Archief

Geert Viaene (1963), Brugge, straatmuzikant, langeafstandsloper en dichter, behaalde de tweede prijs in de Turing Gedichtenwedstrijd 2015; werk werd eerder opgenomen in de bloemlezing van Het Gezeefde Gedicht en (onder pseudoniem Bianca Lapin) als de gedichtenbundel LalalaLaila.

‘Een roos in december’ is de tweede bundel van Paul Roelofsen, die in 2010 debuteerde met 'De dame en de vrouw'. Het oordeel van de recensent, Eric van Loo: ‘Er wordt wel eens gezegd, dat als je in een bundel twee of drie gedichten aantreft die je echt raken, dit genoeg is om een bundel aan te schaffen. Die gedichten heb ik zeker aangetroffen.’

De verzamelbundel ‘Voor de liefste onbekende’ van Ingmar Heytze maakt nog eens duidelijk dat hij is zeer goed in staat is om aan zijn poëzie ritme en welluidendheid mee te geven en dicht bij de adem van de spreektaal te blijven. Zijn metaforiek en inhoud zijn helder, zijn lichtvoetigheid en directheid brengen je in de ban van zijn vakmanschap.

Peter van Lier is een dichter die in staat is je blik op de werkelijkheid te veranderen. Daartoe weet hij het wit in zijn gedichten op een meesterlijke wijze te gebruiken: dat zie je het best als je een definitief gedicht vergelijkt met een eerdere versie. 'Laaglandse remedies' is zijn zesde bundel.

'New Romantics' is de tweede bundel van Michaël Vandebril. Bevat die nieuwe romantische gedichten of presenteert hij een andere vorm van romantiek? Het lijkt op het laatste. Sommige gedichten doen gewild aan, maar in de afdeling Grand Tour laat hij zien hoe goed hij is. Die gedichten zinderen van intensiteit.

Piet Gerbrandy (1958) is niet alleen dichter, maar ook essayist en criticus. Hij kreeg de Jan Campert-prijs 2014 voor zijn bundel 'Vlinderslag', die tevens werd genomineerd voor de VSB Poëzieprijs 2015. Zijn laatste bundel is 'Voegwoorden. De Gedichten' (2015).

In Poëzie Kort 2016/5 een bundel facebookberichten van Peter van Galen, het eerste nummer van Het Liegend Konijn in 2016, de verzamelde gedichten van de arbeider-dichter Wim de Vries en een mooi debuut van de Zuid-Afrikaanse dichter Hilda Smits.

Dinie Sophie Fintelman (1951) woont en dicht in Groede. Ze studeerde Nederlands aan de Nutsacademie in Middelburg en debuteerde met haar volumineuze gedichtenbundel 'Bots' in 2014 bij uitgeverij Liverse.

Op 24 april kwam de eerste bundel van Eric van Loo (1957), De regels van het spel, uit bij Poëziefonds Open. Antoinette Sisto besloot hem te interviewen naar aanleiding van het verschijnen van dit langverwachte debuut.

Arnoud van Adrichem en Jan Lauwereyns zijn in ‘Het riool’ versmolten tot één goede dichter. De bundel bestaat uit negen lange gedichten met strofen van ten hoogste drie regels waaronder meerdere eenregelige met een vraagteken. Vooral die vraagtekens zuigen de lezer het gedicht in. Het achterplat vermeldt dat de literaire samenzang van de dichters afdaalt tot in de donkerste krochten en holen van onze wereld. Dat is zonder meer waar. Het is een boeiende bundel.

Gedichten van Rosa Braber, Maren Mostert, Sami Kalaï en Serpil Karisli.

Tom Lanoye schreef in de NRC van 21 april dat de nabestaanden van Shakespeare bang waren dat bewonderaars hem uit zijn graf zouden stelen. Op zijn grafsteen kwam daarom een waarschuwende tekst te staan: ‘Blest the man who spares this stones / And cursed be he who moves my bones.’ Fancultuur is van alle tijden. Rick Honings schreef een bijzonder boek over negentiende eeuw: ‘De dichter als idool’. Het geeft ook een goed inzicht geeft in de fancultuur van onze tijd.

‘Wij vreemden’ is het debuut van Edward Hoornaert. Het motto van de bundel, een regel van de dichter zelf, geeft de stemming van de bundel aan : ’van de bestemming/ aanvankelijk het haperende spoor’. De poëzie is verstild, de dichter soms aarzelend en zoekend.

Twee gedichten van Anneruth Wibaut (1953).

Van de onlangs verschenen debuutbundel 'Kanonnenvlees' van Lotte Dodion (1987) wordt al de derde druk verwacht. Het is inmiddels vijf jaar geleden dat er een interview met haar in Meander stond, dus het wordt tijd om wat bij te praten.

In deze Poëzie Kort drie bloemlezingen: de Turing-bundel 2016, bijdragen aan de site Het gezeefde gedicht en een bloemlezing over gedichten rond het thema afscheid. De respectievelijke samenstellers hebben veel aandacht besteed aan nog onbekende dichters. Hun onderlinge aanpak verschilt echter sterk. De vierde bespreking gaat over de bundel ‘Hoe het licht valt’ van Anton Endt.

‘Hoeveel pillen had je nodig voor dit interview?’ vraag ik bij binnenkomst. Dichter Elbert Gonggrijp (1965) herstelt nog van de zware psychose die hij vorig jaar kreeg. Een interview als dit, hoe blij en trots hij er ook mee is, tart zijn grenzen. ‘Extra veel’, zegt hij ironisch. Dit is zijn eerste grote publicatie en hij wordt erdoor verrast.

‘Zes’ is een knappe bundel, maar het is de vraag of je daar als dichter blij mee moet zijn. Gomperts geeft de belevingen van een Amsterdams jongetje consistent weer, hij is knap in de weergave van zijn dromerige binnenwereld en weet binnen een gedicht tegengestelde microsferen met de bijbehorende spanningen vorm te geven. Maar raakt hij je ook? Is de bundel mooi? Intrigerend?