Archief

Hans Franse over Drs. P., de man die met zijn eminent spits en intelligent taalgebruik de Nederlandse teksten op een ongelooflijk hoog peil bracht. Hij inspireerde mensen als Ivo de Wijs en Eric van Muiswinkel, vond het Olleke bolleke uit en liet een schat aan teksten achter. Iets van de geur van de inmiddels verschaalde Bolknak hangt nog zijn auto.

Uit de te verschijnen bundel van Jan M. Meier een voorpublicatie. ‘wie wil niet de grote bonte / specht onder de dichters zijn’ roept hij maar met zinnen als ‘hij schrijft in letters van sneeuw / omdat wit het licht vangt /dat zwart ongevoelig laat’ heeft hij geen klopgeluid in de bomen nodig.

Peter Vermaat bespreekt de debuutbundel ‘Binnen blijven’ van Erik-Jan Hummel. Een consistente bundel met veel verwijzingen naar de literatuur. ‘’Zonder twijfel komt uit de gedichten een dichter naar voren die bij voorkeur ‘binnen blijft’, die niets heeft met ‘buitenspelen’ en voor wie het betreden van de achtertuin al aanvoelt als een avontuur.’’ Maar heeft de dichter zich al voldoende bij de kladden om op eigen kracht dieper af te dalen in zijn eigen donkere krochten?

Lilian Zielstra in gesprek met Annet Zaagsma over welke kwaliteiten je nodig hebt als gelegenheidsdichter, of stadsdichters wel nodig zijn, haar liefde voor Groningen, of er een Groninger poëzietraditie bestaat en hoe blij ze wordt van allerlei verschillende verhalen en daar de mooiste dichtregels van maakt die van de tong af moeten rollen en ze moet kunnen zingen.

Hettie Marzak ziet in Liesbeth Aerts een dichter met hart voor haar leerlingen en ze wenst elke leerling zo'n lerares. In de bundel 'Gletsjertongen' vindt Marzak een dichter die 'geen moeite heeft zich in te leven in elk van haar leerlingen' en die 'een goed oog en een goed hart heeft voor haar leerlingen, zowel in groepen als individueel.'

Een nieuwe serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? De medewerkers van Meander zijn achtereenvolgens serieus, speels, poëtisch, humoristisch, streng, onderhoudend, kort, (iets) te lang, verlegen, duidelijk, zeker, geërgerd, motiverend, vluchtig of vragend. Het vierenveertigste antwoord komt van Martin Max Aart de Jong.

In de bundel Corvid Corone van mspyx gaat het over de rouw die je voelt wanneer een liefdesrelatie ten einde is. Hans Franse worstelt met de poëzie omdat de emotie te veel de overhand neemt: ‘De gedichten zijn kreten, woede-uitbarstingen, constateringen, die soms heel ver gaan. Een bundel waarvan veel poëzie balanceert op de rand van therapie, m.i. er zelfs overheen gaat, maar waarbij regels en hele gedichten zijn opgenomen die mooi zijn en ontroeren.’

Karel Wasch in zijn laatste column, over Simon Vinkenoog en zijn plaats in de Nederlandse literatuur. Hoorde hij wel echt bij de Vijftigers? Hij had vooral een eigen geluid en werd bovenal de performer in talrijke manifestaties waaronder Poëzie in Carré, de slamwedstrijden. Een anarchistische vorst met veel power en charisma. We missen al jaren zijn alom aanwezige vrolijkheid en kracht.

Juist de poëzie buiten het boek heeft al heel lang de interesse van Wouter van Heiningen. Dus ook poëzie en de social media. Met de komst van Instagram is er op dit gebied een extra dimensie bij gekomen. Heel veel jonge dichters zien Instagram als het podium om zich poëtisch te uiten. Daarom vanaf deze maand een column over Instapoëzie.

Ivan Sacharov bespreekt de nieuwste bundel van Herlinda Vekemans met de intrigerende titel ‘Appelblauwzeegroen’ en gaat op zoek naar de betekenis ervan. Hoe brengen we deze kleur thuis? De vraag ‘wie zijn wij’ staat centraal ‘De dichter heeft een verfijnde geest. Ze heeft oog voor details, het minutieuze, maar ook voor het gigantisch grote. Een gave. Het maakt haar poëzie zeer bijzonder, geeft er een aparte smaak aan.’

