Archief

Daniel Bras als je meemaakt wat ik heb meegemaakt als je een vinger uitsteekt en je krijgt er een hand voor terug als je lichaam gewend is geraakt en je niet langer opmerkt wanneer zij van je af is gegleden alsof er een knik in de tijd is geduwd en deze alsmaar een en hetzelfde uur aangeeft het uur waarop elke zenuw door de poriën van je huid lijkt te zijn gestoken alsof haar aanwezigheid is verstomd en jij jezelf hebt vergeven niet naar haar op zoek te zijn gegaan

Billy Collins Introduction to Poetry I ask them to take a poem and hold it up to the light like a color slide or press an ear against its hive. I say drop a mouse into a poem and watch him probe his way out, or walk inside the poem's room and feel the walls for a light switch. I want them to water-ski across the surface of a poem waving at the author's name on the shore. But all they want to do is tie the poem to a chair with rope and torture a confession out of it. They begin beating it with a hose to find out what it really means. Inleiding in de poëzie Ik vraag hen een gedicht te nemen en het tegen het licht te houden als een kleurendia of

Gerard Scharn vals! je speelt viool zeg je en voelt je zigeunerin je speelt met verve zwarte ogen en wat Roma pop ben je ooit vaginaal gevisiteerd door geile douaniers en teruggestuurd naar waar je niet welkom bent draag jij ook het lood van een kampverleden hoor je nog het dichtslaan van de deuren van de veewagons?

Billy Collins geldt als een van de meest interessante Noord-Amerikaanse dichters van dit moment. Op verzoek van Meander koos Chris Coolsma een aantal gedichten, die hij samen met Marijke Oomen vertaalde. Sander de Vaan schreef een korte introductie.

Nederlandse lezers zullen wellicht nooit van Hugo Schiltz gehoord hebben maar in Vlaanderen is hij een bekendheid. Maar niet als dichter. Schiltz (1927 - 2006) was namelijk een vooraanstaand Vlaams politicus. Vanaf de jaren vijftig was hij onder andere parlementslid, voorzitter van de Volksunie, minister van Financiën, senator en uiteindelijk minister van staat. Bouke Vlierhuis vraagt zich af of hij met Het gesloten schrijn te maken heeft met een biografisch-historisch document, een vergeten kunstwerk of een posthume hommage.

De gedichten van Renée van Riessen in haar vierde bundel Krekels in de keuken tillen Johan Reijmerink op uit zijn dagelijkse beslommeringen. 'Inspiratie onder handbereik.'

'Eindelijk een bundel puur met poëzie!' vindt Ivan Sacharov van Tuig van Johanna Geels. De dichteres zoekt contact. Haar gedichten geTUIGen daarvan.

Het is duidelijk dat de huidige tijdgeest wil dat wij ons culturele erfgoed afbakenen en in 'canons' bewaren. Met het schitterend uitgegeven Lyriek van de Lage Landen (met meer dan honderd afbeeldingen rijk geïllustreerd) beantwoordt Paul Claes de oproep daartoe voor de poëzie, die hij een kompas wilde geven voor de eenentwintigste eeuw, een ijkpunt voor onderwijs, kritiek en cultuur.

Patrick Lateurs 'Mirjam' is zeker geen kerstgedicht, maar de identificatie van de titelfiguur brengt wel mee dat de bespreking van dit gedicht door Lambert Wierenga best past in deze periode. 

De dichteres/vertaalster Hilde Keteleer is hoofd van het Writers-in-Prison-Comité van de Vlaamse PEN en probeert, net als haar Nederlandse collega's onder leiding van Job Degenaar, overal ter wereld auteurs bij te staan die vanwege hun publicaties vervolgd worden. Sander de Vaan sprak met haar over dit belangrijke en - anno 2008 helaas nog altijd broodnodige - vrijwilligerswerk.

Poëet en prediker tegelijk zijn kan wel, zo bewijst Barack Obama. H.C. ten Berge gaat te veel achterover leunen, vindt Maarten Hamelink. Hij bespreekt de bundel Hollandse sermoenen. Hierin kiest de dichter de preek als voertuig voor zijn poëzie.

