Archief

‘beginnen voor gevorderden’ van Hélène Geléns. is een bundel waaruit een grote belezenheid en intelligentie spreekt: een intellectuele bundel, volgens Hans Franse. Er zit sociale bewogenheid en ironische luchtigheid in. Over de laatste afdeling zegt hij: ‘Het woord en de typografie samen met de grote filosofische kennis en bewogenheid van de auteur leveren een bijna visionair beeld op.’

Houd rekening met de omstandigheden als je goede voornemens formuleert, aldus Jan Loogman. Met Campert en ‘Zondag had ik me voorgesteld / in de hangmat door te brengen’, Vasalis ‘De bus rijdt als een kamer door de nacht’ en Jan van Nijlen ‘Bestijg de trein nooit zonder uw valies met dromen’ , allemaal omdat hij bij Uitgeest met de trein strandde.

We vroegen enkele Meandermedewerkers naar een (eigen) eindejaarsgedicht. We wensen u al het goede voor het nieuwe jaar!

Ivan Sacharov denkt dat 'Puntig licht, de bundel van Inge Boulonois, rust op de vorm in plaats van op de inhoud: ''Natuurlijk, het is hartstikke leuk als je in staat bent een heel gedicht uit woorden te laten bestaan die allemaal met een d beginnen. Maar dat geeft geen garantie op poëzie, of zelfs maar op goed light verse. Er moet naar mijn idee toch iets van een inhoud zijn die hout snijdt. De proef op de som nemen is simpel: kijken wat er overblijft wanneer men alle ‘knappe constructieve trucs’ en rijm en ritme wegdenkt. Wanneer er dan ‘nog steeds iets staat’ dat een kern, of kwinkslag bevat, kan het berijmd en ritmisch gemaakt ook werken.''

Het geweldige van poëzie is dat een gedicht niet van emoties maar van woorden is gemaakt, zegt dichter Jane Leusink. En dat je dan met die woorden een nieuwe, mogelijke werkelijkheid schept. Het is een blij moment als een gedicht zich spontaan opent, maar open plekken mogen gewoon open blijven. Een interview over het turbulente leven.

Douwe Wilts is geraakt door het debuut ‘Het nodige breken’ van Sara Eelen. Hij vindt het een volstrekt unieke bundel: ‘’Er zijn al vele dichters geweest die, met meer of minder succes, een poging deden iets zinnigs te zeggen over het verschijnsel tijd. Eelen heeft daaraan een nieuwe dimensie toegevoegd. Het is de tijd die kan helen, het is de tijd die kan breken, het is de tijd die kan buigen; en dat alles tegelijk. Met ‘Het nodige breken’ mag Eelen zich de Einstein der dichters noemen.’’ Een longread.

Een serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? En toch gaan we het iedereen vragen. Het drieënzeventigste antwoord komt van Katelijne Brouwer.

Tom Veys vindt dat Anne Louïse van den Dool met haar debuut ‘Wij zijn uitgeweken’ een belofte afgeeft. De eerste afdeling noemt hij zelfs: subliem. ‘Er is het groeien, het terugblikken en de pijn die daarmee gepaard gaat, maar ook het ontdekken, het opnieuw ontdekken waarbij gedachten poëzie vinden. Blijven en weggaan, aantrekken en afstoten, in ruime zin eros en thanatos, zijn de rode draden in deze bundel.’

Op de tweede Meander Live leest Iduna Paalman haar nieuwe bundel ‘Bewijs van bewaring’ voor. In zijn geheel, want daarmee doe je een zorgvuldig samengestelde bundel recht. De column van Hans Puper.

Een dichter die zich vooral bezighoudt met digitale beeldvorming is Koen Vlerick. Net zoals veel kunstenaars is hij tweeledig in zijn creativiteit. Zijn beelden bevatten woorden in een tegenwoordige tijd, geven zijn liefde voor het leven weer maar ook zijn verzet tegen het lelijke en gruwelijke in de wereld. Denkt u in beelden of in woorden?

