Archief

Eric de Rooij Beginners Mevrouw Vogel zit es stil U schudt onophoudelijk Zo (dat is geen geheim) komt niets terecht van mijn professionaliteit. Ik ben van de diepgang In feite, ben ik de man Van het levensverhaal Van de existentiële crisis Overeenkomstig mijn vak Vraag ik u Door de knieën Mee te werken Mijn vragen te beantwoorden Mijn gehum te waarderen Met een stortvloed aan nieuwe Woorden en verhalen. Ziet u niet Hoe ze naar ons kijken?

De gedichten in Thuis van Geert Buelens geven zich niet makkelijk prijs, maar dat irriteert niet. Hij maakt nieuwsgierig, speelt met taal en inhoud - de vorm is nadrukkelijk aanwezig - en nodigt daarmee uit tot herlezing. Niet een keer, maar meerdere malen.

Serge van Duijnhovens Vuurproef is de getuigenis van iemand die op een keerpunt in zijn leven lijkt te staan en zich daarvan rekenschap gevend meteen ook het totale menselijke bestaan beschouwt. Het is de serieuze onderliggende teneur van een bundel die beoogt 'waarheid' te schrijven.

In 2012 interviewde Meander Daniël Vis (1988), een jong dichttalent dat opviel door zijn rauwe toon en succes op het podium. Anno nu kan Vis zichzelf Nederlands Kampioen Poetryslam 2014 noemen. Zijn debuut, 'crowdsurfen op laag water', verschijnt deze maand bij uitgeverij Prometheus. Hij schrijft nog steeds scherp en cynisch, maar zijn werk lijkt daarnaast kaler geworden, meer gebroken. Vis: ‘Alles wat ik maak, breek ik ook weer af.’

Een romantisch dichterschap, dat van Rogi Wieg. Een dichter die ook zijn nieuwste bundel Afgekapt dichtwerk de grote onderwerpen liefde, vriendschap, dood, vergeefsheid, zo op de huid zit, dat het onvermogen om ze in taal te vangen zich uit als verstarring.

In de reeks vertaalde van uitgeverij P Al weer enige tijd geleden verscheen Beschrijving van de leugen (Descripción de la mentira) van de Spaanse dichter Antonio Gamoneda, vertaald door Bart Vonck. Het derde deel in een serie over de vertaalde poëzie van Uitgeverij P.

Maarten Embrechts schrijft in Dagen van koffie en van brood autobiografische poëzie, die – in mijn ogen althans - enigszins folkloristisch aandoet. Als niet-Belg proef ik duidelijk verschil. Maar dat is niet het punt wat hij wil maken, denk ik. Embrechts gaat het meer om de worsteling van het volwassen worden in een milieu dat niet onverdeeld positief staat tegenover een andere (seksuele) geaardheid. Een geaardheid, mogen we aannemen, die ook bij de band met zijn moeder – met wie hij zich meer dan eens vergelijkt – een belangrijke rol speelt.

Met de gedichten van Dani&3235;l Vis in Crowdsurfen op laag water is het een beetje als met de kunstwerken van Jeff Koons, die, of je wilt of niet, zich in je geest nestelen om nooit meer uit te vliegen.

In zijn bundel De drift van Sneeuwwitje, Sprookjes/Gedichten volgt Bas Belleman de bestaande sprookjes vrij trouw, maar diept de drijfveren van hoofd- en bijfiguren verder uit. Daarbij geeft hij nieuwe woorden aan vertrouwde verhalen. Een eerbetoon aan vertellers van lang geleden.

Het moet schrikken geweest zijn voor de Hollands Maandblad-redactie, het overlijden van Vroman (toch nog!) en Brandt Corstius. Beiden waren met blad en lezers vergroeid.

Lambert Wierenga schreef met Ziezo poëzie. 48 moderne nederlandse gedichten in de kijker een vervolg op het in 2011 verschenen succesvolle Zo werkt poëzie! Techniek en thematiek in 60 moderne nederlandse gedichten. Wat gold voor het eerste boek, geldt onverminderd voor het tweede. Stap voor stap, regel voor regel en vaak woord voor woord en meer dan eens vanuit een andere optiek herbeginnend, nodigt Wierenga de lezer uit met hem mee te lezen. En via hem als het ware met het gedicht zelf en dus uiteindelijk met de dichter, die trouwens in bijna alle besprekingen op de achtergrond blijft. De tekst staat voortdurend centraal.

