Archief

Jolies Heij (1964) heeft Duitse Taal- en Letterkunde gestudeerd en is momenteel fulltime schrijver, dichter en columnist. Ze schrijft Nederlandse en Duitse gedichten en staat vaak op het podium,zowel in Nederland als in Duitsland.

Jolies Heij Het is niet Het is niet dat de mussen schuw onder de daken kruipen, dat je al meer dan een week geen enkel gedicht geschreven hebt, dat de muzen zichzelf bedruipen dat zijn lippen bij haar oorring dat een gerookte kipsandwich ligt te verpieteren omdat je uit pure nijd iedere kruimel wilt verkwisten terwijl je onder de stoppelkin van je buurman door zijn blote hals verslindt, het is niet dat je de pijnpunten opzoekt en de vraagtekens voor lief neemt, een kapot hart valt te repareren of desnoods op te strijken met liefdevolle hand, alleen hij mag het vertrappen zo vaak hij wil hij mag je gedichten verbranden van de daken schreeuwen dat jij het satijn met mess

De rode loper, de nieuwste roman van Thomas Rosenboom, handelt over twee Gelderse jongens die na hun middelbare schooltijd besluiten hun droom te verwezenlijken. Veel scènes spelen zich af in de rockwereld, in cafés, bars, hangplekken…. Het boek roept bij Mirthe Smeets een heimweegevoel op naar de plekken waar zij als studente Nederlands in Nijmegen vaak te vinden was: alternatieve poppodia als Doornroosje, Merleyn, Diogenes… Zij belde naar Amsterdam, waar Rosenboom woont, en vertelde hem over haar studentenheimwee. ‘Een nostalgisch verlangen! Dat deel ik’, reageert de schrijver opgetogen.

Braziliaans blauw, de zevende bundel van Joris Iven, is een bundel die kleur bekent. In zijn gedichten glijdt Iven in de huid van verschillende personages en laat ze in hun eigen taal brieven aan elkaar schrijven. Bessie Head schrijft aan de Zuid-Afrikaanse dichter Breytenbach. Dimitri Sjostakovitsj deelt zijn ontboezemingen met Isaak Glikman. We zijn getuige van de toenadering tussen Joris Iven en Joris Ivens. Cesare Pavese fluistert liefdeswoordjes in het oor van zijn Constance Dowling. Meerdere (al dan niet fictieve) koppels passeren de revue en schrijven hun eigen verhaal.

In Hogevalk, het hoofdwerk van de Chileen Vicente Huidobro, overziet de gelijknamige hoofdpersoon, hangend aan een parachute, de snel veranderende wereld waarin hij leeft. Waardoor kreeg ik het gevoel met een meesterwerk te maken te hebben? De goede vertaling is daar zeker debet aan. Overtuigingskracht? Datgene dat alle grote kunstenaars gemeen hebben, dat zij in staat zijn om hun materiaal te bezielen? Als dichtbundel is Hogevalk een wonder. Al de dwarsverbanden tussen de opgeroepen beelden die je bloot kunt leggen, de humor, de moedwillige, beheerste ontsporingen van de taal, de als vanzelfsprekend ervaren eenheid van de van elkaar afwijkende delen. En hoewel het een wereld i

De Rotterdamse dichter Leyn Leynse (Amsterdam 1941 - Parijs 2006) was mij tot voor kort volstrekt onbekend. Nu ik de door Eddy Elsdijk en Rien Vroegindeweij bezorgde uitgave Nadagen. Nagelaten gedichten en een keuze uit ander werk gelezen heb, verbaas ik mij erover waarom Leynse niet al lang een grote naam is in de dichtkunst van de laatste veertig jaar.

Op de valreep van 2012 verscheen het decembernummer van Hollands Maandblad. Onverwoestbaar blijkt het blad, dat volgend jaar toe is aan jaargang 55. De ronde jubileumgetallen daarna haalt het ook nog wel.

De Zuid-Afrikaanse dichter Daniel Hugo vertaalde eerder de poëzie van Gerrit Komrij, Herman de Coninck en Rutger Kopland. Met In plaas van die stilte voegt hij daar 'n Keuze uit die gedigte van Miriam Van hee aan toe. De tweetalige bloemlezing is zeker representatief voor haar werk en Hugo vertaalt naar behoren. Alleen jammer van de vele zetfouten in het Nederlandse deel.

Yke Schotanus (Scheveningen, 1963) is schrijfdocent, leraar Nederlands, dichter en liedschrijver. Momenteel geeft hij een internetcursus dichten bij de Schrijven Online Academie en leidt hij een poëziewerkplaats in Arnhem. Hij publiceerde tot nu toe twee dichtbundels en bracht een cd met Nederlandstalige liedjes uit. Naast dichtbundels publiceerde hij boeken over dichten en liedjes schrijven. Eerder verschenen van hem gedichten in De Tweede Ronde, De Zingende Zaag en Tzum.

