Archief

Af & Toe is een selectie uit de bundels van Lut de Block tot en met 2006. Na die tijd werd zij de eerste plattelandsdichter van Vlaanderen. Haar werk is sterk zintuiglijk en aards. Opvallend is de ontwikkeling van eigen leed als inspiratiebron naar het waarnemen van anderen. Het werk is gerijpt.

De nieuwste bundel van Elvis Peeters heeft met NU een problematische titel gekregen, omdat je geneigd bent om hem op alle gedichten toe te passen. De poëzie van Elvis Peeters is sterk anekdotisch, dus poëzie die zich hoofdzakelijk met het verleden bezig houdt, en via dat verleden wellicht iets over het heden probeert te vertellen. De titel kan dan alleen maar verwijzen naar het moment dat de poëzie als nieuw, als spelend op dat moment, hoofd en hart van de lezer binnen komt. Poëzie als mogelijkheid om de lezer in een lang gerekt 'nu' vast te houden. Poëzie dus die de lezer boeit.

Chrétien Breukers zal als schrijver van een verzameling kritische analyses van eerste gedichten van moderne poëziebundels voor zijn eigen nieuwe bundel het eerste gedicht ongetwijfeld zorgvuldig gekozen hebben. Hij begint Archeologie voor beginners met 'Geen luchtig gedicht; een amuse gueule'. Daarin de regels '[...] ik// kan vandaag niet om de zwaarte heen. Ondenkbaar/ dat mijn pen iets anders krast dan zwarte lijnen./ Smaad en hoon, daar ben ik aan gewend. Banneling,/ en van nature. [...]'. Het moet wel haast een verwijzing zijn naar de penibele kwesties waarmee hij als uitgever en in persoon onlangs te maken kreeg.

Een humoristisch dichter heeft moed nodig. Meer dan ‘gewone’ collega’s kan hij schril afsteken tegen betere dichters, omdat mooie humoristische frasen zich snel vasthaken in het hoofd van lezers. Er valt ‘bij Hoorne altijd wel wat te lachen’, staat er op de achterflap van Kaas treft geen schuld tot het tegendeel bewezen is, maar het is bij hem allemaal net iets te makkelijk.

Voor Erotica! 150 erotische gedichten voor bijna niets wist samensteller Kees Godefrooij ruim vijftig dichters bijeen te brengen; daaronder verrassend veel vrouwen (de man-vrouwverhouding is drie staat tot twee), die zich met minstens evenveel gretigheid op het onderwerp stortten als hun mannelijke collega's en soms in onverbloemdheid niet voor hen onderdoen.

Op 14 mei 2015 is het 75 jaar geleden dat Rotterdam werd gebombardeerd en op 5 mei vieren we in Nederland 70 jaar bevrijding. Dit is de aanleiding voor een bijzondere herdenking. Stichting LOKAAL verzorgt in samenwerking met de Initiatiefgroep 14 mei en Poetry International een bijeenkomst met internationale denkers, dichters en Rotterdamse jongeren. Een van de dichters die bij de herdenking zal zijn is de stadsdichter van Rotterdam, Hester Knibbe.

Gedicht van Hester Knibbe

Het gedicht 'verdunkelung' van Norbert Hummelt plus de vertaling door Erik de Smedt

De Duitse dichter Norbert Hummelt (1962, Neuss) zal op 14 mei a.s. aanwezig zijn in Rotterdam in het kader van het door o.a. door Poetry International georganiseerde project 'Steden schuilen niet'. Sander de Vaan spr@k met Hummelt onder meer over het feit dat je een stad ná een verwoestend bombardement nógmaals kunt verwoesten.

Wiel Kusters laat in Hohner zien hoe het verleden in hem voortleeft. Dat bestaat allereerst uit zijn overleden ouders en in het bijzonder zijn twee broers, van wie hij de oudste niet heeft gekend: ‘Kleine mij ontboren broer, / oudste van me, nooit gekende, (…) aan wiens glimlach ik niet wende / toen een kleinzoon hem mij bood’. Dat woord ‘ontboren’ zegt veel over zijn werkwijze: het voorvoegsel betekent niet alleen verdwijnen, maar ook opnieuw verschijnen. Dat laatste gebeurt ook door het schrijven van poëzie.
De bundel heeft twee afdelingen: ‘Geboorteregister’, het overgrote gedeelte, en ‘De roze zijden schoentjes’, een uit het Spaans vertaalde ballade van

Paul Claes verloor in korte tijd zijn moeder, zijn vader en zijn goede vriendin Christine D'haen en werd aldus indringend geconfronteerd met afscheid, verlies en dood. Aan zijn gedachten en gevoelens daarover gaf hij vorm in een bundel gedichten die voor een belangrijk deel aansluiting zoeken bij wat hij kent uit de literatuur. Door in Ziel van mijn ziel voor de uitdrukking van eigen emoties gebruik te maken van verwijzingen, vertalingen en bewerkingen naar en van voorgangers en daarmee zelfs een literair spel te spelen, maakt hij het persoonlijke ondergeschikt aan het universele en daarmee beheersbaar.

