nieuwste bundel van Erik Bindervoet: 'Voor wie graag in het irreële en absurde vertoeft en bij taalspelletjes, of liefst letterkunde consumeert waar geen touw aan vast te knopen valt, die zit goed bij Bindervoet. De lectuur kan aardig tot verrassend zijn en, ja, soms ook verfrissend.'

‘Al mijn bundels’, zegt Gerry van der Linden, ‘zijn wie ik ben en geven de route van mijn reis aan.’ Ze kijkt, luistert, voelt, en probeert de chaos te ordenen met taal en zo de ander te bereiken. En dat al meer dan vijftig jaar. En er is nog zoveel wat ze wil doen.

‘De lijkwade van de wind’ is alweer de negende bundel van Luc Vanhie. Tom Veys zegt dat de mystieke natuur een hoofdrol heeft hierin: ‘Natuur en mensen komen samen in een tussentijd die geabstraheerd wordt. Er is een zoektocht, een metafysische oefening. Het beeldenparcours vraagt tijd om te lezen.’

Lang niet alle gedichten in deze serie zijn voor kinderen alleen geschreven. Geen volwassene zal zich er te groot voor voelen. Dus eigenlijk is dit een verzameling Gedichten voor alle leeftijden. Ontdek de wereld erin! Vandaag met werk van Karel Eykman, Annemarie van den Brink en Koos Meinderts.

Lucienne Stassaert schreef op hoge leeftijd de bundel 'De overkant van de tijd / Op de valreep'. Marc Bruynseraede is goed bekend met haar poëzie: 'Volgens sommige waarnemers behoort Stassaerts poëzie tot het onvervalste domein van de mystiek. Dit wil niet zeggen dat zij berust in de dood. Wél kijkt ze er met grote luciditeit en met een zekere onbedwingbare vrees naar uit.'

In de donkere dagen aan het eind van het jaar las Hans Franse een gedicht van Judith Herzberg. Heerlijk, onderkoelde, volstrekt heldere en mooie poëzie. Al lezende werd hij sentimenteel, zoals wel vaker gebeurt, de herinneringen blijven komen. Een brief van tante Lies uit Parijs die zijn vrouw deed stralen op hun trouwdag in 1963, waar is die gebleven?

Het gedicht ‘Dans’ uit de bundel 'Krang en zing' (2006) van Piet Gerbrandy (°1958) levert bij een eerste lezing misschien voornamelijk vraagtekens op, om niet te zeggen dat er aanvankelijk geen touw aan vast te knopen lijkt, met de titel ook nog eens eigenwijs helemaal onderaan het gedicht. Maar het is een gedicht dat zingt. René Leverink ging ermee aan de slag.

We vroegen aan recensent Hans Franse hoe hij aankijkt tegen de vele poëziebijeenkomsten op Nederlandstalig grondgebied. Specifiek wilden we van hem horen of hij vindt dat dit de kwaliteit van de poëzie ten goede komt. Of werkt het juist ondermijnend? Het commentaar van Hans Franse.

Dichter Ruth van Rossum is een van de dichters die al sinds jaren hun medewerking verlenen aan het project ‘Eenzame uitvaart’. Een interview over het belang van een waardig afscheid èn van echte menselijke contacten, in plaats van het eenrichtingsverkeer op social media. Het is een teken van beschaving van een samenleving om iedereen met aandacht te begraven of cremeren.

‘Herinner mij er morgen aan’ is het debuut van Antony Samson. Æde de Jong concludeert: ‘Samson is een dichter die lijdt aan de liefde en de tijd, en niet zozeer aan klimaat of kapitalisme. Zijn strijd is veelal intern. Dit is geen poëzie over de tijdgeest, maar over de tijd zelf.’

Lang niet alle gedichten in deze serie zijn voor kinderen alleen geschreven. Geen volwassene zal zich er te groot voor voelen. Dus eigenlijk is dit een verzameling Gedichten voor alle leeftijden. Ontdek de wereld erin! Vandaag met werk van Harm de Jonge, Bibi Dumon Tak en Jaap Robben.

De nieuwe bundel van Astrid Arns, ‘Cascade’, is volgens Kamiel Choi: ‘geen spraakwaterval, maar een zeer zorgvuldig geschreven fijngevoelige reeks gedichten die als vanzelf in elkaar overvloeien. Misschien probeert de dichter, zoals in een beeld uit de bundel, het schamele water met de handen te vangen.’

‘Een van de krachtige kanten van literatuur’, stelt Rogier de Jong in deze column, ‘is dat de ongrijpbare, soms niet te bevatten werkelijkheid op menselijke maat wordt geserveerd.’ Over Amerika. Over de mythe van onverwoestbaar optimisme, veerkracht en wat dies allemaal meer zij. En over het sonnet ‘The new Colossus’ (1883) van Emma Lazarus dat binnen het voetstuk van het Vrijheidsbeeld is geplaatst.

Sobere gedichten van Joost Hontelez met weinig beeldspraak, in een verstilde, intieme sfeer, voeren ons meteen mee naar Scandinavië. Een mooi ritme, hier en daar verrassende woorden. Regels als ‘Vroeg wat rimpelloosheid was. / Kreeg stilte. / Vroeg het naar de vroegte en kreeg koelte.’ Dat is genoeg, daar doen we het mee.

Douwe Wilts zegt dat in 'Kameren van vuur' van Henk Ester de dichter ons confronteert met zijn hartstochtelijke poëzie: 'Poëzie bestaat uit taal, een stelsel van regels. Die regels worden met poëzie verstrengd en verruimd; afgebroken en opengebroken. En met poëzie heeft Ester, de hartstocht willen dresseren, willen kameren.'

Robin Block heeft een bundel geschreven als een reisverhaal met verschillende personages en verhaallijnen, waarbij oude en nieuwe generaties met elkaar worden verbonden. De onderliggende vraag die hij stelt is ‘wat betekent het om je thuis te voelen? Kun je een thuis creëren voorbij landen en vlaggen?’ Een poëtische zoektocht in verbaal meesterschap, voor alle ontheemden.

Onno-Sven Tromp leest veel moois in de bundel ‘Het vogelkerkhof’ van Kees ’t Hart: ‘De gedichten ontlenen hun charme vooral aan de vervreemding die erin schuilt.’ De taal is eenvoudig en meteen te begrijpen, de sfeer is echter mysterieus. ‘Bij ’t Hart kan een gedicht elk willekeurig onderwerp hebben, maar hij weet er altijd iets wonderlijks van te maken’.

Lang niet alle gedichten in deze serie zijn voor kinderen alleen geschreven. Geen volwassene zal zich er te groot voor voelen. Dus eigenlijk is dit een verzameling Gedichten voor alle leeftijden. Ontdek de wereld erin! Vandaag met werk van Edward van de Vendel, Kate Schlingemann en Remco Ekkers.