In Heëlesje Mülkes verzamelde de Heerlense dichter Harry Sevriens ruim 800 spreukachtige notities. Ze zijn, hoe kort ook, vrijwel altijd voorzien van een titel, zonder uitzondering in gewoon Nederlands geschreven en bovendien opvallend weinig plaatsgebonden. Het boek etaleert een uitbundige levenshouding, gevoed door drank en seks, en een haast gekoesterde somberheid, een gecultiveerde mislukking. Wat dat betreft deed hij me regelmatig aan Lévi Weemoedt denken, ook al vanwege de schuldeloosheid die hem van nature lijkt aan te kleven. Sevriens lijkt me typisch iemand op wie het 'non posse peccare', het niet kunnen zondigen, van toepassing is.

Hsia Yu EEN VOORBEELD EISEN wanneer iemand een voorbeeld eist hangen die gekleurde handdoeken lichtelijk neigend naar triestheid en leegte allemaal op dezelfde stok en bewijzen dat het onkenbare zwart in de badkamer gerangschikt is als zachte muziek verder is de nacht een elegant gevormd graf onder het wolftandkleurig maanlicht

Eerder dit jaar verscheen bij Uitgeverij Voetnoot de bundel Als kattenogen, van de Chinese Hsia Yu (1956). Sander de Vaan spr@k met vertaalster en samenstelster Silvia Marijnissen over deze bijzondere dichteres, die speelsheid hoog in het vaandel heeft staan.

In Vogelwater beschrijft Elly de Waard in gedichten, verhalen en anekdotes de interessante geschiedenis van het gelijknamige huis; de foto's van Frederique Masselink-Van Rijn, die gerust als co-auteur beschouwd mag worden, maken duidelijk hoe bevoorrecht De Waard is deze unieke plek te mogen bewonen.

De stilte van de wereld na ons van Marc Tritsmans bevat naast een uit vijf afdelingen bestaande nieuwe bundel een bloemlezing uit de poëzie van 1992-2004. Een opmerkelijk samenstel. Ik kan niet achterhalen waarom Tritsmans ervoor gekozen heeft oud en nieuw werk op deze wijze te combineren. Ongeduld van de uitgever? Mimetische begeerte? De drang om zich als dichter wat nadrukkelijker te positioneren tegenover de collega-dichters die ook met hun bundelingen op de markt komen? Hoe dan ook, de nieuwe gedichten vormen een knappe bundel vanwege het weidse spectrum, de taalbeheersing en het bijdetijdse levensgevoel.

Zodra ik mij kon overgeven aan de grillen van Norbert De Beule, werd Tri ti tiii (ondertitel 'een liedboek') een fascinerende bundel. Ik raakte betoverd door de trucs, de bewegingen die de dichter maakte. Deze taaltovenaar biedt zijn wereld met een gelaagdheid of het er tien zijn.

De herfst is een dankbaar onderwerp in de poëzie. Bloem wist er wel raad mee. Om nog maar te zwijgen over Rilke. Voor Eric van Loo is ‘Voorgoed’ van Jean Pierre Rawie het ultieme herfstgedicht. Alleen die eerste regels al…

Niels Blomberg (1958) is sinds 2006 de eerste officiële waterdichter van het waterschap Zuiderzeeland, dat de dijken en vaarten van Flevoland beheert. Belangrijke gebeurtenissen van het waterschap luistert hij op met een speciaal watergedicht. De gedichten die hij tijdens de eerste vier jaar in deze functie schreef, zijn gebundeld onder de titel 'Meer Waterdicht'. Zijn gedicht 'Plaats Delict' behoorde bij de honderd beste gedichten uit de Turing Nationale gedichtenwedstrijd 2012 en verscheen in 'De Toverhazelaar'. Hij maakt deel uit van de vereniging Aldichter, een groep Almeerse dichters die elke maand bij elkaar komen om poëzie van zichzelf en anderen te bespreken en die regelm

De poëzieliefhebber heeft niets te klagen. Kwamen eerder dit jaar al de verzamelde gedichten uit van Leonard Nolens, Charles Ducal en Bernlef (die van de laatste nog net niet postuum), vier jaar na zijn dood zijn nu ook alle gedichten van Jan Eijkelboom weer beschikbaar. Eijkelboom (1926-2008) begon pas op zijn vijftigste gedichten te schrijven, publiceerde drie jaar later zijn eerste bundel en bleef vervolgens lang doorschrijven. Als bijna tachtigjarige publiceerde hij met Olifant met geheugenverlies zijn tiende bundel en daarin bleek hij nog weinig aan zeggingskracht te hebben ingeboet. Als immer was er een krachtige persoonlijkheid aan het woord, die zijn opgewekte illusieloosheid

Josse Kok (29) woont in Dordrecht en werkt in een staalmagazijn. In zijn vrije tijd schrijft hij gedichten en treedt op. Begin 2010 is hij aan Poetry Slams mee gaan doen en dat leverde hem een derde plaats op bij het NK Poetry Slam van 2011. Momenteel probeert hij een bundel samen te stellen en gepubliceerd te krijgen. Zijn favoriete dichters zijn Ingmar Heytze, Mark Boog en Menno Wigman.

Josse Kok Stamgast Ik draag een hemel in mijn hoofd. Daarin ben jij ook uitgenodigd. Sterker nog, je moet er zijn. Die engelen, ze roken niet. De barman met de witte baard zal ons een straffe drank serveren. Dat is hem geraden. Ons gezelschap, onbetaalbaar. De laatste ronde is voorspeld. Met horeca zijn wij bekend. De hemel in een dronken hoofd giet ons vol bijgeloof.