Archief

Recensent Peter Vermaat bespreekt ‘Nachtlus’ van Jeroen Messely: ‘De taal in de hand van Messely is afkomstig van een woest palet, waarin binnenrijm of klankverwantschap met het ene woord een ander het gedicht in sleurt en het geheel daarmee tot een veelkleurige kolkplas vormt. Het is geen sinecure voor de lezer om in de kolkende overvloed van kleur, beeld en volume de drone te vinden die het geheel vanaf een bruikbare hoogte in perspectief zet.’

Dichter Wim van Strien heeft een groot en goed taalkundig gevoel en is in zijn onderwerpkeuze en behandeling daarvan zo divers dat hij nergens onder te brengen is. Hij was graag eerder aan dichten begonnen. Soms luchtig, soms vermanend, soms actueel en soms in herinnering aan. Nu “Er taal noch teken komt van het Daarachter” zijn we blij met zijn woorden.

Herbert Mouwen bespreekt het poëzieprentenboek ‘Miauw, miauw, miauw!’ van Annie M. G. Schmidt & Sylvia Weve. Met daarin aantrekkelijke en grappige tekeningen: ‘Dertien van de eenentwintig gedichten gaan over katten. Ook zonder het maatschappelijke engagement van de auteur zijn de gedichten aantrekkelijk voor kinderen. Ze bevatten een strak metrum, dan weer een speels ritme. Een heldere opbouw en het anekdotische karakter zijn altijd aanwezig in de gedichten.‘

Dankzij een marskramer ging Hidde Puper (1868 – 1936) fier door het leven. Een freule maakte daar genadeloos een eind aan; Hidde kwam daar nooit meer overheen. Een column van Hans Puper.

De laatste drie dichters die genomineerd werden voor de Rob de Vos-prijs stellen zich vandaag voor. Ook zij kregen van de jury een eervolle vermelding. Opnieuw mooie gedichten en vakkundig commentaar van onze juryleden.

‘Vers gekruid’ van Inge Boulonois is een heel prettig leesbare bundel met een erg gevarieerd aanbod van dichtvormen, volgens Maurice Broere. ‘Voor de lezer die niet bekend is met het light verse is dit een uitgelezen gelegenheid om er kennis mee te maken. Nergens worden de verzen flauw of nietszeggend, wat in dit genre wel op de loer kan liggen. Boulonois slaagt er wonderwel in om het in meer dan honderd gedichten boeiend en grappig te houden en de diepgang ontbreekt zeker niet.’

Eerder dit jaar verscheen bij uitgeverij In de Knipscheer ‘Grenstekens’, een Nederlandstalige bundel van de Amerikaan Scott Rollins. Deze schrijver/vertaler woont sinds 1972 in de Lage Landen en vertaalde o.a. werk van J. Bernlef, Albert Helman en Leon de Winter. Sander de Vaan sprak met Rollins, die een zwak heeft voor alles wat met zee te maken heeft.

Geert Zomer bespreekt de bundel ‘Het verdriet van de fluit ’van Saya Yasmine Amores: ‘Het is beschrijvende, vaak schrijnende tweetalige, poëzie. Ieder tweetalig gedicht spiegelt op haar beurt het innerlijk van de dichter. De dichteres lijkt verwikkeld in een spel tussen afstand en nabijheid, welke overbrugd wordt door verlangen, maar ook door boosheid, blijheid, angst, verdriet en pijn.’

Vandaag de eerste vier dichters die genomineerd werden voor de Rob de Vos-prijs en een eervolle vermelding kregen van de jury. Maak kennis met de dichters en lees hun gedichten. Laat u verassen door de verschillende benaderingen van ons wedstrijdthema en lees wat onze vakkundige jury ervan vond.

Hettie Marzak over de bundel 'Je zult me vinden in elk woord dat ik schrijf' van Lamia Makaddam: 'De gedichten in deze bundel zijn niet bedacht, niet geschreven met een pen die steeds weer schrapt. Deze gedichten moeten direct in het hart zijn opgeweld en rechtstreeks op papier gezet, zonder doorhalingen of correcties, zo ongeveer op de manier waarop Mozart volgens de overlevering zijn muziek noteerde. Het zijn gedichten over liefde, lichamen, vrouw-zijn. Hier is een vrouw aan het woord die ongeremd het leven zelf bezingt.'

Hans Franse over de ontplooiing van een Prins der Nederlandstalige dichters: Paul van Ostaijen. Het geweld van de Eerste wereldoorlog heeft het werk van van Ostaijen bepaald. Hoe kwam van Ostaijen in Berlijn? Wat was zijn band met uitgever Herwarth Walden van het tijdschrift ‘Der Sturm’ en met wie maakte hij allemaal kennis? Over inspiratie en revolutie, serieuze menselijkheid en klankpoëzie.

