Archief

Maar liefst vier generaties vrouwen figureren in de nieuwe bundel van Ellen Deckwitz. Het verhaal van de dichter, die afgelopen zomer ook bij de Indië-herdenking dit jaar sprak, heeft veel aandacht gekregen. In ‘Hogere natuurkunde’ voert Deckwitz de lezer langs verzwegen kampervaringen, die een generatie later nog niets aan kracht hebben ingeboet. Johan Reijmerink: “Ze heeft in deze bundel de ontkiemende stilte in al haar gelaagdheid aansprekend tot leven weten te wekken.”

Kunt u zich nog herinneren, dat u een bepaalde dichter of een klassiek geworden gedicht niet kende? Een mens is nooit te oud om te lezen. Dat merkte Eric van Loo toen hij jaren geleden met de nieuwste Kopland in de hand op een Franse camping belandde. ’s Avonds werd er gezongen op het terras, en sneuvelde Nederland in de halve finale. ’s Middags was er tijd voor poëzie.

De winnaars van de Rob de Vos-prijs 2019 zijn inmiddels bekend, nieuwe namen en verrassende gedichten. Maar welke dichters werden er nog meer genomineerd? De jury gaf bijgaande gedichten een eervolle vermelding. Ook deze gedichten eindigden in de top 10. U krijgt van ons de mooiste zinnen en beelden.

Het vierentwintigste boek van Wim Meyles blaakt van taalcreativiteit en woordspeligheid. Hij serveert de lezers een grote hoeveelheid licht verteerbare versjes waarvan de lengte varieert van slechts vier tot zes regels. Mede door hun geringe lengte is het een laagdrempelige bundel, bij uitstek geschikt voor de feestelijke decembermaand. Een recensie door Inge Boulonois.

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het achttiende gesprek, met recensent Paul Roelofsen. Hij heeft altijd geschreven maar debuteerde met gedichten in 2010. Deze zomer verscheen zijn bundel Een bloembed, een bloedbad, een spraakmakende titel en inhoud. Roelofsen is een graag geziene gast op allerlei podia waar hij meestal een direct en intensief contact met zijn publiek heeft.

De nieuwe bundel van H.C. ten Berge is een episch gedicht in 45 scènes & een tussenspel. ‘Een goede regisseur zou van De beproevingen van Álvar Núñez Cabeza de Vaca een boeiende film kunnen maken. Ik zou er beslist naartoe gaan, maar in het besef dat ik veel zou missen: een verhalend gedicht met een natuurlijke, onnadrukkelijke gelaagdheid in de heldere, ritmische taal van Ten Berge’, aldus Hans Puper.

De winnaars van de Rob de Vos-prijs 2019 zijn inmiddels bekend, nieuwe namen en verrassende gedichten. Maar welke dichters werden er nog meer genomineerd? De jury gaf bijgaande gedichten een eervolle vermelding. Ook deze gedichten eindigden in de top 10. Ontroerende, sprankelende, absurdistische en intrigerende werken en kijk, nu komen we een paar bekende dichters tegen.

‘Argus’ is de achtste dichtbundel van de Arubaanse schrijver Quito Nicolaas (1955). De bundel is tweetalig uitgegeven. Er is een gedegen academisch voorwoord opgenomen door Dr. Sara Florian dat de dichter in de context van andere Antilliaanse dichters plaatst en de achtergrond van de titel ‘Argus’ in de Griekse mythologie uitlegt. Desalniettemin signaleert Kamiel Choi in de gedichten “een naïeve poëtica, een verlangen om dingen gewoon te zeggen of op te schrijven, in alledaagse taal.”

Een kritische kanttekening van columnist Jan Loogman op het gedicht van onze Dichter des Vaderlands op een groot maatschappelijk gebeuren als het boerenprotest op het Haagse Malieveld. Naast de herinneringen aan kruiwagens met mest en koeien melken voor schooltijd, is het duidelijk dat in huize Loogman aan de toekomst wordt gedacht. Een columnist met een eigen geluid!

Mandy Eggerding wint de Rob de Vos-prijs 2019! De 7-koppige jury was unaniem in hun beslissing om dit gedicht te bekronen met de eerste prijs. Zij ontvangt de Rob de Vos-trofee en honderd euro. Tien deelnemers werden genomineerd, hieruit koos de jury drie winnaars en zeven eervolle vermeldingen. Alle deelnemers aan de wedstrijd ontvangen eind november een algemeen juryrapport.

