Archief

Ivo van Strijtem stelde de bloemlezing ‘Terug naar toen we begonnen. Pieter Bruegel de Oude in 40 nieuwe gedichten’ samen. "Rond tien meesterwerken van Bruegel groeperen zich telkens vier gedichten’ schrijft hij in zijn ‘Woord vooraf’'. Romain John van de Maele is niet onder de indruk: ‘[Het] is een zeer heterogene bundel, die vaak overtuigende gedichten bevat […] die helaas helemaal niet passen in de terugblik op het werk van Bruegel. De caleidoscopische benadering is niet echt geslaagd.’

In de serie "favorieten van Meandermedewerkers" presenteert Christina Vanderhaeghe haar drie lievelingsgedichten. Zij koos voor een anoniem gedicht en werk van de dichters Hugo Claus en M, Vasalis.

Dit voorjaar verscheen ‘Tachtig. Zijn mooiste gedichten’, samengesteld ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van Victor Vroomkoning. Het lezen van de 120 gedichten werd door Eric van Loo ervaren als een bescheiden avontuur: de dichter blijft vaak wel erg dicht bij huis. Een erotisch uitstapje en een veranderend perspectief met het ouder worden zorgen voor de broodnodige afwisseling.

Het uitgeven van gedichten is niet lucratief. Kun je er van leven? Hans Franse gelooft het niet echt. Kan een heilige of een dichter wel de economische motor van de plaatselijke middenstand en het toerisme worden? Ja, dat kan in Italië waar hij al meer dan 30 jaar woont. U leest het in deze column.

In de serie "favorieten van Meandermedewerkers" presenteert Kamiel Choi zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van de dichters W.S. Merwin, Fernando Pessoa en Sylvia Plath.

‘De mooiste gedichten van de wereld’ is een bloemlezing van dichtwerk dat is voorgedragen tijdens één van de vijftig edities van Poetry International. Een avontuurlijke bloemlezing, aldus Ernst Jan Peters, want elk gedicht is gekozen door een Nederlandse dichter en zij of hij geeft daar ook een motivatie bij. Zo boeit dit jubileumboek op twee verschillende manieren.

In de serie 'gesprekken met Meandermedewerkers' het vijftiende gesprek, met Ivan Sacharov.

Marc Bruynserade over ‘Warhoofds leerdichten’ van Alain Delmotte: ‘[We zien] dat Alain Delmotte zijn vertrouwd begrip van Warhoofd niet losgelaten heeft, maar integendeel nog versterkt heeft, via de formule van de ‘leerdichten’. Twijfel, angst en onzekerheid hebben plaatsgemaakt voor het imperatief van de leerstelligheid. De leerstelligheid van de betrekkelijkheid en twijfelachtigheid der dingen.’

Als je als dichter voor je nieuwe, nog niet gepubliceerde, bundel een regel uit een lied van Bob Dylan gebruikt, zet dat de toon voor de woorden die erna komen. Hans F. Marijnissen kent de betekenis. Zijn enorme productiviteit en energie overschreeuwen soms de inhoud (nauwgezette beschrijvingen en ervaringen, telkens weer opnieuw vormgegeven), maar niemand zal hem dat kwalijk nemen.

Vijftig jaar na haar debuut brengt dichter en beeldend kunstenaar Lucienne Stassaert (Antwerpen, 1936) met ‘Intermezzo’ een zorgvuldig samengestelde en mooi verzorgde bundel uit. Eric van Loo is onder de indruk van de gedichten van de oudere dichteres: “Niet altijd door het poëtisch gehalte, maar wel door het nietsontziende zelfonderzoek dat in deze verzen is neergelegd.”

Bepaalde gedichten zijn niet meer weg te denken uit de Nederlandse literatuur. Deze aflevering neemt Redacteur Klassiekers Eric van Loo de lezer mee in een gedachte-experiment. Wat als we nog nooit van Hendrik Marsman gehoord zouden hebben? Zou zijn werk in de prijzen vallen? Zou het überhaupt opgemerkt worden?

