Archief

Nu de winnaars bekend zijn van de Rob de Vos-prijs 2021, is het tijd om de overige genomineerde gedichten onder de loep te nemen. Vandaag stellen wij de eerste vier dichters aan u voor, vrijdag de laatste drie. Hoe poëtisch gingen zij om met het thema, wat was hun insteek? De jury gaf hun gedicht een eervolle vermelding en dat was met goede reden. Lees hun commentaar op de gedichten.

Een nieuwe serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? De medewerkers van Meander zijn achtereenvolgens serieus, speels, poëtisch, humoristisch, streng, onderhoudend, kort, (iets) te lang, verlegen, duidelijk, zeker, geërgerd, motiverend, vluchtig of vragend. Het zestiende antwoord komt van Kamiel Choi.

Hans Franse vindt ‘Een uitzicht waar iets over viel te zeggen’ van Dinie Sophie Fintelman een mooie en innige bundel: ‘Het is geen extraverte poëzie met veel fiorituren en wilde beeldspraken. Het is vooral een poëzie die de stilte erkent, het wit in het papier mee laat spreken en zich traag beweegt van binnen naar buiten.’

Zijn vorm en ‘klank, klankverhouding en klankcontrast’ wezenlijk voor poëzie, zoals Theo van Doesburg en Grata Monach vonden? Als je zo’n vraag wilt beantwoorden, kun je het best naar tegenvoorbeelden zoeken. En als je tegenvoorbeelden zoekt, kun je het best te rade gaan bij K. Schippers. Een column van Hans Puper.

Pieter Theunissen heeft een speelse, lichte stem die zelfs een beetje bezwerend kan zijn. Hij werkt nog aan zijn métier als dichter en toch voelt het alsof hij dit altijd al gedaan heeft. Alsof hij ons waarschuwt en tegelijkertijd verrast, bij de arm neemt en met ons struikelt terwijl hij heel nauwgezet zijn voeten plaatste.

Ivan Sacharov bespreekt ‘Hoe zijn we hier gekomen’ van Eva van Manen: ‘’Haar debuut laat zich m.i. nog het best samenvatten als een soort van ontdekkingstocht naar wat eigen is. Van Manen lijkt het ziek zijn van haar ‘lyrische ik’ als een metafoor te gebruiken bij die zoektocht. Niet alleen omdat de wereld, de samenleving mogelijk ziek is, maar ook omdat de ziekte haar het gevoel geeft dat het leven niet onaantastbaar is, en de tijd om te leven niet onbeperkt.’’

Pom Wolff schrijft over ‘dat pareltje’: liefde, en alles dat daarin zit: leven, verlangen en de dood. Hij neemt elke vorm van poëzie zeer serieus en ook de bijverschijnselen. Aan de waarheid of de werkelijkheid mag de dichter sleutelen om de kracht van de taal te dienen. Hij heeft niks met geloof noch met moralisme.

De winnaar van de Rob de Vos-prijs 2021 is Nicolas Van Herck (1986) uit Antwerpen! De 7-koppige jury gaf zijn gedicht ‘Het park’ de hoogste score en bekroont het met de eerste prijs. Hij ontvangt de Rob de Vos-trofee en honderd euro. De tweede prijs is gewonnen door Hein Walter (1962). De derde prijs gaat postuum naar Frank Van Den Houte (1960 -2021). Lees hier de drie winnende gedichten van dit jaar en maak kennis met de dichters.

Een nieuwe serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? De medewerkers van Meander zijn achtereenvolgens serieus, speels, poëtisch, humoristisch, streng, onderhoudend, kort, (iets) te lang, verlegen, duidelijk, zeker, geërgerd, motiverend, vluchtig of vragend. Het vijftiende antwoord komt van Paul Roelofsen.

Dit jaar werd aan Alfred Schaffer de P.C. Hooftprijs en de Herman de Coninckprijs toegekend. Van dit poëtisch zwaargewicht is nu de verzamelbundel ',zo heb ik u lief. alle gedichten tot nu toe’ verschenen. Johan Reijmerink neemt zijn gehele oeuvre onder de loep en is onder de indruk van Schaffers dichterschap.

Hans Franse over de dood van zijn vriend de acteur Herman Frank. Over de tijd van flexibele theaters, in oude melkfabrieken of verbouwde kerken, en ontmoetingen met poppenspelers en kunstenaars en hoe clown Piccolo van Theater Pssst uit den Haag de meeste indruk op hem maakte. Piccolo, gespeeld door Frank, besprak met de kinderen in het publiek de oplossingen voor de grootste problemen.

