Archief

Lang niet alle gedichten in deze serie zijn voor kinderen alleen geschreven. Geen volwassene zal zich er te groot voor voelen. Dus eigenlijk is dit een verzameling Gedichten voor alle leeftijden. Ontdek de wereld erin! Vandaag met werk van Daan Zonderland, Annie MG Schmidt en Ali Şerik.

Ivan Sacharov bespreekt de debuutbundel ‘Trilling’ van Rense van Aarnhem. Hij vindt het een interessante bundel omdat er sprake is van ambivalentie, je wordt als lezer op het verkeerde been gezet. Over de verklaring van de titel zegt hij: ‘’een ‘trilling’ is wat wij ‘zijn’, in onze meest ontbonden staat. Ontbonden in de betekenis ook van ‘alleen’, en ‘op zichzelf staand’.’’

Tot de volksverhalen die Guido Gezelle opdiepte, behoorden ook legenden uit het Rijke Roomse Leven. Eén van die legenden speelt zich af in de woonplaats van Rogier de Jong, Aardenburg, dicht bij de West-Vlaamse grens. In de dertiende eeuw kwam een bedevaart op gang die Aardenburg op de kaart zette. Daar staat namelijk Maria die een inktpot vasthoudt. Hoezo?

20 maart valt in de Boekenweek en daar hoort ook poëzie bij, een afzonderlijke Poëzieweek doet daar niets aan af. Het doet ons daarom veel plezier dat Sasja Janssen op die datum 'Mijn vader zegt entropie mijn moeder logica' komt voorlezen, haar bundel die in januari verscheen. In zijn geheel uiteraard, want het gaat om Meander Live.

Britt Corporaal is geraakt door de gedichten in 'Als enige kennisgeving', de zesde bundel van Jana Arns: 'Deze gedichten gaan over sterrenkinderen: kinderen die voor, tijdens of vlak na de bevalling zijn overleden.' Arns hanteert met dit delicate onderwerp haar typerende beeldspraak: 'Elk woord, elke klank, is van enorm belang en draagt een groot aantal betekenissen in zich.'

Wie zit er achter het podium (6)? Een serie korte gesprekken met organisatoren van poëziebijeenkomsten. In de zesde aflevering Wim van Til en Willemijn van den Geest van het Poëziecentrum: ‘Wat we fascinerend vinden aan poëzie is, dat je met woorden een wereld kan schetsen of een gevoel kan weergeven dat anderen raakt en ook aanzet tot meer lezen en genieten.’

De bundel, ‘Binnen in de aarde is een berg’, van Hester Knibbe bestaat uit 64 gedichten, één voor ieder hexagram van de Chinese ‘I Tjing’, oftewel ‘Boek der Veranderingen’. Kamiel Choi leest de gedichten als een herinterpretatie van de wijsheden van de ‘I Tjing’ in het licht van onze tijd (zo passeren klimaatverandering en wereldnieuws, de revue).

Lang niet alle gedichten in deze serie zijn voor kinderen alleen geschreven. Geen volwassene zal zich er te groot voor voelen. Dus eigenlijk is dit een verzameling Gedichten voor alle leeftijden. Ontdek de wereld erin! Vandaag met werk van Simon van der Geest, Stijn Vranken en K. Michel.

De nieuwste bundel van Sasja Janssen is getiteld: ‘Mijn vader zegt entropie mijn moeder logica’. Hier strijden het mannelijke yang en het vrouwelijke yin om aandacht met elkaar, volgens Onno-Sven Tromp. ‘Yin en yang blijven langs elkaar schuren, zelden vloeien ze in elkaar over. Daardoor krijgen de gedichten als het ware een harde buitenkant, die de lezer niet wil toelaten.’

Jan Loogman koestert de herinneringen aan zijn geboortehuis en geboortedorp maar vooral ook aan zijn vader op die zondagochtenden lang geleden. Zo heeft hij hem zelden gekend, maar zo is hij kennelijk ook geweest. Regels van Peter Theunynck komen bij hem op: 'En ik verlies u zoals altijd / uit het oog, terwijl u toch / mijn aderen doorstroomt.'

