Archief

In hier kijken we naar zoekt Hannah van Wieringen het te vaak in complexiteit, terwijl haar kracht in eenvoud ligt. Een gedicht als 'wat liefde niet is' bijvoorbeeld is in alle opzichten poëzie: het raakt aan het leven, maakt er volwaardig deel van uit, je weet dat er niets aan ontbreekt, het is af.

Tim Pardijs NIEUWBOUW Het schoolplein moest met vuistslagen en schijn- bewegingen veroverd worden. Op eigen risico betreed ik dit terrein en meld me bij de uitvoerder. Hij zet me een helm op en geeft me veiligheidsschoenen voor het zand dat ik onder mijn nagels mee naar huis nam, in mijn buik de lekke bal, de fysieke vormgeving van de hoofdparkeerplaats waar ik al mijn knikkers verloor en het hart van Diana won, of was het anders- om de ruimte in mijn hoofd staan hekken in de wind te rammelen, in een hoek op een bult de weggegraven grondslag, klaar om verwijderd te worden. Dan zijn we weer een stap verder in de realisatie van een servicegebied zonder zorgen. Beschadigde

Na een zoektocht van beeldhouwen, theaters bezoeken en dagboeken schrijven kwam Tim Pardijs (1978) bij poëzie uit. ‘Dit is het’, dacht hij. Vijf jaar later werd hij stadsdichter van Zutphen. Met zijn gedichten blijkt Tim een bruggenbouwer. Hij valt op door de heldere toon in zijn werk en zijn vermogen om raakvlakken te creëren tussen de literatuur en de ‘gewone wereld.’ Hij staat dan ook graag voor publiek, schrijft live gedichten voor congressen en organiseert literaire avonden met dichtersverband Kopwit. Januari 2015 verschijnt zijn debuutbundel met stadsgedichten. Pardijs lijkt altijd bezig. Meander sprak met hem over de meerduidigheid van taal, waar het schrijven begon, papercl

De poëzie van Frans Kuipers in Molwerk ademt een poëtische levenshouding. Feiten waarover hij schrijft, hebben voor hem een diepte die een gemeenschappelijke grond verraden. Alles wat hij waarneemt ervaart hij als op een geheimzinnige manier aan hem gelieerd. Het taalmeesterschap van Kuipers is verbluffend. Hij weet muziek in taal te schrijven, is in zijn woordkeuze een meester; niet alleen staat elk woord op de meest geëigende plek, maar is juister dan welk synoniem ook. Hij is een woordbouwerdie in het taalspel de teugels zo vast in handen heeft, dat hij exact uitkomt waar hij wil: het in kaart brengen van het onbestendige:

Lambert Wierenga schreef met Ziezo poëzie. 48 moderne nederlandse gedichten in de kijker een vervolg op het in 2011 verschenen succesvolle Zo werkt poëzie! Techniek en thematiek in 60 moderne nederlandse gedichten. Wat gold voor het eerste boek, geldt onverminderd voor het tweede. Stap voor stap, regel voor regel en vaak woord voor woord en meer dan eens vanuit een andere optiek herbeginnend, nodigt Wierenga de lezer uit met hem mee te lezen. En via hem als het ware met het gedicht zelf en dus uiteindelijk met de dichter, die trouwens in bijna alle besprekingen op de achtergrond blijft. De tekst staat voortdurend centraal.

Het moet schrikken geweest zijn voor de Hollands Maandblad-redactie, het overlijden van Vroman (toch nog!) en Brandt Corstius. Beiden waren met blad en lezers vergroeid.

In zijn bundel De drift van Sneeuwwitje, Sprookjes/Gedichten volgt Bas Belleman de bestaande sprookjes vrij trouw, maar diept de drijfveren van hoofd- en bijfiguren verder uit. Daarbij geeft hij nieuwe woorden aan vertrouwde verhalen. Een eerbetoon aan vertellers van lang geleden.

Met de gedichten van Dani&3235;l Vis in Crowdsurfen op laag water is het een beetje als met de kunstwerken van Jeff Koons, die, of je wilt of niet, zich in je geest nestelen om nooit meer uit te vliegen.

Maarten Embrechts schrijft in Dagen van koffie en van brood autobiografische poëzie, die – in mijn ogen althans - enigszins folkloristisch aandoet. Als niet-Belg proef ik duidelijk verschil. Maar dat is niet het punt wat hij wil maken, denk ik. Embrechts gaat het meer om de worsteling van het volwassen worden in een milieu dat niet onverdeeld positief staat tegenover een andere (seksuele) geaardheid. Een geaardheid, mogen we aannemen, die ook bij de band met zijn moeder – met wie hij zich meer dan eens vergelijkt – een belangrijke rol speelt.

In de reeks vertaalde van uitgeverij P Al weer enige tijd geleden verscheen Beschrijving van de leugen (Descripción de la mentira) van de Spaanse dichter Antonio Gamoneda, vertaald door Bart Vonck. Het derde deel in een serie over de vertaalde poëzie van Uitgeverij P.

Een romantisch dichterschap, dat van Rogi Wieg. Een dichter die ook zijn nieuwste bundel Afgekapt dichtwerk de grote onderwerpen liefde, vriendschap, dood, vergeefsheid, zo op de huid zit, dat het onvermogen om ze in taal te vangen zich uit als verstarring.