'Met preken heeft deze recensent weinig ervaring, maar met gedichten des te meer. Op grond daarvan zegt hij: warm aanbevolen, deze bundel.' Joop Leibbrand vermaakt zich zeker met het boek Symbolen worden tot cimbalen. De honderd mooiste Nederlandse gedichten over geloof en inspiratie van Abeltje Hoogenkamp. 'Al is het alleen maar om te lezen hoe zij het felle, beschimpende 'Simili modo' van Hugo Claus tot een heel vroom gedicht weet te transformeren.'

Gênant, onderbroekenlol, flauw. Zomaar wat woorden uit de recensie van Jan Pollet over de bundel Dwaalwegen van Bernlef. 'Indien dit manuscript anoniem op de redacteurstafel van de uitgeverij was beland dan had elke redacteur de publicatie ervan verijdeld.'

Jan Aelberts (°1985, Genk) houdt zich bezig met zowel proza als poëzie. Hij maakte daarmee al furore in wedstrijden als Write Now! en De Brandende Pen. Verder schrijft hij columns voor Club Propaganda en is hij lid van het Gentse dichterscollectief Balein, en van Kraai, een 'literair agentschap'. Kortom, een jonge, beloftevolle duizendpoot.

Jan Aelberts 48624000 We zijn arme jongens in het keelgat van het Nederlands, kreupele honden in losse tongformaties, soldaten van het vlakke ruggeland geschapen naar het voorbeeld van een laatste wapenfeit: de poëzie. Taalverrader van het eerste half uur dat loopgraven vult en onze blikken met afvalligheid. De soldaat strekt het been vol nicotine teer en kogelgaten, modder larven en het trillen van het beven drukt een landmijn de kop in. Bij de derde stuiptrekking zal het raak zijn en slaan alleen zijn woorden terug: godverdomme jongens, zie me hier nu staan.

Op 28 januari wordt in een live-televisieprogramma van de NPS de nieuwe Dichter des Vaderlands bekendgemaakt. Tot die datum kan het publiek stemmen op een van de vijf genomineerde kandidaten: Joke van Leeuwen, Erik Menkveld, Ramsey Nasr, Hagar Peeters en Tsead Bruinja. Meander sprak met de laatste dichter over diens wens om in de voetsporen van Gerrit Komrij en Driek van Wissen te treden.

F. Starik is bij het grote publiek bekend geworden door zijn Eenzame Uitvaarten, een initiatief waarbij dichters van de Poule des Doods een gedicht voorlezen op de uitvaart van een eenzame overledene. Het is slechts een van de manieren waarop deze dichter, schrijver, beeldend kunstenaar, zanger en fotograaf van het alledaagse kunst maakt.

F. Starik tweedehands Je draagt nu eenmaal graag gevonden kleren. Dingen die je zelf van straat opraapt. Dat is niet nieuw vriend, velen gingen je voor op dat beduimeld pad, noemden het pad duister en begrepen niet waarom het buiten eerst steeds wel en later nooit meer donker werd, niet helemaal. Iedere maandag schrijf je dat op. Je raadpleegt je adressenboek tot aan het einde van het alfabet, een half uurtje op de bank - een relatie beëindigen, hoe doe je dat? Met wie? Hoe te beginnen? Waarom nog begonnen? Alles wordt eens afgedankt. Je wou een plankje verven of in de vouw een gat gebrand. Gesleten op de billen en een glimplek op de mouwen. Hopeloos altmodisch. Onge

Hagar Peeters koos voor haar derde bundel Loper van licht als thema het Bijbelverhaal over Hagar, de slavin bij wie Abraham Ismaël verwekte, de zoon die later het veld moest ruimen voor Isaak. Het is een bundel over uitgewezenen en verstotenen, die volgens Alfred Valstar soms wat te opsommerig is, maar 'onder het paukengeroffel zingt 'Hagar' haar lied.'

Een maand na haar tachtigste verjaardag overleed Johanna Annie Peypers (1928-2008), na een korte ziekte. Ze laat een omvangrijk oeuvre na, niet alleen zo’n twintig bundels met dikwijls geëngageerde, feministisch georiënteerde poëzie maar ook vier romans. Inge Boulonois zoomt in op het autobiografisch geïnspireerd gedicht 'Een jonger vrouw'.