Archief

In juni verschijnt de debuutbundel Kalfsvlies van Marieke Rijneveld. De dichteres stond al met gedichten in de Revisor, het Hollands Maandblad en op diverse podia. Meander sprak haar over haar poëzie en haar ambities.

Anneke Brassinga bracht in Grondstoffen ruim drieëntwintig tussen 1998 en 2014 geschreven verspreide teksten bijeen: een enkel krantenartikel, columns en essays, verschillende op verzoek geschreven gelegenheidsbijdragen. Het zijn vanuit haar persoonlijke leeservaring geschreven stukken over het schrijver- en kunstenaarschap, over poëzie in het algemeen en over specifieke dichters en gedichten in het bijzonder, over schrijvers van vroeger en nu. In alle teksten etaleert Brassinga een bijzondere, heel eigen dienstbaarheid aan de taal en de verbeelding, die zich in wederkerigheid aan haar schatplichtig mogen weten, want haar taalgebruik is op een volstrekt vanzelfsprekende wijze su

Bette Westera (tekst) en Sylvia Weve (beeld) verdienen diep respect voor de manier waarop ze met Doodgewoon een prachtige dichtbundel voor kinderen over de dood hebben gemaakt. Een kunstwerk. Het is niet alleen een heel mooi en leerzaam boek, het is een noodzakelijk boek. En je zou wensen dat elke zichzelf serieus nemende dichter voor volwassenen zoveel verbeeldingskracht had en zo'n sterk taalgevoel.

Journalist Nick Muller maakte met Gedichten die mannen aan het huilen maken een Nederlandse variant van de vorig jaar verschenen succesvolle Engelse uitgave Poems That Make Grown Men Cry van Anthony en Ben Holden. Hij kopieerde simpelweg het Engelse recept door in zijn geval aan een flink aantal 'vooraanstaande' Nederlandse en Vlaamse mannen te vragen waarom een bepaald gedicht iets voor hen betekent, hen misschien wel elke keer als ze het lezen, ontroert.

In deze aflevering bespreekt Jeroen van den Heuvel ('Ik vertaal gedichten en kinderboeken. Daarnaast schrijf ik essays over poëzie. Ik ben redacteur van ooteoote.nl') een gedicht dat ooit tot nogal wat ophef leidde vanwege het vermeende onfatsoenlijke karakter. Mag 2015 inmiddels het jaar geworden zijn van 'fuck de koning', in 1966 - jaar van Het Huwelijk! - ging het om 'Komtocheensklaarklootzak'. Ja, het toeval heeft soms mooie dingen in petto.

Van Pieter Boskma werden van enkele gedichten in het Turks vertaald. In Meander de oorspronkelijke gedichten en de vertaling in het Turks.

Van Aly Freije werden enkele gedichten in het Turks vertaald. In Meander de oorspronkelijke gedichten en de vertaling in het Turks.

Negen Turks-Nederlandse dichters vertaalden het werk van een aantal Nederlandstalige dichters in het Turks. Ze werden gepubliceerd in het in 37 landen verspreide Turkse tijdschrift Güncel Sanat ('Hedendaagse kunst'). De vertaalgroep werd gecoördineerd door İbrahim Eroğlu , die zelf het werk van zeven Nederlandse dichters vertaalde. Hij vertelde ons wat over het project.

Mijn vader bad is de vijfde dichtbundel van Jabik Veenbaas. De bundel bestaat uit losse gedichten, afgewisseld door drie cycli: ‘Brieven aan mijn vader’, ‘The hills are alive. Aan mijn moeder’ en ‘Terug naar het dorp’. De gedichten hebben een sterke onderlinge samenhang. Ze gaan over een voorgoed onbereikbare jeugd die zich afspeelde op een klein dorp in het weidse Friese landschap.
Een voorgoed onbereikbaar verleden confronteert je met het verstrijken van de tijd. Over de betekenis van zijn poëzie schrijft Veenbaas: ‘ik schrijf gedichten / ijle illusies van het blijvende.’ Het levert fascinerende, beeldende poëzie op.

Daan de Ligt (Den Haag, 1953) is geboren en getogen in Den Haag. Hij schreef tussen 2003 en 2010 zo’n 250 stadsgedichten voor de AD Haagse Courant. In 2003 publiceerde hij in eigen beheer zijn poëziedebuut Vijftig. Daarna volgden maar liefst zeven dichtbundels van zijn hand , waarvan twee als e-book. Zijn laatste drie dichtbundels publiceerde hij kort na elkaar. Eind 2014 verscheen Voldaan en begin 2015 zagen nog twee bundels het licht: Gedichten uit de bezemwagen en Op zand en veen.

Af & Toe is een selectie uit de bundels van Lut de Block tot en met 2006. Na die tijd werd zij de eerste plattelandsdichter van Vlaanderen. Haar werk is sterk zintuiglijk en aards. Opvallend is de ontwikkeling van eigen leed als inspiratiebron naar het waarnemen van anderen. Het werk is gerijpt.