Het liefdesgedicht ‘Promesse de bonheur’ uit de bundel 'Mijn naam is Legioen' was niet enkel een favoriet van Menno Wigman zelf, ook recensenten en samenstellers van verzamelbundels blijken het te koesteren. Het gedicht is dus hard op weg om een klassieker te worden. Joost Dancet - ondertussen de nieuwe eindredacteur van deze reeks - vindt dat volkomen terecht!

Recensent Kamiel Choi vindt ‘Verzamelde gedichten’ van Hubert van Herreweghen een buitengewone, zorgvuldig samengestelde bundel: ‘’De verzamelde werken van de ‘nestor van de Vlaamse poëzie’ Hubert van Herreweghen is een dikke pil van 976 bladzijden. Voor literatuurliefhebbers vooral interessant om de ontwikkeling die van Herreweghen heeft doorgemaakt in 72 jaar. Dit is een dichter die veel meer bekendheid in Nederland verdient.''

Debutant Laurine Verweijen over onbeschroomd en soepel zijn, vanzelfsprekendheid, schaamte, ongemak, alles willen begrijpen wat er nou precies gebeurt, dicht bij jezelf komen, bij alle vrouwen, het verzamelen van materiaal, de zoektocht of worsteling, het proces, het loslaten en iets van de waarheid en dan met een beetje geluk: een goed gedicht!

Een lyrisch ik, dat zorgvuldig is ontdaan van emotie, neemt het dagelijkse leven waar in de bundel ‘Wie dit leest is gek’ van Heidi Koren. Recensent Peter Vermaat: ‘Hier lijkt een dichter aan het woord die vooral wil voorkomen dat haar taal als poëzie herkend wordt. De klanksuggestie en de variatie in betekenis die de lezer op het verkeerde been zet, ik kan ze in deze bundel niet aanwijzen. De lezer mocht eens willen herlezen wat er niet staan mag. Die is gek.’

De winnaar van de Rob de Vos-prijs 2020 is Daphne Schrijvers (1975) uit Groningen! De 7-koppige jury gaf haar gedicht de hoogste score en bekroont het met de eerste prijs. Zij ontvangt de Rob de Vos-trofee en honderd euro. De tweede prijs is gewonnen door Monique Wilmer-Leegwater (1966). De derde prijs gaat naar Taco van Peijpe (1946). Lees hier de drie winnende gedichten van dit jaar en maak kennis met de dichters.

'Overstekend wild’ zorgt ervoor dat er een grotere alertheid van ons mag worden verwacht voor wat zich onverwacht aan ons kan voordoen, vindt Johan Reijmerink in zijn bespreking van de gelijknamige bundel van Herman Leenders. 'Blijkbaar kunnen we ervaren dat zich op ongelegen momenten ervaringen kunnen voordoen, waarbij wij zwijgend op zoek [zijn] naar ontroering.’

Karel Wasch over zijn vriendschap met Murk A. J. Popma die geen fietsenmaker of brillenslijper werd maar als bibliothecaris kwam te werken op de Vrije Universiteit. Dat deed hij op geheel eigenzinnige manier. Maar als beroep vulde hij steevast in: Dichter. "In dat opzicht was hij een soort Slauerhoff, die zei alleen in zijn gedichten te kunnen leven."

Dichter, verhalenverteller Ekster Alven voert schijnbaar zonder lijn of doorgaand verhaal je snippers poëzie die blijven hangen. Rijke beeldenpracht, omvergooiend, kolkend, brandend, niet verklarend maar lawaaierig en toch loepzuiver met regels als “Om de ultieme schoonheid van werk of kennis te zien moet je een klein gerucht omzetten in een koude ziel” als ook “scheuren in mijn jeans, bij jouw knieën”.

Maurice Broere dook in de bundel ‘Slagwerk, een kleine coronasuite’ van Mark Meekers: ‘Alle thema’s die wereldwijd een rol spelen komen in de bundel langs: eenzaamheid, huidhonger, angst, onzekerheid, ouderen, kwetsbaren, de overbelaste zorg, contact, afstand, heimwee. Ook de positieve kanten van de periode komen aan bod. Er is meer oog voor natuur. Er komt wel een heel aardig beeld van een heel unieke periode in naar voren met alle bijbehorende emoties.’

Ko de Laat is zeer veelzijdig. Hij schrijft gedichten, liedjes, theaterteksten, columns en is journalist en performer. Van hem verschenen inmiddels twintig dichtbundels. Regelmatig is hij op NPO Radio 5-programma's te horen. Zijn liedjes zijn vertolkt door bekende zangers als Pia Douwes, Tony Neef en Ronnie Tober. Inge Boulonois sprak met hem.