De poëzie van Frans Kuipers in Molwerk ademt een poëtische levenshouding. Feiten waarover hij schrijft, hebben voor hem een diepte die een gemeenschappelijke grond verraden. Alles wat hij waarneemt ervaart hij als op een geheimzinnige manier aan hem gelieerd. Het taalmeesterschap van Kuipers is verbluffend. Hij weet muziek in taal te schrijven, is in zijn woordkeuze een meester; niet alleen staat elk woord op de meest geëigende plek, maar is juister dan welk synoniem ook. Hij is een woordbouwerdie in het taalspel de teugels zo vast in handen heeft, dat hij exact uitkomt waar hij wil: het in kaart brengen van het onbestendige:

Na een zoektocht van beeldhouwen, theaters bezoeken en dagboeken schrijven kwam Tim Pardijs (1978) bij poëzie uit. ‘Dit is het’, dacht hij. Vijf jaar later werd hij stadsdichter van Zutphen. Met zijn gedichten blijkt Tim een bruggenbouwer. Hij valt op door de heldere toon in zijn werk en zijn vermogen om raakvlakken te creëren tussen de literatuur en de ‘gewone wereld.’ Hij staat dan ook graag voor publiek, schrijft live gedichten voor congressen en organiseert literaire avonden met dichtersverband Kopwit. Januari 2015 verschijnt zijn debuutbundel met stadsgedichten. Pardijs lijkt altijd bezig. Meander sprak met hem over de meerduidigheid van taal, waar het schrijven begon, papercl

Tim Pardijs NIEUWBOUW Het schoolplein moest met vuistslagen en schijn- bewegingen veroverd worden. Op eigen risico betreed ik dit terrein en meld me bij de uitvoerder. Hij zet me een helm op en geeft me veiligheidsschoenen voor het zand dat ik onder mijn nagels mee naar huis nam, in mijn buik de lekke bal, de fysieke vormgeving van de hoofdparkeerplaats waar ik al mijn knikkers verloor en het hart van Diana won, of was het anders- om de ruimte in mijn hoofd staan hekken in de wind te rammelen, in een hoek op een bult de weggegraven grondslag, klaar om verwijderd te worden. Dan zijn we weer een stap verder in de realisatie van een servicegebied zonder zorgen. Beschadigde

In hier kijken we naar zoekt Hannah van Wieringen het te vaak in complexiteit, terwijl haar kracht in eenvoud ligt. Een gedicht als 'wat liefde niet is' bijvoorbeeld is in alle opzichten poëzie: het raakt aan het leven, maakt er volwaardig deel van uit, je weet dat er niets aan ontbreekt, het is af.

Het is dat Koos Geerds in zijn nieuwe bundel Dialoog met het eiland zijn godsdienstige achtergrond op een subtiele manier laat meeklinken, want anders zou de vraag gerechtvaardigd zijn of een dichter er wel goed aan doet om de meerduidigheid, de absolute vrijheid van het woord, als een belangrijk kenmerk van ware poëzie in de waagschaal te stellen.

Van archeoloog en classicus Conrad Stibbe (1925), ooit - in 1964 - initiatiefnemer van de reeks Phoenix Klassieke Pockets van de fameuze Zeister uitgever W. de Haan, verscheen onder het pseudoniem Corrado M. Hoorweg een boek over de Tachtigers. Jacques Perk en Willem Kloos staan er centraal in, Albert Verwey krijgt ook ruime aandacht, alleen Herman Gorter komt er wat bekaaid van af. Het zijn de vier dichters die tussen 1880 en 1890 de dichterlijke vernieuwing bepaalden en zo het culturele gezicht van Nederland veranderden.

Op poëziefestival StAnza in Schotland trad ook een Nederlandse dichter op. Arjen Duinker, die al vanaf de jaren negentig met zijn poëzie naar het buitenland trekt. Hij reist met gemak overal naartoe en beheerst het Engels, Duits, Spaans, Portugees, Frans en Italiaans. Meander spreekt taalvirtuoos Duinker net voordat hij terugkeert naar Nederland.

Mirthe Smeets was begin maart in Schotland bij StAnza 2014, een internationaal poëziefestival. Daar sprak ze met de Zuid-Afrikaanse dichteres Gabeba Baderoon. Daarvan een verslag in Meander. In het Engels, een taal waarvan Baderoon zegt dat het voor haar een concrete, kneedbare en mysterieuze taal is. Haar poëzietaal.

Vertaler Stefaan van den Brent laat ons kennismaken met de Belgische dichter André Doms, die zich na een hermetische en nogal bombastische periode ontwikkelde tot een dichter van veel meer ingetogen poëzie.