Op 12 augustus jl. overleed K. Schippers (1936-2021), alias Gerard Stigter. Herbert Mouwen bespreekt als eresaluut ‘Opening van het visseizoen’ uit de bundel 'Een klok en profil' (1965), een poëticaal gedicht dat de spot drijft met de vorige generatie dichters, de Vijftigers.

Peter Vermaat bespreekt ‘Aarduitwrijvingen’, de derde bundel van Charlotte Van den Broeck: ‘Wat mij betreft zijn de kwaliteiten van een schrijver niet zozeer gelegen in het spits of juist diepzinnig kunnen nadenken over onderwerpen en daarvan verslag doen, maar juist in het overtuigend vormen van een werkelijkheid rondom en vooral in de lezer, waardoor deze realiteit, voorbij aannemelijkheid of geloof, vooral gaat bestaan uit ervaring.’

In de serie ‘gesprekken met Meandermedewerkers’ het zesendertigste gesprek, met Rogier de Jong. Over zijn buurvrouw in Groningen, Vasalis, de sfeer en zeggingskracht van haar gedichten, die goede leraar Nederlands, liedteksten van Lennaert Nijgh, een bundel van Hans Verhagen en al die stemmen die daar nog bij kwamen. Hoe je om moet gaan met kritiek en wanneer je toe bent aan het ambacht van dichter.

Hans Puper is onder de indruk van ‘Disoriëntaties’, het officiële debuut van de jonge dichter Evi Aarens. ‘De bundel is een verbeelding van het menselijk tekort. Een eeuwig tekort, want de mens is altijd hetzelfde lot beschoren, geschiedenis is circulair. (…) Als mens heb je mythen nodig om dat tekort draaglijk te maken en als die niet meer voldoen, maak je ze zelf. En dat is wat er in deze bundel gebeurt.’ Veertien sonnettenkransen, die zelf ook weer een krans vormen.

Een nieuwe serie die wekelijks een antwoord probeert te geven op de vraag Wat Maakt Een Gedicht Goed? Kun je zo’n vraag wel beantwoorden? De medewerkers van Meander zijn achtereenvolgens serieus, speels, poëtisch, humoristisch, streng, onderhoudend, kort, (iets) te lang, verlegen, duidelijk, zeker, geërgerd, motiverend, vluchtig of vragend. Het veertiende antwoord komt van Peer van den Hoven.

Een bundel vol troost is de bloemlezing ‘zo helpt poëzie, 101 gedichten over de zorg’, die is samengesteld door Bert Keizer. Met alle bekende dichters van wie de mooiste en meest intieme gedichten zijn opgenomen. De afdelingen volgen de levensloop van geboorte, tot en met de rouw na de dood. Een mooie uitgave en een prachtig geschenk. Een recensie van Janine Jongsma

Karel Wasch, de enige èchte, over beroemde pastiches, oftewel teksten in de stijl van een andere schrijver en meesters in het persifleren, en hoe dat heel iets anders is dan stukken overschrijven van andere auteurs. Kees van Kooten als Carmiggelt bijvoorbeeld. Marcel Proust als de gebroeders Concourt. André van Duin als Jules Deelder, inclusief stem en kleding!

De recensent Marc Bruynseraede als dichter of als grootvader spelend met zijn kleinkinderen. De Vlaming in het Noord-Hollandse Heiloo. Op ontdekkingstocht, steeds nieuwe woorden vindend, en schelpen, borrelnootjes, pioentulpen, Maltese ridders, hemeltergende tweewielers, overstekende padden, brillenglazen, oogopslagen, aalmoezen, mouwen en keldergaten, een roterende rotonde, vanille-met-bosbessenijs, calamiteiten, toeristen, heimwee en onregelmatige werkwoorden. En het mooiste: ‘opklaringen zijn ophelderingen’.

Marc Eyck ziet, in tegenstelling tot de landelijke media, geen dichterstalent in de tweede bundel ‘Toen ik klein was, was ik niet bang’ van Gershwin Bonevacia: ‘De bundel die vooral bestaat uit korte verhaaltjes draait met name om Gershwin en zijn verhouding tot zijn jongere ik. Uiteraard is dat laatste een legitieme insteek voor een bundel. Verwacht alleen niet dat anderen de inhoud als poëzie herkennen door er het etiket ‘Gedichten’ op te plakken.’

Cultuurwetenschapper, schrijfster en dichteres Hedwig Selles betast en beproeft met haar hele lichaam het woord. ”Slaat het aan op mijn hart of mijn ziel of mijn hoofd of mijn buik, mocht het een plek hebben gevonden dan bepaalt dat de grondtoon van de omgeving die ik voor het woord zoek.” Gedichten schrijven is een eerste levensbehoefte.