In 2012 interviewde Meander Daniël Vis (1988), een jong dichttalent dat opviel door zijn rauwe toon en succes op het podium. Anno nu kan Vis zichzelf Nederlands Kampioen Poetryslam 2014 noemen. Zijn debuut, 'crowdsurfen op laag water', verschijnt deze maand bij uitgeverij Prometheus. Hij schrijft nog steeds scherp en cynisch, maar zijn werk lijkt daarnaast kaler geworden, meer gebroken. Vis: ‘Alles wat ik maak, breek ik ook weer af.’

Serge van Duijnhovens Vuurproef is de getuigenis van iemand die op een keerpunt in zijn leven lijkt te staan en zich daarvan rekenschap gevend meteen ook het totale menselijke bestaan beschouwt. Het is de serieuze onderliggende teneur van een bundel die beoogt 'waarheid' te schrijven.

De gedichten in Thuis van Geert Buelens geven zich niet makkelijk prijs, maar dat irriteert niet. Hij maakt nieuwsgierig, speelt met taal en inhoud - de vorm is nadrukkelijk aanwezig - en nodigt daarmee uit tot herlezing. Niet een keer, maar meerdere malen.

Eric de Rooij Beginners Mevrouw Vogel zit es stil U schudt onophoudelijk Zo (dat is geen geheim) komt niets terecht van mijn professionaliteit. Ik ben van de diepgang In feite, ben ik de man Van het levensverhaal Van de existentiële crisis Overeenkomstig mijn vak Vraag ik u Door de knieën Mee te werken Mijn vragen te beantwoorden Mijn gehum te waarderen Met een stortvloed aan nieuwe Woorden en verhalen. Ziet u niet Hoe ze naar ons kijken?

Eric de Rooij doceerde Nederlands, maatschappijleer en geschiedenis. Vanaf 2007 werkt hij als humanistisch geestelijk verzorger. Hij schrijft artikelen, interviews en recensies voor 'Human' en het 'Tijdschrift Geestelijke Verzorging'. Van hem verschenen twee kinderboeken en in samenwerking met Ronny Boogaart brengt hij literaire wandelgidsen uit.

Lambert Wierenga laat zien, hoe het kinderlijk eenvoudige ogende ‘Ridder’ van Mark Boog zich als een pointillistische schildering geleidelijk aftekent. “Zou de – volwassen – spreekinstantie erkenning vragen voor wat ‘het kind’ – hier vervult de perspectivische ambivalentie, naast z’n procedurele functie, ook een thematische rol – meemaakt en doormaakt om het gevecht vol te houden?”

In stille nachten van Till Lindemann, zanger van de Duitse band Rammstein, is een door en door romantische bundel, waarin melancholie om het verlies van schoonheid, trouw en onschuld samengaat met grofheid, bruutheid en agressie.

De beloofde dinsdag van Martijn den Ouden zit vol tegenstellingen: niet alleen staat het kind tegenover de volwassene, ook thema’s als heiligheid en onheiligheid (of hier: ‘onreinheid’) worden aan de orde gesteld. Opvallend is verder de aandacht voor kleur in de bundel. Het zal alles te maken hebben met de achtergrond van de auteur. Den Ouden studeerde af aan de Gerrit Rietveld Academie te Amsterdam.

Voor De 100 beste gedichten van de Eerste Wereldoorlog kon Geert Buelens putten uit zijn omvangrijke (672 blz.), al in 2008 verschenen bloemlezing Het lijf in slijk geplant, een boek dat destijds gelijktijdig uitkwam met zijn imposante studie Europa Europa! Over dichters van de Grote Oorlog, waarin hij liet zien dat het schrijven van poëzie over WO I niet was voorbehouden aan de Engelstalige dichters alleen.

Slauerhoff-liefhebbers opgelet! Als deel tien van de Prominentreeks van uitgeverij Tiem verscheen de studie die de in Portugal wonende Nout Van Den Neste schreef over Slauerhoff en diens relatie met de Portugese cultuur, met name die met de fado (door de UNESCO inmiddels bestempeld als cultureel erfgoed!) en het levensgevoel dat daarin wordt uitgedrukt. Het boek Vida triste, niet alleen de titel van een van Slauerhoffs bekendste eigen gedichten, maar ook die van een beroemde fado uit de jaren ’20 en ’30 van zangeres Maria Alice, beschrijft hoe Slauerhoff, die regelmatig fadoplaten kocht, de Portugese volksmuziek beleefd moet hebben en als inspiratiebron gebruikte voor zijn eigen g

In Mascara weet Peter WJ Brouwer met een enkel woord tal van associaties wakker te roepen. Hij is daar een meester in. Elke keer wanneer je denkt dat je alle betekenislagen van een gedicht hebt afgepeld, blijkt er een andere onder te liggen. In veel gevallen rest er enkel het gevoel dat je binnensluipt, dat je nog niet tot op de bodem bent. Juist dat gevoel, het onvermogen om te verwoorden wat er werkelijk aan de hand is, lijkt mij het belangrijkste element van de poëzie van Peter Brouwer. Een gevoel van onmacht dat hem onverlet door laat zoeken naar het minimum aan woorden waarmee hij de kern zou kunnen raken. Tegen beter weten in. En met een buitengewone muzikaliteit die de sfe