Romain John van de Maele: “La pose voilée’ (…) bevat kleine foto’s van bloemen en naakte vrouwen die een sluier dragen.’ De foto’s zijn van Malou Swinnen en de gedichten van Inge Braeckman. De titel van haar gedichten is ‘Door de handen van Amor van een adem voorzien’. ‘De foto’s brengen [echter] op geen enkel ogenblik Amor of Cupido in beeld, en als de object geworden lichamen toch van adem werden voorzien, dan gebeurde dat door de fotografe, niet door een onzichtbare jonge god.’

Dichter Frans A. Brocatus houdt ervan te benoemen en heeft daarvoor zijn eigen beeldtaal. De vorm is voor hem een voertuig, het brengt de inhoud ergens naartoe en juist door een bepaalde vorm te hanteren kun je spanning scheppen en de lezer op een vriendelijke manier dwingen om te recapituleren, te herlezen. ‘Begrijpen’ wil hij vervangen door ‘je laten grijpen’.

Christina Vanderhaeghe: ‘183 gedichten van 60 + 1 Vlaamse dichters aan wie gevraagd werd hun eigen lievelingsgedichten aan te stippen. Deze dichters en dichteressen zijn vrij goed gekend in Vlaanderen en daarbuiten. Althans bij liefhebbers van poëzie. Deze gedichten zijn gewoon goed, soms buitengewoon. Ze hangen in woonkamers, verschijnen in poëzietijdschriften, winnen prijzen, worden op school wel eens onderwezen.’

Dichter Marnix Raes stelt dat een goed gedicht iets magisch moet hebben. Hij werd wakker geschud door het gedicht ‘Boere-charleston’ van Paul Van Ostaijen. Vanaf dat moment wist hij dat hij zelf dichter wou worden. We zijn blij zijn eerste publicatie te mogen verzorgen.

Drie jaar na het verschijnen van het ‘Verzameld werk’ van Margreet Schouwenaar (1955) brengt uitgeverij P een uitgebreide bloemlezing uit onder de titel ‘Zwijgen tot het schraapt’. Voor hen die het werk van de dichteres niet kennen, is deze bundel een goede kennismaking, aldus recensent Maurice Broere, mede dankzij de gedegen inleiding van Jooris van Hulle en dito nawoord van Remco Ekkers. Fans en verzamelaars moeten echter wel flink in de beurs tasten voor zestien niet eerder gepubliceerde gedichten.

Poëzie stimuleert de creativiteit maar ook het probleemoplossend denken, het kritisch denken en communiceren. Het breidt je woordenschat uit en versterkt je taalgevoel. Daarom zou het op de kaart van het basis- en voortgezet onderwijs moeten worden gezet, menen dichters Kila van der Starre, Heidi Koren, Babette Zijlstra en Wouter van Heiningen.

Michelle Andon zegt haar schrijfinspiratie als een soort magie te beschouwen die buiten haar menselijke aard plaatsvindt, ze is dankbaar dat ze die kracht af en toe mag gebruiken. Dat maakt haar gedichten soms heftig, soms zacht maar altijd persoonlijk. Beelden van een stad, de natuur, een relatie, de dichter zelf.

Guus Middag besprak twintig afzonderlijke gedichten in ‘De wereld is weer plat, ja’. Hans Puper: ‘Ik heb zijn stukken met plezier gelezen: hij is enthousiast, kundig, creatief – een lezer moet een gedicht herscheppen – en ze zijn open genoeg om mee te denken en eventueel tot andere conclusies te komen.’

In de serie 'gesprekken met Meandermedewerkers' het zeventiende gesprek, met recensent Kamiel Choi. Een goed gedicht betekent voor hem dat de lezer ook na een aantal keer herlezen uitroept ‘hier wil ik iets mee!’ Hoewel hij op flinke afstand woont, is hij mede door het werk voor Meander, goed bekend met de Nederlandse dichterswereld. Meander is daarbinnen een prima podium, stelt hij.

Paul Roelofsen recenseerde het debuut ‘Gewoon logisch’ van Janine Jongsma. De kwaliteit is wisselend: ‘De gedichten blijven boeien maar het niveau van het openingsgedicht wordt op uitzonderingen na niet meer gehaald.’ Maar toch: ‘Een debuutbundel, waar talent en schrijfplezier vanaf spatten en die benieuwd maakt hoe een en ander zich gaat ontwikkelen.’

Beeldend geschreven, in eigenzinnige en originele taal, schept Eddy Geerlings zijn eigen toneel. Beschouwingen over leven en dood, alledaagse gevallen uit heden en verleden, ongemakkelijke situaties, relaties, lief en leed, hij rijgt ze aaneen met een haast en gretigheid, in ernst en met humor.