Archief

De steile, holle bosweg van de Sint Pietersberg in Maastricht leidt naar het huis van dichteres Emma Crebolder (70). Wie via deze weg naar de voordeur loopt, ziet en ervaart kronkelende paadjes, allerlei tinten groen, fluitende vogels, geurende planten, een houten bruggetje en wegschietende dieren. Een ware ‘Secret Garden’, die Crebolder via omzwervingen door Zeeuws-Vlaanderen, Leiden, Venlo en Tanzania bereikte. ‘Vanuit hier loop je binnen een paar minuten naar België. Op de een of andere manier woon ik altijd daar waar landen samenkomen. Ik ben een grensgeval.’

Niels Blomberg FEIERABEND De wind is gaan liggen, zon en regen hebben het hoogste woord. Fietsers stappen af, auto’s zoeken een vluchtplaats, wisselgesprekken verstommen, vingers wrijven niet langer over het glas. Al wat kijken kan, ziet aan de horizon het dubbeltoetje van de dag.

Coenraedt van Meerenburgh vertaalde voor uitgeverij Liverse alle 154 sonnetten van Shakespeare. Hoe hij het doet? Een vergelijking van zijn vertaling van Sonnet XVIII met acht andere vertalingen laat daarvan iets zien.

De meeste gedichten in de bundel Slijpsel van tijd van Bert Kooijman weten te ontroeren, hechten zich in je geest vast. Waar ik de bundel ook open sloeg: treffende strofen en beelden, in een zo afgewogen taal dat het mij schokte dat ik niet eerder iets gelezen had van deze dichter van veel meer dan alleen maar zeldzaam intense liefdesgedichten.

Pieter Grootendorst vermijdt in De dag kwam kijken bewust de confrontatie met Grote gedichten van Grote dichters. Maar gedichten die op het eerste gezicht niemendalletjes lijken, krijgen vaak een onverwachte ernst en diepgang. Waar hij heimelijk op moet hebben gehoopt is gelukt: hij is gezien, gehoord, gelezen.

Lydia Rood schrijft voor lezers van verschillende leeftijdsgroepen, maar is vooral bekend als jeugdboekenschrijfster. Ze hanteert een sobere en tegelijkertijd zinnelijke stijl. Haar verklaring: ‘Ik houd nu eenmaal niet van franje en laarpoerlarigheid.’ Als kind hoopte Lydia al schrijver te worden, maar later leek haar dat te hoog gegrepen. Ze besloot een vak te leren, maar ze was nog bezig te leren voor journalist toen ze haar eerste boek publiceerde. Toen ze uiteindelijk besloot dat ze toch liever schrijver was dan journalist, miste ze wel het journalistieke handwerk. Op dat moment begon ze research voor boeken serieus te nemen.

Het heeft meer dan elf jaar moeten duren voordat eindelijk een gedicht uit het imposante oeuvre van Hugo Claus aan bod kwam. De bekende Vlaamse dichter, poëziecriticus en publicist Thierry Deleu tekent voor de bespreking van een van Claus' bekendste gedichten.

Toon Tellegen schreef met De optocht een 21ste-eeuwse dodendans, één groot memento mori. Maar deze fascinerende bundel over al wie op weg is naar de dood, heeft vooral alle facetten van het leven tot onderwerp. Een feest van taal dat in één grote reidans de wereld over moet. De vertalers mogen er hun tanden op stuk gaan bijten.

Tijdelijk geen bereik van Koos Hagen is niet alleen een wisselvallige bundel, maar ook een afwisselende. Er zijn twee gedichten bij kunstwerken die daarnaast zijn afgebeeld, een aantal gedichten die hij als stadsdichter heeft geschreven, jeugdherinneringen, en onder de titel: 'Het ouwe lijk' een gedicht geïnspireerd door Willem Elsschot. Het is de bundel van een onverbeterlijke mens- en wereldverbeteraar met een goede luim.

Hoi feest is in veel opzichten de tegenpool van Deckwitz’ debuut De steen vreest mij. De bundel is uitgelaten en vrolijk, soms bijna manisch, viert het leven en de liefde. Tegelijk is de bundel introspectief. De ‘ik’ stelt zich naakt en kwetsbaar op, niet om zichzelf te kwellen met haar tekortkomingen of slechte kanten, maar vanuit de behoefte om eerlijk te zijn tegen het publiek. Dit is wie ik ben.

Marjon Zomer publiceerde bij uitgeverij Kontrast de dichtbundel dat wel. Werk van haar verscheen eerder in PoëziepuntGl., Ballustrada, Strapuzy en de GGZ- bundel van 2011.

