Archief

'Alles wat ik hoor of lees gaat door een deel van m’n brein dat blijkbaar de godganse dag de taal kneedt, slijpt of in alle mogelijke stukken hakt om er maar een originele grap uit te peuren. En van rijmen word ik vrolijk', zegt taalvirtuoos Theo Danes in gesprek met Inge Boulonois. Wij natuurlijk ook.

Hans Franse over ‘Als doden zo stil’ van Marten Janse: ‘Het boek bevat liefdesgedichten, in die zin, dat de lichamelijke aanwezigheid en het verlangen van die van de geliefde te ervaren het centrale thema vormen. (…) [Ik] vond het mooie gedichten, echter, en ik schrijf nu ook als musicus, naar mijn mening, minder muzikaal dan de schrijver op de achterflap van zijn mooie bundel laat uitkomen.’

Drie nieuwe gedichten van een veelzijdig muzikant en liedjesschrijver die volledig en gepassioneerd kiest voor deze schone kunsten. Tijdens de Amersfoortse nacht van Literatuur verzorgde hij jarenlang muzikale intermezzo's en met zijn optredens deed hij zelfs Alkmaar aan; nu nog stadsdichter worden of dichter des vaderlands, aan Twan Vet zal het niet liggen!

De tweede bundel van Shari Van Goethem heeft een lieflijke titel: ‘Tere stengels’. Recensent Eric van Loo trof echter weinig lieflijke gedichten aan. Rauwe teksten, soms experimenteel en uitdagend van vorm, waarbij het moederschap en de worsteling die het leven soms kan zijn een belangrijke plaats innemen. Teksten die onder de huid kruipen, maar die ook veel te raden overlaten.

Een columnist die een keer met de mond vol tanden stond, waar gebeurt dat nog, en een steekhoudend argument in een wild avonturenverhaal waar hij zomaar in terecht kwam...Opnieuw verbindt Hans Franse talen en gebeurtenissen aan elkaar! En welke eer viel hem te beurt?

Gust Gils is de derde dichter uit de groep rond het Vlaamse tijdschrift gard-sivik waar Jan Buijsse een bespreking aan wijdt. Het gedicht 'zeer verlaten reiziger' geeft een nuchter maar nietsontziend verslag van vernietiging. Om nooit te vergeten.

Paul Roelofsen geeft hoog op van Bart Vonck die de bundel ‘Wachten op doortocht’ van François Muir vertaalde: ‘Niet alleen de zorgvuldig- en vindingrijkheid vallen op, ook het eigen(zinnige) en complexe taalgebruik van Muir blijft in de vertaling behouden’. Daarnaast is hij om meerdere redenen geboeid door de poëzietaal van Muir. Deze lijkt een ingehouden strijd tegen de dood te voeren met een verzwijgen zo intens dat die een huiveringwekkend karakter krijgt.

Marten Janse praat met de winnaar van de C. Buddingh-prijs van dit jaar, Roberta Petzoldt, over parallelle werkelijkheden, leren kiezen, kracht putten uit crisissen en uitdagingen en hoe dat alles samenkomt in een consequente bundel. De dichter voelt zich schatplichtig aan ons en draagt bij op een manier die haar uitstekend past.

Maurice Broere over ‘Liefde is een ander land’ van Maarten Embrechts: ‘Een interessante bundel met een aansprekende thematiek: eenzaamheid, onbereikbaarheid, onmogelijkheid van communicatie en contact. Extra aantrekkelijk door verwijzingen naar literatuur en religie.’

Een column telt bij ons een 600-800 woorden, hoe noemen we een kortere tekst dan? Soms komt een overweging tot 400 woorden, even boeiend om te lezen. Wij geven u vanaf deze maand nu en dan een 'gedachte naar aanleiding van een tekstfragment', een beetje zoals u dat in ons wedstrijdthema kon terugvinden. Maurice Broere bijt het spits af.

Maar liefst vier generaties vrouwen figureren in de nieuwe bundel van Ellen Deckwitz. Het verhaal van de dichter, die afgelopen zomer ook bij de Indië-herdenking dit jaar sprak, heeft veel aandacht gekregen. In ‘Hogere natuurkunde’ voert Deckwitz de lezer langs verzwegen kampervaringen, die een generatie later nog niets aan kracht hebben ingeboet. Johan Reijmerink: “Ze heeft in deze bundel de ontkiemende stilte in al haar gelaagdheid aansprekend tot leven weten te wekken.”