Drie gedichten van Daan Zeijen.

Daan Zeijen (Goirle, 1992) won in januari 2015 het Nederlands Kampioenschap Poetryslam en mag zich nu Slampion 2015 noemen. Daan doet een master Humanistiek en geeft les. Eerder won hij het Rythm & Poetry slam in Delft en stond hij in de jaarfinale van de Utrechtse U-slam (2013). Hij publiceerde in Zzonettenhof en Mooiweerwolken bij uitgever Aquazz.

Toen Neeltje Maria Min als zeer jonge dichteres in 1966 een kleine sensatie veroorzaakte met haar voor wie ik liefheb wil ik heten was zij twee jaar ouder dan de nu op haar twintigste met Daarom ben ik hier debuterende Carline Dekker. Dat Dekkers leeftijd voor vergelijkbare ophef zal zorgen, valt niet te verwachten, want vanuit het slamcircuit breken veel dichters al op jonge leeftijd door. De bundel zelf zal de aandacht moeten verdienen en dan helpt het niet als de uitgever voor een flinke dosis scepsis zorgt met deze promotietaal op het achterplat: 'De herkenbare, ogenschijnlijk simpele verzen uit dit debuut blijven nog lang nazinderen en smeken om herlezing.' Hoeveel moeilij

Alles kan en alles mag in de poëzie van Wouter Godijn. In De professor en de hyena zijn we getuige van een soort koorddansen tussen zin en onzin, tussen de vervreemding waar we toe worden uitgedaagd, en de relatieve veiligheid van onze vertrouwde wereld, waarin de dingen eruit zien alsof ze normaal zijn. Godijn weet aan het mysterie te raken waar we doorgaans aan voorbij gaan: dat we onszelf niet kennen, niet weten wie of wat we zijn, noch wat de reden is van ons bestaan.

Jan Buijsse brengt voor ons een Nocturne voor het voetlicht, dit keer van Gerard den Brabander.

Ter gelegenheid van de honderdste geboortedag van Leo Vroman verscheen de zesde druk van de Hollands Maandblad-bloemlezing De mooiste gedichten. Het succes van de bundel is voor een belangrijk deel toe te schrijven aan de bijzondere tekeningen van Iris Le Rütte.

Flarfdichter Mark van der Schaaf publiceert met De witte verzen zijn vierde bundel. Hij liet zich inspireren door de dieventaal van kunstenaars en dagboekachtige passages van 19e-eeuwers die zich wentelden in romantiek.

Renée Luth is documentairemaker, fotograaf en dichter. Ze schreef artikelen, interviews en columns voor het Zij aan Zij magazin. Ze geeft tevens poëzielessen en schrijft momenteel een leerlijn voor lessen in het basisonderwijs. Haar bundel Pingpongtong uit 2011 krijgt in 2015 een opvolger.

Charlotte Van den Broecks Kameleon is een verrassend debuut met een aantal goede gedichten die bovendien een heel eigen toon hebben. Haar kracht zit hem vooralsnog meer in het anekdotische dan in het hermetische. Dat zij in de meer persoonlijke gedichten de valkuil van de sentimentaliteit weet te vermijden, verdient een compliment.

Dat het doornemen van het Groot retorisch woordenboek, het door Paul Claes en Eric Hulses bijeengebrachte Lexicon van stijlfiguren, voor alle neerlandici en andere mensen van het vak een haast onthutsende oefening in bescheidenheid blijkt te zijn, staat in bijna alle reacties op het verschijnen ervan centraal. Wie dacht iets te weten van retorische middelen vindt bladzijde na bladzijde de bewijzen van het tegendeel: asteïsme, brachylogie, chleuasme, diasyrmus, eperotesis... , alsof er zich na de vertrouwde overzichten van Buddingh' en Lodewick, maar ook na de meer theoretisch gerichte boeken van bijvoorbeeld Mussche, Kazemier en Bronzwaer een nieuwe wereld opent.

In de Knipscheer herdrukte Tempels in woestijnen, de enige dichtbundel van Boeli van Leeuwen en vulde de uitgave aan met het verhaal Onkel Patrice. Van Leeuwens vroege gedichten getuigen van lef. Wat voor mens durft de dood in het gezicht te blaffen?