Archief

Een nieuwe bundel – van een dichteres die in het verleden vaak werd gelauwerd – wekt altijd bijzondere verwachtingen. Marleen de Crée (1941) heeft niet alleen een twintigtal bundels gepubliceerd, ze werkte ook mee aan een groot aantal Vlaamse en Nederlandse tijdschriften. Bovendien ontving ze de Provinciale Prijs van Antwerpen voor Poëzie, de Maurice Gilliams- en de August Bernaertprijs en de Prijs van de Vlaamse Poëziedagen.

Met de romans 'Poolijs' , 'Feestelijk zweet' en 'Vlaggenbrief' veroverde Ruth Lasters in de literaire wereld al een goed zichtbare plaats. In diverse tijdschriften zijn verhalen en columns van haar hand verschenen en sinds 2006 maakt zij deel uit van de redactie van het driemaandelijks Vlaams literair tijdschrift 'De Brakke Hond'. Meander heeft bovenal interesse in de poëtische kwaliteiten van deze schrijfster, die voor haar eerste dichtbundel 'Vouwplannen' een nominatie ontving voor de Jo Peters Poëzieprijs 2008 en bekroond werd met de debuutprijs van 'Het Liegend Konijn'.

'Nieuwe rituelen' is de derde bundel van Maarten Inghels. Rituelen van ‘de moderne mens’, die gezien wil worden, maar ook behoefte heeft aan anonimiteit. Eenvoudig is dat niet: ‘Het is moeilijk balanceren tussen houvast / en complete onthechting. Zichtbaar / zijn of niet’. In de bundel wordt de wereld rondom de dichter gaandeweg kleiner: in de eerste van de vijf afdelingen zie je zijn worsteling met het openbare leven, in de laatste valt hij als ‘Icarus II’ na de ‘big bang’ van de ‘blaasbalg’ via ‘ei, de bron en moederschoot’ in het kraambed – waarna de wereld weer groter zal worden.

Wanneer begin je te fabuleren? Waarschijnlijk al vroeg in je leven, wanneer je het nodig hebt. Waarom? Om te ontsnappen aan een wereld die te krap voor je is, en bedreigend. Omdat je wilt ontsnappen aan de regels die je worden opgelegd. Als volwassene fabuleer je nog steeds wanneer er een restant van het kind in je is achter gebleven, dat vrij wil zijn en spelen. Dat is wat Delphine Lecompte doet in haar poëzie.

Het 500e nummer van de e-mailuitgave van Meander verschijnt in de maand dat we twintig jaar bestaan. Een dubbel jubileum dus. Dit nummer is gewijd aan het werk van onze onlangs overleden collega Joop Leibbrand. Met een keuze uit zijn gedichten, die hij publiceerde onder zijn eigen naam en onder het pseudoniem Frieda Snel.

In zijn bundel 'In de spiegel' schetst Luijters een beeld van de overgang van de jaren vijftig naar de jaren zestig, de periode waarin de auteur zestien werd. Hij neemt ons in zijn titelloze gedichten mee op een reis door zijn eigen jeugd én die van velen die in deze tijd zijn opgegroeid.

De bundel 'Hier woon je' van Jeroen Theunissen vindt zijn aanleiding in de geboorte van zijn zoontje. Hij geeft hem een allesomvattend overzicht van wat het leven in al zijn verschijningsvormen en –fasen te bieden heeft. De dichter geeft gedetailleerde stills en maakt daarmee de rijkdom, het veelomvattende en de beweeglijkheid van het opgroeiend leven zichtbaar. Als poëtisch analyticus komt hij tot verrassende inzichten.

'Nu is al te laat' , de nieuwe bundel van Spinoy, is veeleisend. Hij gaat vilein, brutaal, onverschrokken, beeldrijk en intelligent spiegelgevechten met de tijd en zichzelf aan. Dat maakt zijn poëzie daarom wederom spannend en avontuurlijk. Lukt het hem met zijn poëzie uit de greep van de tijd te geraken?

In deze aflevering bespreekt René Leverink het gedicht ‘Eben Haëzer’ van Gerrit Achterberg.

