Archief

"Er is geen boodschap, misschien is dat de boodschap" zegt de intrigerende dichter Paul Bezembinder tegen Sacha Landkroon, die hem en zijn werk probeert te doorgronden. Bezembinder parodieert graag de rationaliteit, vereenvoudigt om tot een kern te komen en relativeert het schrijverschap. "Je kunt beter alleen voor jezelf kunt schrijven. Je hoeft trouwens helemaal niet bang te zijn dat je werk daarmee voor anderen oninteressant wordt – zo bijzonder zijn we nou ook weer niet."

Ivan Sacharov over ‘Dieren op schaal’ van Gert de Jager: ‘Dingen beloven uiteindelijk meer dan dat ze geven. Misschien door de extrapolerende werking van onze geest, van ons abstraherend vermogen, wordt een standvastige, betrouwbare wereld gesuggereerd die niet (echt) bestaat (…). Gert de Jager werkt dit gegeven in zijn bundel verder uit. Meestal in de buurt van een strand, een oever of een andere grens. Misschien omdat het vlakbij zo’n grens maar een kleine stap is naar een tegenovergesteld standpunt?’ Sacharov ziet poëtische valkuilen, maar ook schitterende gedichten.

In de serie "favorieten van Meandermedewerkers" presenteert Marten Janse zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van de dichters Rutger Kopland, Ellen Deckwitz en Geerten Gossaert.

‘Door de schaduwen bestormd’ is een essaybundel rond de controverse over de oorlogsjaren van Lucebert. Na het verschijnen van de door Wim Hazeu geschreven biografie van de Vijftiger Lucebert, ging er een schok door literair Nederland. De dichter die debuteerde met een gedicht waarin hij zich fel keerde tegen de manier waarop de overheid optrad in Indonesië, bleek in de oorlogsjaren brieven te hebben geschreven met een dubieus karakter. Ernst Jan Peters trof in de bundel veel aan, maar erg weinig over poëzie…

In zijn vorige column schreef Hans Puper van welke poëzie hij houdt. Wat betekent dat voor zijn recensies? Hij wil zich niet door zijn voorkeuren laten leiden, want dat zou eenzijdige besprekingen opleveren die bundels te weinig recht doen. Maar uitschakelen kun je ze niet. Hoe moet het dan wel?

In de serie "favorieten van Meandermedewerkers" presenteert Peter Vermaat zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van de dichters Gerrit Achterberg, Ida Gerhardt en Guust Gils.

In Poëzie Kort recensies van Eric van Loo, Ernst Jan Peters en Lennert Ras over ‘Regels voor Europa’ (samengesteld door Hanneke van Eijken en Daniël Vis), ‘De straat is van ons’ (Hanz Mirck en Jeroen Taalman) en ‘Een huis van glas’ (Viviane Burssens).

Nog deze maand verschijnt de debuutbundel van Rosa Schogt, Dansen te ontspringen. Hoe kwam deze tot stand en waarom is deze bundel belangrijk voor de lezers? "Ik hou van de bondigheid, de raadselachtigheid en de dubbelheid die poëzie kan hebben" zegt de dichter, en hoe het voelde als thuiskomen: het schrijven van poëzie.

‘Pincetbeweging’ van Sander Meij herinnerde Hans Franse aan een uitspraak van de gerenommeerde acteur en regisseur Paul Steenbergen: ‘De tekst is altijd boven’. Daarmee gaf hij aan ‘dat de tekst een uitgekristalliseerd geheel was van een onderliggende emotie of opvatting.’ Dat is wat Meij in zijn poëzie doet. ‘Pincetbeweging’ is een aanrader, vindt Franse.

In de serie "favorieten van Meandermedewerkers" presenteert Levity Peters zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van de dichters Paul Rodenko, Freda Kamphuis en Carlos Drummond de Andrade.

Met ‘Ik ga het donker maken in de bossen van’ schotelt Tsead Bruinja de lezer een stevige bundel voor. Een fors formaat bundel met een duistere voorkant en een fors aantal gedichten van sterk uiteenlopende inhoud en toonzetting. Eric van Loo is onder de indruk van het werk van de huidige Dichter des Vaderlands, waar de levensdrift en zeggingskracht vanaf spatten.

Hoe komt een Nederlands dichter in het verre buitenland en wat doet hij daar? In deze eerste column van recensent Hans Franse maken we dezelfde reis, belanden in een lavendeltuin via historische namen en wegen en luisteren met ogen dicht naar de muziek van de taal.

In de serie "favorieten van Meandermedewerkers" presenteert Jan Runhardt zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van de dichters Charles Bukowski, Rutger Kopland en Lucebert.

Johan Reijmerink over 'Het lied van Eva' (1904) van Charles Van Lerberghe : [Hij wist] een optimistisch visioen van het leven te schilderen waarin voornamelijk de natuur inspiratiebron was. Hij wenste poëzie te schrijven die men zonder moeite leest. Daarin koos hij voor het vrije vers om zich emotioneel zo vrij mogelijk te voelen.' Een zeer goede vertaling van Stefaan van de Bremt.

Marten Janse sprak met de laatste Turing winnaar over het waarom van schrijven, de lange weg tot het uiteindelijk doel, succes, techniek en vorm. 'Het is geen optie is om het niet te doen', zegt Meity Völke op het eerste, 'je moet eerst toegeven dat schrijven voor jou onontkoombaar is'. We hebben lang op haar moeten wachten maar hier is ze dan!

Kamiel Choi over ‘Kolonies’ van Tomasz Różycki: ‘Na een paar gedichten werd ik meegesleept door de sfeer van 'Kolonies'. Het voelde alsof ik luisterde naar een stem uit een ander tijdsgewricht. Dit soort poëzie, dat het pathos van de grote twintigste-eeuwse dichters weet te bewaren zonder voorspelbaar te worden, zien we te weinig in het Nederlands taalgebied. (…) De intensiteit van de originele poëzie dwingt bewondering af, net als de virtuositeit waarmee die in de vertaling is behouden.’

In de serie "favorieten van Meandermedewerkers" presenteert Wouter van Heiningen zijn drie lievelingsgedichten. Hij koos voor werk van de dichters Karel Eykman, M. Vasalis en Rutger Kopland.

Piet Thomas (Aalst, 1929), priester en emeritus hoogleraar Letterkunde van de KU Leuven vertaalde ‘Das Marien-Leben’ van Rainer Maria Rilke. Johan Reijmerink is enthousiast over deze nieuwe uitgave, die past in het verlangen naar een spirituele opleving. Wel met een kanttekening: “De mysterieuze toon, klank en kracht die zweemt rond de poëzie van Rilke, is goeddeels verdwenen, ondanks het feit dat Thomas gewetensvol aan zijn vertaling heeft gewerkt.”

In de tweede aflevering van 'Dagboek van een redacteur' verdiept Eric van Loo zich in verschillen tussen poëzie op papier en poëzie op het scherm. Zijn witregels belangrijk? En hoe kunnen we gedichten beschermen tegen eigengereide computerprogramma's?

Steven Van Der Heyden probeert met taal de wereld te lezen en dat levert prachtige zinnen als ‘hoe het altijd begint met iets dat ontbreekt’. Hij gebruikt veel van zijn huidige werkervaring in de ouderenzorg in zijn gedichten, maar brengt ook eigen herinneringen terug en schept – hij blijft een veelzijdig kunstenaar – nieuwe beelden.