Archief

Joris Lenstra bespreekt 'Het monster' van Piet Paaltjes (1835-1894). Het gedicht behandelt de twee meest bekende levensfasen van de dichter: zijn zorgeloze studententijd en zijn positie als dominee.

De acht driedelige reeksen zijn een feest om te lezen. Het is krachtige poëzie, rijk van taal, gevarieerd van inhoud, soms glashelder en soms raadselachtig, op een gedoseerde manier persoonlijk, altijd intrigerend. En er spreekt een bepaald zelfvertrouwen uit, dat maakt dat Leusink ook dúrft te schrijven, de ruimte neemt - veel gedichten zijn bladvullend. Joop Leibbrand over Tot alles goed strak staat, de vierde bundel van Jane Leusink

Anneke Haasnoot RAMSBECK Zo liefelijk als het stadje was Zo toegetakeld de poëet Van wie niet een de naam nog weet Van wie niet een de verzen las Versvoeten vol versplinterd glas Spoorden het dier aan dat hij reed De schrijftaal die hij openreet Vormde een incompleet karkas Het vakwerk dat het stadje sierde Kenmerkte hem nu niet bepaald Tot hij een kleine kerk bezocht Waarin een stilte open kierde Die maakte dat een man, verdwaald, Niet meer tegen zijn tranen vocht Alles, door hem al aangehaald Bleek in reliëf te zijn vertaald

Peter Mangel Schots My Funny Valentine Waaruit onvermijdelijk de dingen zich ontvouwen: de plooien van het tafelkleed, de stoel aandachtig achteruitgeschoven waarop een jurk zich drapeert, haar glazen muiltjes die de uren vangen. Onder haar handpalmen stolt water tot bestek. Lakeien fladderen af en aan terwijl de keuze ons geboden is uit spijzen: kogelvis, sint-jacobsvruchten in parfait d’amour, artisjokharten op een huwelijksbed met krieltjes en merengue toe, een armagnac met vreemd boeket. En weer in de beslotenheid: haar Griekse silhouet, haar daden onveranderlijk, het spel dat zij met zorg in scène zet. Om middernacht legt zij de werkelijkheid af, bouwt uit ademto

Eind mei 2011 presenteerde Anneke Haasnoot (Den Haag.1953) de gedichtenbundel Binnen mijn zinnen bij de Witte Uitgeverij te Leiden. In 2002 verscheen het allegorische prozaverhaal De golf van snik en samen met Manja Herstel schreef ze diverse artikelen voor Het Beeldende Kunstjournaal. Meander mag uit de nieuw verschenen bundel de gedichten 'Ramsbeck', 'Geduld' en 'Etty' publiceren. Uit het gedicht Geduld komt de titel van de bundel.

Peter Mangel Schots werd geboren in Lier op 30 oktober 1972. Hij groeide op in Heist-op-den-Berg en liep school in Hulshout, waar zijn ouders lesgaven. Zijn middelbaar onderwijs volgde hij in Lier en nadien trok hij naar Leuven waar hij eerst aan de K.U.Leuven ging studeren en waar hij zich nadien ook vestigde. Literatuur en schrijven namen al die tijd een belangrijke plaats in zijn leven in.

In 'Brak de waterdrager' verwerkt Lies Van Gasse een persoonlijk verlies tot poëzie. Volgens de tekst op de achterkant tot aangrijpende poëzie, maar dat lukt niet overal. Op een enkel treffend moment na, is het taalgebruik in deze bundel wat geforceerd afstandelijk.

In Rouge Noir van Kees Godefrooij vormen de prozagedichten de hoogtepunten. Voor een volgende bundel vraagt Joop Leibbrand wel om meer onbetamelijkheid en zondigheid, om hetere vuren!

De van oorsprong Hindostaans-Surinaamse dichter Raj Mohan schreef met tihá / troost zijn tweede bundel. Het sterkst is hij nog steeds in zijn liedteksten, waarin authentiek een eigen stem klinkt.

In Soms moet het werkelijk stil zijn… (de eerste regel van een van Ed Leeflangs mooie gedichten uit Op Pennewips plek) verzamelden Theo Magito en Henk Sissing 245 onderwijsgedichten vanaf 1591, het verschijningsjaar van 'Regel der Duytsche schoolmeesters' van D. A. Valcooch.