Kunt u zich nog herinneren, dat u een bepaalde dichter of een klassiek geworden gedicht niet kende? Een mens is nooit te oud om te lezen. Dat merkte Eric van Loo toen hij jaren geleden met de nieuwste Kopland in de hand op een Franse camping belandde. ’s Avonds werd er gezongen op het terras, en sneuvelde Nederland in de halve finale. ’s Middags was er tijd voor poëzie.

De winnaars van de Rob de Vos-prijs 2019 zijn inmiddels bekend, nieuwe namen en verrassende gedichten. Maar welke dichters werden er nog meer genomineerd? De jury gaf bijgaande gedichten een eervolle vermelding. Ook deze gedichten eindigden in de top 10. U krijgt van ons de mooiste zinnen en beelden.

Het vierentwintigste boek van Wim Meyles blaakt van taalcreativiteit en woordspeligheid. Hij serveert de lezers een grote hoeveelheid licht verteerbare versjes waarvan de lengte varieert van slechts vier tot zes regels. Mede door hun geringe lengte is het een laagdrempelige bundel, bij uitstek geschikt voor de feestelijke decembermaand. Een recensie door Inge Boulonois.

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het achttiende gesprek, met recensent Paul Roelofsen. Hij heeft altijd geschreven maar debuteerde met gedichten in 2010. Deze zomer verscheen zijn bundel Een bloembed, een bloedbad, een spraakmakende titel en inhoud. Roelofsen is een graag geziene gast op allerlei podia waar hij meestal een direct en intensief contact met zijn publiek heeft.

De nieuwe bundel van H.C. ten Berge is een episch gedicht in 45 scènes & een tussenspel. ‘Een goede regisseur zou van De beproevingen van Álvar Núñez Cabeza de Vaca een boeiende film kunnen maken. Ik zou er beslist naartoe gaan, maar in het besef dat ik veel zou missen: een verhalend gedicht met een natuurlijke, onnadrukkelijke gelaagdheid in de heldere, ritmische taal van Ten Berge’, aldus Hans Puper.

De winnaars van de Rob de Vos-prijs 2019 zijn inmiddels bekend, nieuwe namen en verrassende gedichten. Maar welke dichters werden er nog meer genomineerd? De jury gaf bijgaande gedichten een eervolle vermelding. Ook deze gedichten eindigden in de top 10. Ontroerende, sprankelende, absurdistische en intrigerende werken en kijk, nu komen we een paar bekende dichters tegen.

‘Argus’ is de achtste dichtbundel van de Arubaanse schrijver Quito Nicolaas (1955). De bundel is tweetalig uitgegeven. Er is een gedegen academisch voorwoord opgenomen door Dr. Sara Florian dat de dichter in de context van andere Antilliaanse dichters plaatst en de achtergrond van de titel ‘Argus’ in de Griekse mythologie uitlegt. Desalniettemin signaleert Kamiel Choi in de gedichten “een naïeve poëtica, een verlangen om dingen gewoon te zeggen of op te schrijven, in alledaagse taal.”

Een kritische kanttekening van columnist Jan Loogman op het gedicht van onze Dichter des Vaderlands op een groot maatschappelijk gebeuren als het boerenprotest op het Haagse Malieveld. Naast de herinneringen aan kruiwagens met mest en koeien melken voor schooltijd, is het duidelijk dat in huize Loogman aan de toekomst wordt gedacht. Een columnist met een eigen geluid!

Mandy Eggerding wint de Rob de Vos-prijs 2019! De 7-koppige jury was unaniem in hun beslissing om dit gedicht te bekronen met de eerste prijs. Zij ontvangt de Rob de Vos-trofee en honderd euro. Tien deelnemers werden genomineerd, hieruit koos de jury drie winnaars en zeven eervolle vermeldingen. Alle deelnemers aan de wedstrijd ontvangen eind november een algemeen juryrapport.

Romain John van de Maele: “La pose voilée’ (…) bevat kleine foto’s van bloemen en naakte vrouwen die een sluier dragen.’ De foto’s zijn van Malou Swinnen en de gedichten van Inge Braeckman. De titel van haar gedichten is ‘Door de handen van Amor van een adem voorzien’. ‘De foto’s brengen [echter] op geen enkel ogenblik Amor of Cupido in beeld, en als de object geworden lichamen toch van adem werden voorzien, dan gebeurde dat door de fotografe, niet door een onzichtbare jonge god.’