In Rotterdam is het ‘Spartaans gedicht’ van Jules Deelder al lang een Klassieker. Na zijn plotselinge dood, vlak voor Kerstmis, werden her en der regels uit het gedicht aangehaald. Dat maakte Eric van Loo nieuwsgierig naar het gehele gedicht. Het bespreken van dit gedicht leek hem een mooie manier om de nachtburgemeester nog een keer in het zonnetje te zetten.
Hans Puper: “In ‘Vrachtbrief’, de nieuwe bundel van Koenraad Goudeseune, is de ik-figuur opnieuw een romantisch buitenstaander en dat is niet verwonderlijk, want hij is een dichter van één thema: liefde of vergeefse liefde, eenzaamheid, drank en dood. (…) In het titelgedicht ‘noemt de ik, die sterk op Goudeseune lijkt, zich een middelmatig dichter die af en toe een goed gedicht schrijft. Het zij zo. Wat voor hem pleit, is dat hij een herkenbare stem heeft.”
De lang verwachte bundel van Akim A.J. Willems heet Op de rand van het zwijgen en gaat over het falen van menselijke communicatie, de taaluitingen van mensen zijn te vaak enkel nog meningen. De bundel beschouwt hij als de boeiendste evolutie in zijn schrijfproces. Marten Janse ging op zoek naar de mens achter de dichter.
Maurice Broere bespreekt de bundel van Kurt De Boodt – ‘Wake’: ‘Het sonnet is vanouds een favoriete dichtvorm. Wat drijft een dichter in de eenentwintigste eeuw om rijmende gedichten te schrijven? Rijm beperkt enerzijds, maar geeft wel klankrijkdom. Gekunsteldheid echter ligt altijd op de loer. Gelukkig gaat hij ook op zoek naar het experiment en je voelt de bevrijding, waarin de vorm niet langer dwingt en rijm meer toeval lijkt.’
In de serie “favorieten van Meandermedewerkers” presenteert recensent Inge Bak haar drie lievelingsgedichten. Zij koos voor werk van de dichters Ingrid Jonker, Menno Wigman en Maria Barnas.