Marjon Zomer A6V3.309.2 het bordje boven je bed is een plaatsbepaling voor administratieve doeleinden dat jij hier eindigt en het doel daarvan daar denk ik aan mijn billen drukken een afdruk in de groene stoel die ik niet zie zolang ik zit bij opstaan zuigt de zitting de herinnering aan mij weg terug in oude positie is zij klaar voor een volgende in het bed lig jij je draagt de dood ik laat je ermee achter ik breng een schone pyjama ongestreken uit de droger flanel is gekamd katoen het verzacht de situatie niet

Pieter Grootendorst (Bilthoven, 1969) studeerde Algemene Letteren in Utrecht. Hij woont in Den Haag en is werkzaam bij het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie als redacteur op de communicatieafdeling. Oktober 2012 bracht hij bij Eres Books zijn tweede poëziebundel uit, getiteld De dag kwam kijken. Hij publiceerde eerder ook in Hollands Maandblad, in Dighter, op Hanta en in een Rainbow-bloemlezing met gedichten over vriendschap. Van Grootendorsts eerste bundel De stad was prachtig (Eres, 2008) verscheen een recensie op meandermaga

Pieter Grootendorst Vader, vandaag In de schuur brandt nog licht. Je repareert onze geduldige fietsen, bewoont de avond. Probeer je ons te leren kennen? Je denkt misschien dat ik slaap zoals onbereikbare zonen slapen, maar nee, ik maak een tekening van je afwezigheid: een kwart eeuw geleden rukten de hulpdiensten uit om je thuis te brengen.

De gedichten uit In de bocht van de rivier van Pieter Sierdsma lijken te spelen in een droomachtige wereld. Volledig de onze, vertrouwd, maar met een transparant karakter. Al lezend lijk je zelf doorzichtig te worden, als wandel je in een zwak isolerende cocon door een vreemd bekende maar vertraagde wereld.

'Zit ik op ongerijmde wijze vast/ Dan komt bij mij Jaap Bakker uit de kast', dichtte Driek van Wissen. 'Mijn bijbel was opnieuw het Nederlands rijmwoordenboek van Jaap Bakker', schreef Jan Rot. Wie als (plezier)dichter, liedjesschrijver of gelegenheidsrijmer rijmwoorden zoekt, kan al meer dan vijfentwintig jaar terecht bij wat volgens Hugo Brandt Corstius 'het beste rijmwoordenboek ter wereld' is. Onlangs verscheen de tiende druk en vergelijking met de eerste leert, dat Bakker al die jaren niet heeft stilgezeten. Het boek is 100 bladzijden dikker geworden en het woordbestand groeide van 65.000 naar 90.000 woorden. Qua volledigheid en systematisering heeft het de perfectie nu wel berei

Alleen al voor een regel als 'Eenzaamheid ruikt naar kalfslever in een ovenschaal' zou je de bundel Finse meisjes van Kira Wuck moeten aanschaffen, zegt Yves Joris. Nederland heeft er een dichteres bij!

Luc C. Martens staat in hoop op stille muren aan de kant van de slachtoffers, de zwakken, de machtelozen, en roept ons op tot mededogen. Maar het wekken van empathie mag geen dichter worden aangeraden. Het risico dat de poëzie verdwijnt onder goede bedoelingen is groot. Wat de dichter beoogt, is duidelijk, zijn werkelijkheid niet, en waarschijnlijk daardoor leeft deze poëzie niet, of maar een beetje, of maar half.

In Sakasegawa toont Ruth van Rossum niet alleen een grote beheersing van de taal, maar opvallend is ook hoe vorm en inhoud in harmonie zijn. De gedichten zijn hechte woordbouwsels, zonder stoplappen, zonder versiering, ritmisch en van een grote klankrijkdom. Geen gedicht is saai, hoe weinig opzienbarend het onderwerp soms is, hoe particulier de aanleiding ook was om het te schrijven. Zelfs in haar gelegenheidsgedichten is zij een sublieme dichteres. Superlatieven schieten tekort, dit is eredivisiepoëzie.

In Windjammer geeft Jan Holtman aandacht aan de dingen, mensen, gebeurtenissen die van de onbarmhartigheid van het leven getuigen. Die aandacht, hoe summier ook verwoord, geeft deze onaanzienlijke gedichten glans. Dit zijn gedichten die mooischrijverij als zodanig tot een belachelijk iets maken, iets om te imponeren, iets voor Neerlandici. Iets om te worden vergeten.

Op het eerste gedicht lijken de gedichten in Als was zij mijn vrouw van Jan Glas vrij droog. Zijn nuchtere en bijna banale constateringen hebben bij elkaar een heel eigen chemie. Bij het lezen blijf je haken aan ironie en aan wat er niet verteld wordt. Al lezende ga je van deze dichter houden.