De nieuwste bundel van Elvis Peeters heeft met NU een problematische titel gekregen, omdat je geneigd bent om hem op alle gedichten toe te passen. De poëzie van Elvis Peeters is sterk anekdotisch, dus poëzie die zich hoofdzakelijk met het verleden bezig houdt, en via dat verleden wellicht iets over het heden probeert te vertellen. De titel kan dan alleen maar verwijzen naar het moment dat de poëzie als nieuw, als spelend op dat moment, hoofd en hart van de lezer binnen komt. Poëzie als mogelijkheid om de lezer in een lang gerekt 'nu' vast te houden. Poëzie dus die de lezer boeit.

Chrétien Breukers zal als schrijver van een verzameling kritische analyses van eerste gedichten van moderne poëziebundels voor zijn eigen nieuwe bundel het eerste gedicht ongetwijfeld zorgvuldig gekozen hebben. Hij begint Archeologie voor beginners met 'Geen luchtig gedicht; een amuse gueule'. Daarin de regels '[...] ik// kan vandaag niet om de zwaarte heen. Ondenkbaar/ dat mijn pen iets anders krast dan zwarte lijnen./ Smaad en hoon, daar ben ik aan gewend. Banneling,/ en van nature. [...]'. Het moet wel haast een verwijzing zijn naar de penibele kwesties waarmee hij als uitgever en in persoon onlangs te maken kreeg.

Een humoristisch dichter heeft moed nodig. Meer dan ‘gewone’ collega’s kan hij schril afsteken tegen betere dichters, omdat mooie humoristische frasen zich snel vasthaken in het hoofd van lezers. Er valt ‘bij Hoorne altijd wel wat te lachen’, staat er op de achterflap van Kaas treft geen schuld tot het tegendeel bewezen is, maar het is bij hem allemaal net iets te makkelijk.

Voor Erotica! 150 erotische gedichten voor bijna niets wist samensteller Kees Godefrooij ruim vijftig dichters bijeen te brengen; daaronder verrassend veel vrouwen (de man-vrouwverhouding is drie staat tot twee), die zich met minstens evenveel gretigheid op het onderwerp stortten als hun mannelijke collega's en soms in onverbloemdheid niet voor hen onderdoen.

Op 14 mei 2015 is het 75 jaar geleden dat Rotterdam werd gebombardeerd en op 5 mei vieren we in Nederland 70 jaar bevrijding. Dit is de aanleiding voor een bijzondere herdenking. Stichting LOKAAL verzorgt in samenwerking met de Initiatiefgroep 14 mei en Poetry International een bijeenkomst met internationale denkers, dichters en Rotterdamse jongeren. Een van de dichters die bij de herdenking zal zijn is de stadsdichter van Rotterdam, Hester Knibbe.

Gedicht van Hester Knibbe

Het gedicht 'verdunkelung' van Norbert Hummelt plus de vertaling door Erik de Smedt

De Duitse dichter Norbert Hummelt (1962, Neuss) zal op 14 mei a.s. aanwezig zijn in Rotterdam in het kader van het door o.a. door Poetry International georganiseerde project 'Steden schuilen niet'. Sander de Vaan spr@k met Hummelt onder meer over het feit dat je een stad ná een verwoestend bombardement nógmaals kunt verwoesten.

Wiel Kusters laat in Hohner zien hoe het verleden in hem voortleeft. Dat bestaat allereerst uit zijn overleden ouders en in het bijzonder zijn twee broers, van wie hij de oudste niet heeft gekend: ‘Kleine mij ontboren broer, / oudste van me, nooit gekende, (…) aan wiens glimlach ik niet wende / toen een kleinzoon hem mij bood’. Dat woord ‘ontboren’ zegt veel over zijn werkwijze: het voorvoegsel betekent niet alleen verdwijnen, maar ook opnieuw verschijnen. Dat laatste gebeurt ook door het schrijven van poëzie.
De bundel heeft twee afdelingen: ‘Geboorteregister’, het overgrote gedeelte, en ‘De roze zijden schoentjes’, een uit het Spaans vertaalde ballade van

Paul Claes verloor in korte tijd zijn moeder, zijn vader en zijn goede vriendin Christine D'haen en werd aldus indringend geconfronteerd met afscheid, verlies en dood. Aan zijn gedachten en gevoelens daarover gaf hij vorm in een bundel gedichten die voor een belangrijk deel aansluiting zoeken bij wat hij kent uit de literatuur. Door in Ziel van mijn ziel voor de uitdrukking van eigen emoties gebruik te maken van verwijzingen, vertalingen en bewerkingen naar en van voorgangers en daarmee zelfs een literair spel te spelen, maakt hij het persoonlijke ondergeschikt aan het universele en daarmee beheersbaar.

Drie gedichten van Daan Zeijen.