Zorgvuldig gemaakte gedichten met sterke beelden en knap gevonden analogieën (fysieke malaise als letterlijke rollercoaster in het lichaam), thema’s die tot sentiment zouden kunnen leiden maar de dichter houdt het in de hand. Een regel als ‘dat ik bij jou iets anders dan een melkspoor achterliet, iets beters dan zure vlekken op je schoot of schouder.’ raakt ons blijvend.

In 2019 besloot Liesbeth Huijer volledig voor het vertalen te kiezen. Naast poëzie vertaalt ze ook literatuur en misdaadromans. Het werken aan vertalingen van gedichten vergt de meeste inspanning: ‘Behoud je het ritme? Of ga je toch voor de alliteratie? Of wordt het een abstractere vertaling met volledige vrijheid?’ Een vertaler wil alles wat de dichter in een gedicht heeft gestopt toch zien.

Hettie Marzak bespreekt 'Mal dood lam' van Kurt De Boodt. Ze vindt het een intrigerende bundel: 'Voor Kurt De Boodt is het schrijven van gedichten in de eerste plaats woordkunst, het spelen met woorden en vormen.' We zien klank, herhaling en speelse variatie in versvorm. Er wordt meer aandacht gevraagd voor de natuur, de dieren en de kunst.

De vraag ‘dient poëzie ergens toe’ en zo ja, waartoe dan wel, is moeilijk te beantwoorden. In de poëzie die onze nieuwe columnist, Ko van Geemert, raakt, speelt het begrip ‘troost’ vaak een belangrijke rol en is zo opgeschreven dat hij voor even verzoend is met het ‘voorgoed mislukt bestaan’. Daartoe helpt natuurlijk ook het meewerken aan Meander.

Malon Bakker is een multitalent. Ze stuurde ons haar bundel 'Wat te doen dan doen alsof', die ze in eigen beheer uitgaf en ook door haar prachtig geïllustreerd is. Maurice Broere hoopt dat een gerenommeerde uitgeverij haar talent op waarde weet te schatten en haar een groter publiek kan bieden: 'Zij komt over als iemand die overloopt van talent en creativiteit.'

Poëzie van Hans Lodeizen blijft ontroeren, zie alleen al de kop boven deze column. In het besef kort te leven vond Lodeizen zijn vorm in een tastbare taal door een vrije associatie van woorden. Gedragen door een lichte melancholie beschreef hij met verrassende beeldinvallen zijn wereld, mooi maar vermoeid en bijna niet de echte. Pieter Sierdsma over werk en leven van Lodeizen.

Geen sprookje, geen zevenmijlslaarzen, wel een prinsenkind en een verloren koninkrijk. Dichter Elise Vos is nergens sentimenteel, bijna praktisch stelt ze ‘toen gooide ik nog geen dingen weg’. Dat we allemaal als de moeder mogen zijn die ‘verlaat de doorploegde akkers / om ze te verruilen voor een open zee’. Laat ons elke kamer in ons huis verwarmen.

Marc Bruynseraede bespreekt 'over het werkelijkheidsgehalte van de werkelijk', de nieuwste bundel van Erik Bindervoet: 'Voor wie graag in het irreële en absurde vertoeft en bij taalspelletjes, of liefst letterkunde consumeert waar geen touw aan vast te knopen valt, die zit goed bij Bindervoet. De lectuur kan aardig tot verrassend zijn en, ja, soms ook verfrissend.'

‘Al mijn bundels’, zegt Gerry van der Linden, ‘zijn wie ik ben en geven de route van mijn reis aan.’ Ze kijkt, luistert, voelt, en probeert de chaos te ordenen met taal en zo de ander te bereiken. En dat al meer dan vijftig jaar. En er is nog zoveel wat ze wil doen.

‘De lijkwade van de wind’ is alweer de negende bundel van Luc Vanhie. Tom Veys zegt dat de mystieke natuur een hoofdrol heeft hierin: ‘Natuur en mensen komen samen in een tussentijd die geabstraheerd wordt. Er is een zoektocht, een metafysische oefening. Het beeldenparcours vraagt tijd om te lezen.’

Lang niet alle gedichten in deze serie zijn voor kinderen alleen geschreven. Geen volwassene zal zich er te groot voor voelen. Dus eigenlijk is dit een verzameling Gedichten voor alle leeftijden. Ontdek de wereld erin! Vandaag met werk van Karel Eykman, Annemarie van den Brink en Koos Meinderts.