Archief

De tweede 5 uit de top 10 die Sacha Landkroon, Tijs van Bragt en Inge Boulonois samenstelden uit de top 100 van de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd. En opnieuw met een analyse van een van de gedichten door de dichter zelf. Van slammer tot germanist, redactielid tot grote onbekende, op de Zwarte Cross, in een Wintertuin of op Lowlands, u vindt ze allemaal bij de Turing.

Johan Reijmerink over 'fantoommerrie' van Marieke Lucas Rijneveld: ‘Ze heeft met deze magistrale bundel opnieuw het bewijs geleverd dat ze een talentvol en krachtig jong dichterschap vertegenwoordigt. Ze weet de lezer mee te nemen in haar wervelende beeldenstroom vol ernst en humor. Wat dat aangaat is dit geen fantoompoëzie. Toch zou ik wel eens willen dat Rijneveld haar meesterschap in de beperking zou zoeken: een ode aan de werking van het wit.’

In de serie 'gesprekken met Meandermedewerkers' het tiende gesprek. Ernst Jan Peters stelt zich op zijn blog als reisleider op en voert ons door een wereld waar het altijd wel ergens rijmt…en dat doet hij ook hier! "Binnen de poëzie wordt taal uitgedaagd om zich anders te gedragen, om te tonen dat er meer lagen zitten in wat je schrijft of voorleest." Dat intrigeert hem mateloos.

Hans Franse over de bundel ‘Tussentij’ van Geert Viaene: ‘[Het is] een bundel voor lezers die erin slagen door de soms overdonderende bijna barokke stroom van woorden, neologismen, associaties, gedachten, onomatopeeën, de soms emotionele menselijke en lyrische poëtische inhoud te vinden, een bundel die een emotioneel-intellectuele werkzaamheid vraagt , maar uiteindelijk voldoening biedt en ontroert.’

U heeft natuurlijk allang uw eigen favoriet uit de top 100 van de 10e Turing Gedichten Wedstrijd gekozen. Wij maakten onze eigen top 10. In 2 afleveringen delen wij de voorkeuren van Sacha Landkroon, Tijs van Bragt en Inge Boulonois. En daar zitten de prijswinnaars niet bij! Zij krijgen de komende weken aandacht door middel van een interview in Meander. In onze top 10 ook twee keer een analyse door de dichter zelf.

Denkend aan Marsman herinnert iedereen zich, hoe ‘brede rivieren traag door oneindig laagland gaan’. Toch zijn deze regels niet representatief voor zijn werk. Niet voor niets koos Jaap Goedegebuure, emeritus hoogleraar moderne Nederlandse letterkunde en Marsman-kenner bij uitstek, als titel voor zijn bloemlezing ‘Groots en meeslepend’, meer passend bij Marsmans vitalistische inslag. Eric van Loo zag een goed verzorgde bundel, die door zijn thematische opzet en uitstekende Nawoord zeer toegankelijk is gemaakt.

Geert Zomer werkt aan zijn bundel Wolfjelief en de windsoldaten en laat ons alvast lezen wat daar in komt te staan. Hij is naast dichter ook kunstenaar en als je hem leest, buitelen de beelden over elkaar heen. Nog even en je bent zelf de prins op het witte paard!

In zijn eerste recensie op Meander bespreekt Berry Vos de nieuwe bundel van Frans Kuipers. Kuipers werd onder een breder publiek bekend, toen in 2004 negen van zijn gedichten werden geselecteerd voor de herziene editie van de dikke Komrij. 'Alles waait' is zijn veertiende bundel. Gevarieerde poëzie, gegroepeerd in vijf met Romeinse cijfers genummerde afdelingen. “De poëzie is zowel concreet en verstaanbaar als abstract en raadselachtig. Kortom: alles waait, ook de poëzie in deze bundel.”

Elly Woltjes in gesprek met de meervoudig gelauwerde debutant Radna Fabias over het steeds weer zoeken naar een zo waarachtig mogelijke weergave van haar waarneming, het mooie van het woord rauw en de wens een keer haar keel hees te krijsen. Schrijven is niet altijd leuk misschien maar onontkoombaar! "Ik heb mijn pen en mijn blik. Daar moet ik het mee doen."

'Neem dit lichaam' van Fatena Al-Ghorra is een avontuur, aldus Ernst Jan Peters, vanwege de sterke expressieve beelden in de gedichtenbundel. Al-Ghorra schrijft gedichten die niet direct toegankelijk zijn maar wel meteen indruk maken. Is hier sprake van een zoektocht naar de geheimen van lichaam en geest of van een wanhopige hunkering naar een plaats om te landen?

Anne E. Karelse publiceerde als jong meisje al gedichten en stopte daar niet mee. Ze werd lerares Nederlands, schreef ook verhalen en maakte lessen creatief schrijven voor het basisonderwijs. Haar laatste publicatie in ExtaZe noemde ze 'huishoudelijke gedichten'.

Herbert Mouwen over 'Laiwarikon' van Peter Ghyssaert: ‘De dichter lijkt geen onderwerp uit de weg te gaan. Zijn poëzieaanbod is zo groot, dat er niet aan te ontkomen valt gedichten tegen te komen waar je als lezer niet mee uit de voeten kunt. Het zij zo, gewoon doorbladeren en verder lezen, zo erg is dat niet. Voor de lezer heeft 'Laiwarikon' iets van een groeibriljant. Wellicht later nog eens proberen een ingang te vinden op het gedicht dat jou niet meteen binnenliet. De bundel niet te snel opzij leggen.’