Nicole Teunissen Ik zal nog eens ergens een punt achter zetten Ik kwam niet meer buiten. Omdat alles troebel was, waren komma’s kikkervisjes en het ging al meer over sloten dan over wat ik besloten had. Iemand die niet wist dat ik op een flat woonde, deed mij een boek over vijvers cadeau. Er stond in hoe je een natuurlijke omgeving kon scheppen. In het drassige gebied tussen beschermd en bedreigd voelde dat natuurlijk heel anders. Aan de hand van bepaalde bronnen bepaalde ik dat niet gescheiden, niet alleen voor land en water steeds de beste optie was, zodat je ten slotte opnieuw kon beginnen

Nicole Teunissen (1987) schrijft in veel genres. Ze won prijzen bij Met andere zinnen, Kunstbende, Writenow en CC De Kern en publiceerde in Passionate Magazine, Lava, Krakatau, Meander en Tirade. Ze heeft een eigen blog, trad op allerlei plekken op en was te horen bij Opium op Radio 1. Ze vertelt Meander over memorabele optredens en over de meest bijzondere prijs die ze won.

Elma van Haren (1954) studeerde vijf jaar aan de kunstacademie in Den Bosch, vervolgens was zij werkzaam als beeldend kunstenaar en legde zij zich steeds meer toe op het schrijven van poëzie. Ze debuteerde in 1988 bij Uitgeverij de Harmonie met de bundel De reis naar het welkom geheten. Dit debuut werd bekroond met de C. Budding’-prijs voor nieuwe Nederlandse poëzie. Hierna publiceerde ze nog diverse gedichtenbundels waaronder Grondstewardess en Schuinvallend oog. Sinds 1998 publiceert ze ook gedichtenbundels voor kinderen. Naast haar werk als dichter geeft Elma van Haren les aan de Schrijversvakschool in Amsterdam.

De Spaanse Cecilia Quílez Lucas (1965, Algeciras), publiceerde tot dusver vier dichtbundels: La posada del dragón (Ed. Huerga & Fierro), Un mal ácido (Ed. Torremozas), El cuarto día ( Calambur) en Visteme de largo (Calambur). Sander de Vaan had een mailgesprek met haar en Fa Claes vertaalde een aantal van haar gedichten.

Cecilia Quílez DE BEKORING LEEFT HIER Op de venusheuvel tekent het bloed de uitgestelde loop van onoverkomelijke stromingen. Overwin je aan mijn liezen. De polsslag wordt gewiegd door het schuimspoor dat in de bres het delicate litteken laat stollen. Stort je leeg in mijn vervoering en je bent onderworpen. De boog van je voorhoofd zal fonkelend gespannen staan en een werktuiglijke siddering zal wonderbaarlijk voordragen. Elke nacht rijs ik op uit de overwinning want elke morgen sterf ik verslagen in de onzekere belegering door het volgende huzarenstuk.

In deze nieuwe aflevering de eerste bijdrage van Paul de Jong, die aantoont dat Jules Deelder als dichter niet onderschat mag worden, zeker niet als hij stem geeft aan de verwerking van een nationaal trauma. Meer dan anders is de bespreking deze keer toegeschreven op jongere lezers. Het gedicht vraagt erom.

Als geheel lijkt De uitputting voorbij van Krijn Peter Hesselink haast meer op een fragmentarisch uitgevoerde roman over een doodlopende liefde dan op een poëziebundel. Geen erg meeslepende roman, want de gebeurtenissen die de dichter overkomen – hoe interessant ook op zichzelf – worden teveel toegespitst op de beleving van de dichter, te particulier uitgewerkt. Iets wat paradoxaal genoeg deze ‘gemakkelijk toegankelijke’ poëzie toch weer hermetisch maakt.

Als je in Ontij van Anneke Brassinga begint te lezen, raak je verzeild in een wereld die niet lijkt wat ze is, waarin de ik eigenlijk niet zou willen verkeren, maar er niet aan kan ontkomen. Direct voel je de spanning die er in haar poëzie hangt. Onontkoombaar. Heftig. Dwingend. Onvoorspelbaar.

Corné van 't Wout Pannenkoekenhuis wij waren stroopkinderen soms dropen we van tafel zomaar vlekkend op de grond vloekend naast de lege fles zei moeder dan dat vader net zijn achtste dood was gestorven zijn klompen bij het vuur en wij -niet beter- wetend zwegen

Corné van ’t Wout (1976) uit Boskoop treedt naar buiten met zijn poëzie, na – bij benadering – zijn eerste poëtisch lustrum te hebben gevierd. Meander maakte kennis met een dichter over spannings- en 'emotievelden', kikkers uit de lucht vangen en het beginnen van een gedicht.

Annette van den Bosch maakte vanaf 2002 deel uit van de redactie van Meander. Zij schreef recensies en interviews. Ook maakte zij een begin met ‘Mals groen’, een rubriek voor aanstormend dichttalent. Toen zij in 2004 bij de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag ging werken, stopte haar werk voor Meander. Zij bleef nog wel tot 2007 adviseur van de Stichting Literaire Activiteiten Zeist en was daar voorzitter van de jury bij de Poetry Slam.