De dichter Willem Thies kijkt met de ogen van een vreemde naar het leven om hem heen, zijn eigen leven inbegrepen. Dat leven is vaak moeizaam, herinneringen zijn zelden aangenaam. Dat betekent niet dat 'Meer mensen dan reddingsvesten' een loodzware bundel is, want daarvoor is zijn taalgebruik te beweeglijk. In schijnbaar terloopse, maar bij nadere beschouwing geladen formuleringen is Thies een meester. Een liefdevolle meester, want de taal volgt hem graag.

De titel van de nieuwe bundel van Hubert van Herreweghen beklemtoont niet alleen de aanwezigheid van vogels, maar ook van de bulleman, een wat verouderd woord dat min of meer overeenkomt met bullebak. Is die bulleman de schaduw die aan het eind van het leven het denken verandert in peinzen? Van Herreweghen heeft een leeftijd bereikt waarop avondgedachten onvermijdelijk zijn. Vanuit het naderende levenseinde wordt zin gegeven aan wat voorbij is – de dichter probeert alleszins een balans op te maken.

Nauta is een van de drie bekendste flarf-dichters. Hij muntte het begrip ‘literaire geocaching’, een soort speurtocht met in elk gedicht een clue over de volgende locatie. Het is aan de lezer van blog naar blog respectievelijk gedicht naar gedicht te navigeren. Zijn elfde bundel Verzamelingen is een papieren uitgave van gedichten die op internet en in bloemlezingen te vinden waren.

Tsead Bruinja (Rinsumageest, 1974) debuteerde in 2000 met de bundel De wizers yn it read / De wijzers in het rood, een Friese bundel. Op 16 september 2015 lanceerde hij zijn elfde bundel Binnenwereld, buitenwijk, uitgegeven bij Cossee.

Gedichten kan je gewoonlijk lezen in een boek, een tijdschrift of op een scherm. Maar tegenwoordig ook op veel andere plaatsen. Edith de Gilde vertelt op welke openbare plekken haar gedichten zoal te zien waren.

Navigatiesystemen bestaat uit zes epische gedichten. De inhoud doet soms bizar of hallucinerend aan, maar staat in een fascinerend contrast met Van der Vegts vormbeheersing en heldere taalgebruik. Op een bijgevoegde CD draagt hij het gedicht ‘Wormgoor’ voor, begeleid door speciaal voor dit gedicht gecomponeerde muziek van Jan Frans van Dijkhuizen. Volgens de dichter moet je zijn poëzie in de eerste plaats horen. Van der Vecht heeft een vuurtoren gebouwd op de kust van de Nederlandstalige poëzie.

De dichter schrijft sadà\ exposadà weliswaar met kleine letters, maar bescheidenheid zal het niet zijn die hem ertoe bracht zijn naam te verzwijgen. Hij is een kaper, hij noemt zijn boekje zelfs de triomf van de roofkunst, maar hij is niet van de straat. Hij gebruikte Friedrich Hölderlin, Sigmund Freud, William Blake, Dante Alighieri en uit het Grieks nam hij het epitheton van Dionysos over. sadà / exposadà schrijft voor een select publiek, dat staat wel vast.

Gedichten van Edwin de Groot en Ellen Lanckman

Afscheid van Joop Leibbrand, een zeer gewaardeerde collega bij Meander.

Jan de Bruyn (1959) publiceerde gedichten in De Brakke Hond, Gierik & NVT, Meander en het Liegend Konijn. Hij werkt voor de Antwerpse openbare bibliotheken. Hij zond drie opmerkelijke gedichten in en we vragen hem naar zijn bevindingen met de poëzie en de kunst.

Op 19 september overleed onverwacht Joop Leibbrand. Joop was sinds 2000 medewerker van Meander. Zijn dood betekent een groot gemis voor ons.

Ellen Deckwitz voegde met Zo word je een geweldige dichter een nieuw deeltje toe aan de De Schrijfbibliotheek, een serie van inmiddels 36 boekjes over de kunst van creatief schrijven, nauw gelieerd aan Schrijven Magazine en Schrijven Online.