‘Met wat geluk’ is alweer de twaalfde bundel van Ingmar Heytze. Hettie Marzak aan het woord: ‘Heytze heeft in deze bundel opnieuw laten zien dat hij de dichter van het kleine geluk bij uitstek is. Nooit zo gelukkig dat het ongeloofwaardig wordt, nooit zonder kanttekeningen die het enigszins afzwakken. Geluk bestaat alleen bij de gratie van het ongeluk, zegt de dichter. Het maakt zijn poëzie des te interessanter.’

Ter wereld komen met een gedicht van Guido Gezelle, dan kan het niet anders dan dat poëzie je stem wordt. De poëzie van Iduna Paalman is rijk en geschakeerd, de geschiedenis wordt er doorheen gevlochten. Het is onze taak is, zegt ze, dat herinneren goed en zorgvuldig te doen. Ook, júist de dingen die we niet zelf hebben meegemaakt.

Van dichter, liedschrijver en zanger Rikkert Zuiderveld is een nieuwe bundel verschenen. Zijn sonnetten zitten gebeiteld in elkaar, zijn afwisselend serieus en luchtig maar klinken altijd, hoe kan het ook anders, muzikaal. Een recensie van Inge Boulonois.

Een serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? En toch gaan we het iedereen vragen. Het tweeënzeventigste antwoord komt van Koen Vlerick.

'Het Liegend Konijn', onder de redactie van Jozef Deleu, bestaat twintig jaar. Twee keer per jaar brengt het tijdschrift een gevarieerd beeld van de actuele poëzie. In deze feesteditie komt gevestigd talent aan bod en uiteraard debuterende dichters. Tom Veys vindt dat er met deze selectie puik werk is geleverd en dat het tijdschrift zich blijft onderscheiden.

In onze nieuwe serie 'Waarom deze regels? (3)' haalt Hans Franse de jong gestorven dichter Jacques Perk aan. Moet je jong sterven om een poëtisch vernieuwer te zijn? In deze column noemt hij vele namen. Misschien waren ze in de loop van hun dichterlijke ontwikkeling niet verder gekomen of misschien hadden ze geen woord meer op papier gezet.

Rogier de Jong bespreekt 'Aan de mast' - een gedicht uit de bundel Schapen nu! (2001) van Erik Menkveld (1959 - 2014) dat ons terugvoert naar Odysseus en de Sirenen. Verleidt hun gezang ook jou vandaag?

In ‘Fijnstof’, het debuut van Trudy Dijkshoorn, treft Maurice Broere gedichten aan die prettig in het gehoor liggen: ‘Naast de thematiek van eenzaamheid, gebroken liefdes, openbaar vervoer, zien we het Groningse land voorbij komen in mooie observaties. De verzen hebben een mooie klankkleur door het ingehouden gebruik van rijm. Kortom, een interessant debuut van een dichter van wie we meer moois kunnen verwachten.’

Peter van der Vlis heeft het stokje overgenomen van Wim Meyles. Peter werd eind oktober door Stichting Taalpodium Emmen tot winnaar uitgeroepen van het NK Light Verse. Een jaar lang mag hij deze titel voeren. Hij is liefhebber van de woordspelige puntigheid van Kees Stip en het double dutch van John O’Mill. Inge Boulonois sprak met hem.

‘STUDIO HAIKU’ van Lotte Dodion is een leerboek voor het schrijven van haiku. Op vlotte toon enthousiasmeert Dodion de lezer om aan de slag te gaan. Kenner van haiku, Jeanine Hoedemakers, ziet dat er voldoende gereedschap geboden wordt om te beginnen met schrijven, toch uit zij ook kritiek. Waarom wordt deze kwetsbare kunstvorm in het boek steevast gedegradeerd naar een gezellig tussendoortje? ‘Het gevaar schuilt er bij dit soort kwalificaties in dat de haiku naar het niveau van de hobbyschrijver wordt gedegradeerd.’ Een longread.

Een serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? En toch gaan we het iedereen vragen. Het eenenzeventigste antwoord komt van Hans F. Marijnissen.