Greta Monach (1928 - 2018) was een veelzijdig kunstenaar, onder meer fluitist en dichter. In beide disciplines gaf zij aanzetten tot vernieuwing. Zij was vanaf de jaren zeventig van de vorige eeuw een van de weinigen in Nederland die in de uitlopers van het dadaïsme, in de ultieme klankpoëzie, als kunstenaar haar engagement zocht en vond. Haar experimentele klankpoëzie kenmerkt zich door een nadrukkelijke manifestatie van fonetische klanken. Gedurende haar hele leven schreef zij ook traditionele poëzie. Uit die nalatenschap publiceren wij drie gedichten.

Kamiel Choi over ‘Beyond here lies nothin” van Herman Rohaert: ‘[De] bundel lijkt een poging om het bijtende zuur van het nihilisme te overwinnen door onze herinnering met de gouddraad van de liefde te verweven. (…) Ondanks de sensuele toonzetting maakt deze bundel een programmatische indruk. Esthetische, speelse zintuiglijke beelden worden afgewisseld met cryptische uitlatingen, coderingen van wat er kennelijk gezegd moet worden. Ik betwijfel of dit de bundel sterker maakt.’

"Mijn gedichten zouden moeten zijn als de schilderijen van Evert Thielen, John Waterhouse, of Salvador Dali: perfect van vorm en helder, herkenbaar, begrijpelijk en mysterieus tegelijk", zegt Frits Criens in gesprek met Inge Boulonois. Dit streven vereist grote, technische en ambachtelijke vaardigheid. Dat Criens die bezit zien we onder andere in de smakelijke teaser die wij mogen plaatsen.

Herbert Mouwen over de nieuwe bundel van Albertina Soepboer: “Vertakkingen’ is qua vorm en inhoud een wonderlijke bundel. Verwondering van mijn kant was er tijdens het lezen voortdurend, maar aan bewondering ben ik niet toegekomen, daarvoor is deze poëzie voor mij vooralsnog te raadselachtig en te hermetisch. Maar ik heb de bundel niet definitief opzij gelegd, ik blijf mijn weg zoeken in deze poëzie.’

Vorig jaar debuteerde Els de Groen met de dichtbundel 'Wakker vallen', een tweede bundel is reeds in voorbereiding. Haar achtergrond als schrijfster van kinder- en jeugdboeken en haar werk als beeldend kunstenaar is van grote invloed bij het ontstaan van haar gedichten. In dit drieluik hanteert ze conflict, gevolg en oplossing op een duidelijke en schurende wijze.

Norbert de Beule (1957) is voordrachtskunstenaar en leraar Nederlands te St. Niklaas (België). Met ‘Vigor anorexia. Een misboek’ schotelt hij de lezer een speelse en dikke bundel voor. Een bundel waar volgens Kamiel Choi het plezier in taal op iedere bladzijde van af spat: ‘een panopticum van onze cultuur, een wildgroei van associaties die reiken van Franciscus van Assisi tot Facebook en van wielrennen tot kerkorgels’.

In deze column geeft Jan Loogman zijn mening over de biografie van Elsbeth Etty over Willem Wilmink, ‘In de man zit nog een jongen’. Vage onlustgevoelens over de biografie kristalliseerden zich tijdens het schrijven uit tot een helder standpunt. Hij wil een biograaf die zich kan voorstellen dat succes en gevoel van miskenning samen kunnen gaan, dat onhandig gedrag uitsluiting oproept en die de psychische last ervan tracht te begrijpen of herkent.

In de serie "favorieten van Meandermedewerkers" presenteert Jan Loogman zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van de dichters Daniel Billiet, Pierre Kemp en Guido Gezelle.

Hans Puper is onder de indruk van ‘Exclusief’ van Michael Tedja: ‘Net als de samenleving die de dichter beschrijft, is zijn poëzie veelzijdig, dynamisch, ongrijpbaar soms. (…) Je raakt met hem in gesprek, je discussieert, reflecteert en dat is nooit echt klaar.’ Dat komt door de meerduidigheid en de sterke samenhang. ‘De gedichten vloeien soms uit elkaar voort, soms commentariëren ze elkaar of ze veranderen de betekenis van voorgaande gedichten enigszins.’