De laatste jaren hernieuwde Hedwig du Jardin haar passie voor poëzie met succes; ze publiceerde regelmatig in Het gezeefde gedicht en werd genomineerd voor De Zeef Poëzieprijs. De gedichten van Du Jardin weerspiegelen de -niet altijd even gemakkelijke- relatie tussen lichaam en geest.

‘Alleen maar later’ is een selectie uit de gedichten van Richard Foqué, gekozen door Bert Bevers. Ivan Sacharov: ‘Hij komt bij mij over als iemand die een geheel eigen weg bewandelt. Hij is authentiek. Maar het is een eenzame weg. Alsof het hem soms moeite kost om echt iemand toe te laten in zijn wereld. Dat in de latere gedichten het ijs een beetje lijkt gesmolten wil niet zeggen dat de poolreiziger is verdwenen.’

In de serie 'gesprekken met Meandermedewerkers' de negende aflevering, met Romain John van de Maele. Hij ruilde in zijn eigen gedichten zijn opstandigheid in voor mededogen, steekt daarbij ook graag de draak met zichzelf, maar verliest nooit de rode draad uit het oog en blijft alert en kritisch bij alle poëzie.

Hans Franse las ‘Bloemen in de regen’ en vindt dat Arjen Sevenster ‘erin is geslaagd vanuit pure, soms kleine menselijke ervaringen gedichten te schrijven die verwijzen naar een wereld van ontroering, van nu en later: heel het leven in één mystiek-poëtische ademtocht. Het is bevattelijke, gevoelige, mooi geconstrueerde en zeer ritmische poëzie.

"Na afloop realiseerden we ons dat de prijswinnaars allemaal vrouwen zijn, terwijl zij toch de minderheid vormden onder de deelnemers. Zijn de vrouwen gewoon betere dichters? Zijn ze kritischer op wat ze maken en inzenden? Ligt het soms nog dieper?" Deze en andere vragen in het verslag van een niet-dichter in het hol van de leeuw, de 10e Turing finale in de Rode Hoed, afgelopen 6 februari. Jan Brinkman maakte er ook foto's bij!

In de ‘Parade der Poëten’ bezingen 61 dichters in 76 gedichten het cultureel erfgoed van de provincie Utrecht. De dichters zijn de prijswinnaars en genomineerden van zes regionale dichtwedstrijden, alsmede vijftien uitgenodigde gastdichters uit de provincie. Voordat hij de bundel opensloeg, vreesde Eric van Loo de clichés van het gelegenheidsgedicht. Maar de deelnemende dichters blijken niet van gisteren. In uiteenlopende vormen en toonzettingen geven zij een onverwacht rijk en gevarieerd beeld van het cultureel erfgoed in de provincie Utrecht.

Deze maand een gedicht van Hugues C. Pernath, een van de Vlaamse experimentele dichters die in 1955 met het tijdschrift Gard Sivik het Vlaamse poëzielandschap opschudde. Geen makkelijke dichter, geen makkelijk gedicht. Pernath maakt geen knieval voor de lezer: “Ik schrijf geen poëzie om iets mede te delen. Ik schrijf poëzie om mezelf te ontdekken.” Jan Buijsse helpt ons, om in deze ‘uitdagende poëzie’ iets meer van de schuilweg van deze dichter bloot te leggen.

Volgens Romain John van de Maele laat Els de Groen laat in haar bundel ‘Wakker vallen’ zien ‘dat er verschillende waarheden bestaan, niet in de zin zoals politici en populisten het woord misbruiken, maar in de fenomenologische context die elke vorm van verstehen meebepaalt. De titel 'Wakker vallen' had ook 'Wakker schudden' kunnen zijn. De bundel heeft me meermaals overtuigd van Els de Groens dichterschap (…)’.

In deze eerste column van onze nieuwe medewerker Jan Loogman laat hij zijn en andermans ogen (Co Woudsma, Jan van Mersbergen) gaan over de kwestie of je dichten kunt leren? Wat gebeurt er op een Schrijversvakschool, een workshop Dichten en is dat nodig in het ontwikkelingsproces tot schrijver? Heeft hij zelf iets geleerd?

Het debuut ‘Obelisque’ van Obe Alkema ziet eruit als een modeglossy. Hij zet alle middelen in om de verwarring, aantrekkingskracht en complexiteit van het leven als millennial te beschrijven. Daarin is geen plaats voor een ‘ik uit één stuk’, een modieus thema, maar dat past in een glossy. Aan ‘Less is more’ doet hij niet. Het is een ambitieus, gedurfd, boeiend debuut. Een recensie van Hans Puper.

"Haar taal is nergens thuis: het dialect is verbasterd, het Nederlands vervlaamst, het Vlaams vreemd, maar als taalnomade verblijft ze overal graag en mag niemand of iedereen haar woorden claimen." Aldus theatermaker en dichter Mahlu Mertens. Dat levert heel bijzonder werk op!

Het meest opvallende in het debuut van Monica Boschman zijn de vele neologismen. De titel intrigeert. De associatie ‘zeeslag’ komt als eerste boven, maar in deze bundel worden geen spelletjes met pen en papier gespeeld. In het grootste deel van de bundel lijkt de dichter dicht bij haar eigen werkelijkheid te blijven. Haar gedichten lijken de neerslag van oude pijn, van oud zeer. Gepresenteerd in een strak ingedeelde bundel, waarin aan elk van de vijf onderwerpen evenveel gedichten zijn gewijd.