Peter Verhelst in een gesprek met Marc Tiefenthal: 'Ik schrijf beelden en laat die bewegen. Ik laat ze spreken en tegenspreken’. Ik ken meer schilders, fotografen, muzikanten en dansers dan dichters. Uitzondering is Stefan Hertmans. Voor mij een groot dichter en een vriend.’

Maurice Broere heft genoten van ‘Ynbêde/Ingebed’ de nieuwste bundel van Tsead Bruinja: ‘Een bijzonder mooie bundel met een gevarieerde inhoud: natuur met name het Friese landschap, vriendschap opgetekend aan de hand van ontmoetingen met twee oude mannen en natuurlijk liefde die verdwijnt en ontstaat. Gedichten zonder vaste strofe-indeling, gelijke regellengte en eindrijm, maar die klinken als een klok met een inspirerende inhoud, die je op een prettige manier aan het denken zet.’

Een serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? En toch gaan we het iedereen vragen. Het drieënveertigste antwoord komt van Margreet Schouwenaar..

Kamiel Choi bespreekt 'Hoogliederen', de bundel van Peter Theunynck: 'De gedichten zijn helder maar, op een enkele uitzondering na, niet vernieuwend. Sommige gedichten zijn heel treffend, andere lijken overbodig. De bundel heeft een encyclopedische pretentie en lijkt een compleet overzicht te willen geven van de liefde. In die zin lijkt hij, net als volgens velen de liefde zelf, te streven naar volmaaktheid. Maar wat blijft zijn een paar mooie poëtische beelden die je bij grondig doorbladeren van deze bundel kunnen overvallen.'

Een politieke bijdrage van onze columnist Jan Loogman waarin ook minder tijdsgebonden teksten opvallen met als inhoud spijt, berouw en excuses en de maatschappelijke context ervan. Van Sigrid Kaag naar Philip Roth, van Sebastiene Postma naar Montaigne, om uit te komen bij Czeslaw Milosz. Voor de zondaar is 'een nieuwe lente, een nieuw geluid' niet uitgesloten.

In de serie "favorieten van Meandermedewerkers" presenteert Rogier de Jong zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van de dichters Hans Verhagen, Rutger Kopland en Maria Barnas.

Emma van Hooff kan recensent Peter Vermaat niet behagen met haar debuutbundel ‘Placebomens’. Vermaat maakt zich (opnieuw) druk over een teveel aan niets zeggend en niets suggererend parlando: ''Van Hooff blijkt namelijk te lijden aan de moderne ziekte in de poëzie, waarbij het vooral gaat om de 'kunst van het verzinsel' in plaats van de taal waarin deze wordt beschreven.'' En: ‘Er is een overmaat aan fantasie, een aaneenrijging van liefst groteske tot fantasmagorische scènes, die quasi uit de losse pols op het papier worden gezet.’

Joris Iven gaat de confrontatie aan met iets dat diep in hemzelf zit, iets dat hij een beetje wil begrijpen omdat het zo bepalend is. 'Het besef dat elke minuut die we leven tegelijk onze eerste en onze laatste minuut is, en dat we in elke minuut geborgenheid moeten zoeken. Dat dit waarschijnlijk de opdracht in ons leven is.'

Recensent Wim Platvoet vindt ‘Gij zult niet bloemlezen! – Een keuze uit de poëzie van Louis Lehmann’ van Erik Bindervoet een prachtig vormgegeven bundel met een ruime keuze van gedichten uit een rijk en actief dichtersleven. En hoewel de bloemlezer ook de nodige aandacht opeist, zijn ‘de gedichten van Lehmann erg toegankelijk, en meestal plezierig om te lezen. Het is prettig om te grasduinen in deze bundel, je te laten verrassen door Lehmanns poëtische kijk op de wereld en op zijn eigen leven.’

Een serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? En toch gaan we het iedereen vragen. Het tweeënveertigste antwoord komt van Tom Willems.

Twee jaar na zijn dood is daar de bundel ‘Nagelaten gedichten’ van Koenraad Goudeseune. Herbert Mouwen verdiepte zich in de dichter en zijn zwanenzang: ‘’Woelwater, recalcitrante auteur, gefrustreerde dichter die snakte naar erkenning, onmogelijke man, dwarsligger, verschoppeling, ‘rara avis in een onverschillige wereld’. Wanneer je je verdiept in de levensloop van de dichter en schrijver Koenraad Goudeseune (1965-2020), dan kom je deze negatieve kwalificaties bij de critici tegen. Terecht? Het leidt in ieder geval af van het lezen van zijn gedichten.’’